عوض تحقیر مردم ایران، بلیت سینما را ارزان کنیم!

هجوم بی سابقه مردم به سالن‌های سینما در روز سلام سینما که سالن‌های سینما در سراسر کشور رایگان بود و مردم به صورت مجانی می توانستند به تماشای آثار سینمایی بنشنید، با حواشی فراوانی همراه شد که مهم ترین آنها تحقیر مردم مان توسط گروهی از این مردم به واسطه کیفیت وقایع روز گذشته بود اما آیا چنین اتفاقی تنها در ایران رخ می‌دهد و اساساً چنین اتفاقی، چه پیغامی را با خود در پی دارد؟

در اتفاقی منحصر به فرد، روز دهم بهمن ماه، روز «سلام سینما» نام گرفت تا در چنین روزی که با تقدیر از سینماسازان به استقبالش رفتند، مردم بدون پرداخت یک ریال بتوانند هر فیلمی را که خواستند، در هر سالنی در سطح کشور تماشا کنند. چنین اتفاقی طبیعتاً با اقبال عمومی مواجه می‌شد اما هیچ شخصی تصور نمی‌کرد چنین استقبال سنگینی را به نظاره بنشینیم و صف‌های طویل از مردمی شکل بگیرد که شبیه صف‌های قدیم کوپن برای ورود به سینما ساعت ها صبر کنند.

فشار جمعیت در برخی سینماها به گونه ای بود که صف ها چرخیده بود و از خیابان های دیگر سر درآورده بود و در برخی دیگر نیز صف شکل نگرفته بود و فشردگی جمعیت باعث آسیب دیدگی برخی مراجعین شد. این فضا نقدهایی را در فضای مجازی در پی داشت و بسیاری از شهروندان با انتشار تصویر هجوم مردم به داخل سینماها، با نقدهای تحقیرآمیز نظیر «مفت باشد، کوفت باشد» همراه شد که نه در شان مردمی است که به سینماها رفتند و نه در شان سینمای ایران است و از همین زاویه، تعبیر دیگری می توان نسبت به استقبال روز گذشته داشت.

بگذاریم یک نمونه خارجی معرفی کنیم تا مشخص شود که تنها چنین اتفاقاتی را در ایران شاهد نیستیم. در بسیاری از کشورهای غربی و حتی برخی کشورهای شرقی (در سال های اخیر)، پس از آغاز کریسمس یعنی 26 دسامبر، روز موسوم به باکسینگ دی (Boxing Day) آغاز می شود و تا پایان این ماه میلادی ادامه دارد که تنها با سرچ عنوان این روز و البته لفظ Sales در پسوندش، می توانید به تصاویر و فیلم های بسیار جالبی از آن دریابید که صف هایی به مراتب طولانی تر از روز سلام سینمای ایران و حتی دارای مصدومان فراوان را (علی رغم وجود چندین روز پیاپی) در پی دارد.

برخی برای آنکه در نخستین روز یا همان 26 دسامبر بتوانند خرید کنند و از قافله حراجی‌ها عقب نمانند، از نیمه شب قبل پشت در سینماها می خوابند و پیش از گشودن در فروشگاه‌های بزرگ، صف بسیار طولانی را می توان مشاهده کرد که اماده هجوم به داخل فروشگاه‌ها هستند. یورونیوز میزان خرید در این روز را مطابق با یک نظرسنجی حدود ۳.۵ میلیارد یورو تنها در لندن ارزیابی کرده بود و البته حجم خرید مردم از این حراجی‌ها نیز موید چنین عدد بزرگی است که در چنین روزی به جیب فروشنده ها می‌رود.

همین مقایسه ساده نشان داد که تحقیر مردم ایران کاملاً اشتباه است و باید در این زمینه کاملاً تجدیدنظر کرد و پذیرفت کاهش هزینه تمام شده کالا در تمام دنیا یک واکنش مشابه در پی داد. باید پذیرفت قیمت 6 هزار تومانی بلیت سینما برای بخش اعظمی از مردم ایران زیاد است و اگر پدر یک خانواده پنج نفره قصد داشته باشد چنین هزینه ای را انجام دهد، باید 30 هزار تومان را تنها به گیشه پرداخت کند و این به جز هزینه تنقلاتی است که به طور معمول برای اعضای خانواده تهیه کند و اگر خدای ناکرده شام بیرون هم افزوده شود، هزینه سر به فلک می زند.

با این اوصاف طبیعی است که مردم به سینما نمی روند و مخاطب این کالای فرهنگی همچون مخاطب کالای گران قیمتی همچون کتاب بسیار اندک می شود. سینما اما چون هویت سرگرمی نیز دارد، در صورت ارزان بودن، با اقبال بسیار شدیدی نیز مواجه می‌شود. نشانه دیگر بالا بودن قیمت بلیت که منجر به خالی بودن سانس های سینما حتی در سانس های پیش از غروب پنجشنبه ها است، سرک کشیدن به سینماها در روزهای سه شنبه هر هفته است که بلیت سینما، نیم بها است و اتفاقاً مردم در این روز میانی هفته، از سینما، بیش از آخر هفته‌ها استقبال می کنند.

دولت همچون روز «سلام سینما» پا پیش بگذارد و هزینه بلیت سینماها را به عددی منطقی (یک پنجم و حتی کمتر) کاهش دهد و سپس ما به تفاوتی از این مبلغ توسط دولت تحت عنوان یارانه فرهنگ (که در دولت پیشین تعلق نگرفت) پرداخت شود و سینماداران از قید بخشی از این مبلغ بگذرند تا در نهایت به جای سالن های خالی با چند تماشاگر پنج هزار تومانی، با سالن های پر با هزاران تماشاگر مواجه شوند که قطعاً اقتصادی تر است.

همچنین طرح‌هایی نظیر قیمت گذاری متفاوت صندلی‌های هر سالن سینما متناسب با میزان فاصله و کیفیت تماشای فیلم، فروش کارت های عضویت سینما که هر مخاطب بتواند سانس های نمایش تمام فیلم ها را با پرداخت هزینه ای در ابتدای سال به قیمتی معادل ده تا 30 درصد قیمت تک فروشی بلیت بخرد و در عین حال سرمایه قابل توجهی در مجموع در اختیار سینماها در ابتدای هر سال قرار دهد. چنین طرح هایی در سینماها که قیمت تمام شده کالای فرهنگی را برای مخاطب کاهش دهد، در کنار کاهش عمده قیمت بلیت سینما، راه نجات سینما است و الا در سال 1393، وضعیت بدتری نسبت به سال 1392 در گیشه های سینما خواهیم داشت.

گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
www.seemorgh.com/culture
منبع: tabnak.ir



مطالب پیشنهادی: