حتی برای یك آن، شوق زن بودن را از دست نداده‌ام
رویا نونهالی شاید در دنیای رسانه‌ها كم‌حرف باشد اما حرف برای گفتن بسیار دارد. به همین دلیل، تنها با نگاهی به مصاحبه او با «مشق آفتاب»، می‌توانیم یك دنیا درس بگیریم. او كه دانش آموخته نقاشی است، سابقه فعالیت در كنار برجسته‌ترین كارگردانان ایران را در كارنامه دارد و تاكنون چند سیمرغ را از جشنواره فیلم فجر به خانه برده است. اما نونهالی فقط یك بازیگر موفق نیست بلكه حرف‌هایی خواندنی و شنیدنی هم دارد. او كه برای خیلی از ما تصویرگر دنیای زنان است، بهمن ماه 1390، 49 ساله شد. به همین بهانه نگاهی به گفته‌های مطبوعاتی‌اش می‌اندازیم تا از جملاتش، درس بگیریم.
موفقیت را حاصل تعامل می‌داند
رویا نونهالی كه در سال‌های فعالیتش جای خیلی از زنان این خاك نشسته، صحبتی از جنگ میان زنان و مردان به میان نمی‌آورد. او معتقد است، هر جامعه و حتی هر خانواده، موفقیتش را مدیون تعامل 2جانبه مردان و زنان و مادران و پدران است. رویا نونهالی در چنین خانواده‌ای متولد شده و می‌گوید: «در خانواده ما آدم بودن حرمت خودش را دارد. قرار است آدم‌ها به قدر آدم بودن‌شان حرمت داشته باشند. اگر بهترند حتما حرمت بیشتری دارند. در مورد پدرم این برداشت با نوعی مهربانی و عاطفه نسبت به ما كه دخترانش هستیم و مادرم كه حتما خیلی مهم است و دوست داشتنی، همچنان جریان دارد. این شیوه‌ای است كه یك مرد در زندگی با همسر و 5 دخترش اختیار كرده است و حتما نقش مدیریت مادرم را باید در گیومه گذاشت. حتی می‌توان گفت این شیوه‌ای است كه مادرم (یك زن) در زندگی با همسر و 5 دخترش اختیار كرده است.» بر همین اساس او می‌گوید: «شیوه زندگی مشترك را زن و مرد مشتركا ترتیب می‌دهند. فرهنگ زیستن زن و مرد در جامعه هم تابع همین تعامل 2جانبه است كه باید به توفیق و باور مفهوم موفقیت در جامعه ختم شود.»
زن بودن را یك مانع در زندگی‌اش نمی‌داند
رویا نونهالی می‌خواهد كه با تمام وجود زندگی كند. او می‌گوید: «هرگز آرزوی مردن نكرده‌ام. با همه مشكلات و معضلات هرگز، حتی برای یك آن ذوق و شوق زن بودن را از دست نداده‌ام. این یك واقعیت است و شعار هم نمی‌دهم. خلأ‌هایی در زندگی هست كه باعث می‌شود انسان آرزو كند، كاش در موقعیت فعلی‌اش قرار نداشت؛ حالا فرقی نمی‌كند این انسان زن باشد یا مرد. شاید یك مرد هم بعضی مواقع به‌دلیلی مسئولیت‌هایی كه به گردن دارد آرزو كند كه‌ای كاش زن بود.»
بی‌طرفانه، برای همنوعانش حرمت قائل است
رویا نونهالی نگاه ویژه‌ای به زندگی و قرارداد‌هایش دارد. تعریف او از حقوق‌بشر، ساده اما تامل‌برانگیز است. او معتقد است: «قرار نیست تمام حرمت آدمیزاد به میزان توفیقش بستگی داشته باشد. دركل آدمیزاد عنوان نماینده‌ای برای پروردگار روی زمین صاحب حرمت است و همه نمایندگان همه مجالس به یك اندازه توانایی و حرمت ندارند اما نماینده مجلس باید ذاتا محترم باشد. در روزگار معاصر به‌همین حرف‌ها و حرمت‌ها می‌گویند حقوق بشر.»
نقش را بازی نمی‌كند، نقش را می‌سازد
رویا نونهالی از آن دسته بازیگرانی نیست كه در هر فصل و هر سال با كار جدیدی به سینما یا تلویزیون بیاید. او محدود اما آگاهانه انتخاب می‌كند و به همین دلیل در ذهن‌ها می‌ماند. نونهالی می‌گوید:« من بازیگرم و در بین چیزهایی كه به من پیشنهاد می‌شود نقشی را انتخاب می‌كنم، بعد سعی می‌كنم نقش را در متن دنیای نمایشی به سمت ویژگی‌های متناسب با نقش كه با دیدگاه من موافق‌اند و باعث می‌شوند نقش را دوست داشته باشم، هدایت كنم. این شیوه ممكن است باعث شود كم‌كم نقش‌های كمتری به تو پیشنهاد شود ولی در عین حال اكثر پیشنهادها قدری نزدیك به انتخاب‌های تو باشند.
به موفقیت خودش ایمان دارد
او خودش را یك فرد موفق می‌داند و معتقد است: «تعریف موفقیت هم سخت است و هم آسان. همان سهل ممتنع معروف. سخت است اگر معنای موفقیت، رسیدن باشد. رسیدن به چیزی كه خودت می‌خواهی یا عرف و عادت و ارزش‌گذاری اجتماعی از تو می‌خواهد و آسان است اگر بپذیری كه موفقیت می‌تواند به این معنا باشد كه بدانی چه كاری از دستت برمی‌آید و با شناخت توانایی‌های خودت بهترین خودت باشی. در مورد خودم، بله، من احساس می‌كنم موفقم؛ چون همیشه خواسته‌ام و سعی كرده‌ام نمانم، در جا نزنم و در حركت باشم تا شاید كاشف بهترین كیفیت خودم باشم.»
در انتخاب كارش وسواس دارد
بعید است كه كاری از او دیده باشیم اما نقشش را فراموش كرده باشیم. او راز ماندگار شدن نقش‌هایش را اینگونه بیان می‌كند: «دوست ندارم نقش زن بی‌دست و پا و بی‌عرضه و نیازمند قیم را بازی كنم. اگر مرد هم بودم خوشم نمی‌آمد نقش چنین مردی را بازی كنم. مگر آن‌كه می‌توانست جایی، خود را از مهلكه برهاند. آدم‌ها دوست دارند با نقش‌های نمایشی ثابت قدم و قابل‌قبول همدل شوند. «قابل‌قبول» نكته مهمی است؛ «قابل‌قبول» در مورد توانایی‌های یك آدم، در مورد یك نقش نمایشی یعنی این‌كه بتواند «بهترینِ خودش» باشد و وقتی درباره نقش و نمایش حرف می‌زنیم، نقش‌های متفاوت با حافظه كوتاه‌مدت بیننده زیبایی پیدا كند و چه بهتر اگر حتی در حافظه بلندمدت او هم بماند.»
حرف‌های ساده را جدی می‌گیرد
اهل كلیشه‌پردازی نیست اما از ساده‌ترین حرف‌هایی كه كمتر به ذهن‌مان می‌آیند، زیبا‌ترین تفسیرها را ارائه می‌دهد. از نظر او مشكل جامعه ما و هر جامعه دیگر، فراموش كردن همین حرف‌های ساده است. نونهالی می‌گوید: «چقدر حیف كه بعضی حرف‌های خوب حیف می‌شوند. آنقدر گفته می‌شوند، تكرار می‌شوند و نادیده گرفته می‌شوند كه از رمق می‌افتند. مثل «عدالت» كه از حضرت‌علی(ع) نقل است، یعنی هر چیز در جای خود و چقدر حیف كه اجرای این جمله به ظاهر ساده كار دشواری است. تشخیص جای درست هر چیز كار ساده‌ای نیست. تشخیص دادن كار ساده‌ای نیست و هر چه دنیا شلوغ‌تر می‌شود، كار سخت‌تر می‌شود.»
موفقیت را حاصل تعامل می‌داند
رویا نونهالی كه در سال‌های فعالیتش جای خیلی از زنان این خاك نشسته، صحبتی از جنگ میان زنان و مردان به میان نمی‌آورد. او معتقد است، هر جامعه و حتی هر خانواده، موفقیتش را مدیون تعامل 2جانبه مردان و زنان و مادران و پدران است. رویا نونهالی در چنین خانواده‌ای متولد شده و می‌گوید: «در خانواده ما آدم بودن حرمت خودش را دارد. قرار است آدم‌ها به قدر آدم بودن‌شان حرمت داشته باشند. اگر بهترند حتما حرمت بیشتری دارند. در مورد پدرم این برداشت با نوعی مهربانی و عاطفه نسبت به ما كه دخترانش هستیم و مادرم كه حتما خیلی مهم است و دوست داشتنی، همچنان جریان دارد. این شیوه‌ای است كه یك مرد در زندگی با همسر و 5 دخترش اختیار كرده است و حتما نقش مدیریت مادرم را باید در گیومه گذاشت. حتی می‌توان گفت این شیوه‌ای است كه مادرم (یك زن) در زندگی با همسر و 5 دخترش اختیار كرده است.» بر همین اساس او می‌گوید: «شیوه زندگی مشترك را زن و مرد مشتركا ترتیب می‌دهند. فرهنگ زیستن زن و مرد در جامعه هم تابع همین تعامل 2جانبه است كه باید به توفیق و باور مفهوم موفقیت در جامعه ختم شود.»
زن بودن را یك مانع در زندگی‌اش نمی‌داند
رویا نونهالی می‌خواهد كه با تمام وجود زندگی كند. او می‌گوید: «هرگز آرزوی مردن نكرده‌ام. با همه مشكلات و معضلات هرگز، حتی برای یك آن ذوق و شوق زن بودن را از دست نداده‌ام. این یك واقعیت است و شعار هم نمی‌دهم. خلأ‌هایی در زندگی هست كه باعث می‌شود انسان آرزو كند، كاش در موقعیت فعلی‌اش قرار نداشت؛ حالا فرقی نمی‌كند این انسان زن باشد یا مرد. شاید یك مرد هم بعضی مواقع به‌دلیلی مسئولیت‌هایی كه به گردن دارد آرزو كند كه‌ای كاش زن بود.»
بی‌طرفانه، برای همنوعانش حرمت قائل است
رویا نونهالی نگاه ویژه‌ای به زندگی و قرارداد‌هایش دارد. تعریف او از حقوق‌بشر، ساده اما تامل‌برانگیز است. او معتقد است: «قرار نیست تمام حرمت آدمیزاد به میزان توفیقش بستگی داشته باشد. دركل آدمیزاد عنوان نماینده‌ای برای پروردگار روی زمین صاحب حرمت است و همه نمایندگان همه مجالس به یك اندازه توانایی و حرمت ندارند اما نماینده مجلس باید ذاتا محترم باشد. در روزگار معاصر به‌همین حرف‌ها و حرمت‌ها می‌گویند حقوق بشر.»
نقش را بازی نمی‌كند، نقش را می‌سازد
رویا نونهالی از آن دسته بازیگرانی نیست كه در هر فصل و هر سال با كار جدیدی به سینما یا تلویزیون بیاید. او محدود اما آگاهانه انتخاب می‌كند و به همین دلیل در ذهن‌ها می‌ماند. نونهالی می‌گوید:« من بازیگرم و در بین چیزهایی كه به من پیشنهاد می‌شود نقشی را انتخاب می‌كنم، بعد سعی می‌كنم نقش را در متن دنیای نمایشی به سمت ویژگی‌های متناسب با نقش كه با دیدگاه من موافق‌اند و باعث می‌شوند نقش را دوست داشته باشم، هدایت كنم. این شیوه ممكن است باعث شود كم‌كم نقش‌های كمتری به تو پیشنهاد شود ولی در عین حال اكثر پیشنهادها قدری نزدیك به انتخاب‌های تو باشند.
به موفقیت خودش ایمان دارد
او خودش را یك فرد موفق می‌داند و معتقد است: «تعریف موفقیت هم سخت است و هم آسان. همان سهل ممتنع معروف. سخت است اگر معنای موفقیت، رسیدن باشد. رسیدن به چیزی كه خودت می‌خواهی یا عرف و عادت و ارزش‌گذاری اجتماعی از تو می‌خواهد و آسان است اگر بپذیری كه موفقیت می‌تواند به این معنا باشد كه بدانی چه كاری از دستت برمی‌آید و با شناخت توانایی‌های خودت بهترین خودت باشی. در مورد خودم، بله، من احساس می‌كنم موفقم؛ چون همیشه خواسته‌ام و سعی كرده‌ام نمانم، در جا نزنم و در حركت باشم تا شاید كاشف بهترین كیفیت خودم باشم.»
در انتخاب كارش وسواس دارد
بعید است كه كاری از او دیده باشیم اما نقشش را فراموش كرده باشیم. او راز ماندگار شدن نقش‌هایش را اینگونه بیان می‌كند: «دوست ندارم نقش زن بی‌دست و پا و بی‌عرضه و نیازمند قیم را بازی كنم. اگر مرد هم بودم خوشم نمی‌آمد نقش چنین مردی را بازی كنم. مگر آن‌كه می‌توانست جایی، خود را از مهلكه برهاند. آدم‌ها دوست دارند با نقش‌های نمایشی ثابت قدم و قابل‌قبول همدل شوند. «قابل‌قبول» نكته مهمی است؛ «قابل‌قبول» در مورد توانایی‌های یك آدم، در مورد یك نقش نمایشی یعنی این‌كه بتواند «بهترینِ خودش» باشد و وقتی درباره نقش و نمایش حرف می‌زنیم، نقش‌های متفاوت با حافظه كوتاه‌مدت بیننده زیبایی پیدا كند و چه بهتر اگر حتی در حافظه بلندمدت او هم بماند.»
حرف‌های ساده را جدی می‌گیرد
اهل كلیشه‌پردازی نیست اما از ساده‌ترین حرف‌هایی كه كمتر به ذهن‌مان می‌آیند، زیبا‌ترین تفسیرها را ارائه می‌دهد. از نظر او مشكل جامعه ما و هر جامعه دیگر، فراموش كردن همین حرف‌های ساده است. نونهالی می‌گوید: «چقدر حیف كه بعضی حرف‌های خوب حیف می‌شوند. آنقدر گفته می‌شوند، تكرار می‌شوند و نادیده گرفته می‌شوند كه از رمق می‌افتند. مثل «عدالت» كه از حضرت‌علی(ع) نقل است، یعنی هر چیز در جای خود و چقدر حیف كه اجرای این جمله به ظاهر ساده كار دشواری است. تشخیص جای درست هر چیز كار ساده‌ای نیست. تشخیص دادن كار ساده‌ای نیست و هر چه دنیا شلوغ‌تر می‌شود، كار سخت‌تر می‌شود.»
www.seemorgh.com/culture
منبع: زندگی ایده آل
مطالب پیشنهادی:
منبع: زندگی ایده آل
مطالب پیشنهادی:
7درس از زندگی علیرضا خمسه/ می‌خنـــدانم، پس هستــم!
7 درس از زندگی لاله اسكندری!
مورد عجیب «مهناز افشار»!
7 درس از زندگی «فاطمه معتمد آریا»
رازهای یك بازیگر كمدی از زبان ماهایا پطروسیان!
7 درس از زندگی «فاطمه معتمد آریا»
رازهای یك بازیگر كمدی از زبان ماهایا پطروسیان!