اوضاع کنونی بهزاد فراهانی مصداق بارز ضرب المثل «گنه کرد در بلخ آهنگری/به شوشتر زدند گردن مسگری» است؛در چند سال اخیر تمام فعالیتهای بازیگری و کارگردانی بهزاد فراهانی تحت تاثیر مهاجرت دخترش از ایران قرار گرفته است و آنها که دستشان به دخترک وی نمی رسد تا او را به واسطه آنچه درست یا غلط مرتکب شده، محاکمه کنند با پدرش تسویه حساب می کنند.
این است که بهزاد فراهانی سریالی با عنوان «حماسه آرد» را تا حدود سی درصد فیلمبرداری می کند اما به ناگاه کار تعطیل می شود و از آن سو برای بردن سالی یک تئاتر روی صحنه هم چراغ سبز نمی بیند. با فراهانی درباره حال و هوای این روزهایش گپی زده ایم و آنچه در ادامه خواهید خواند بخشی از درد دل‌های اوست.
مدیر شبکه اول سیما حتی یک ربع وقت ملاقات نداد
متاسفانه برای ایجاد شرایطی جهت ادامه تولید «حماسه آرد» از مسئولان مربوطه درخواست وقت ملاقات کردم اما انگار هیچ مقام پاسخگویی در صداوسیما وجود ندارد. بارها و بارها به دفتر مدیریت شبکه اول سیما که این سریال بنا بود برای پخش از این شبکه ساخته شود مراجعه کردم و از آنها خواستم که وقت ملاقاتی برای دیدار با مسئول شبکه تعیین کنند اما این فرصت به من داده نشد. آخر مگر یک تایم یک ربع تا 20 دقیقه ای برای صحبت با یک مدیر فرهنگی هم باید با لابی‌های خاص صورت گیرد؟
در تئاتر آدم‌هایی هستند که بودجه 200 میلیونی می گیرد آدمهای هم هستند که نمی توانند کار کنند
یک نمایشنامه تصویب شده به نام «خون و گل سرخ» دارم که هنوز معلوم نیست برای اجرای آن بودجه ای به من تعلق می گیرد یا نه. این نمایشنامه مضمونی انتقادی-اجتماعی دارد و با نگاه به زندگی مردم نقد خود را ارائه می کند. اما شرایط اعطای بودجه در تئاتر هم منصفانه نیست. در همین تئاتری که می گویند ورشکسته است کسانی را داریم که برای یک نمایش متوسط 200 میلیون بودجه می گیرند و کسانی هم هستند که حتی یک دهم این بودجه به آنها نمی رسد و مجبورند بیکار بمانند. فکر می کنم اصلی ترین عامل این وضعیت هم شخص حمید شاه آبادی معاونت هنری ارشاد باشد که نمی تواند به درستی بودجه تئاتر را تقسیم کند.
اینکه به واسطه کار دخترم من تحت فشار قرار گیرم منصفانه نیست
در اینکه من مدام با بن بست کاری روبرو می شوم صد البته که وضعیت دخترم هم نقش دارد اما اینکه به واسطه کار دخترم من تحت فشار قرار گیرم منصفانه نیست و صد البته که به بدبینی من نسبت به مدیریت فرهنگی می انجامد. مدتهاست که حرف از تئاتر ملی می زنیم اما هیچ چیز که بتوان نام آن را تئاتر ملی گذاشت نداریم. چرا؟ چون نخبه ها را محدود می کنیم و از آدمهای درجه دو و سه که ایده ای از خود نداشته و بیشتر اپراتور هستند تا هنرمند استفاده می کنیم.
استعدادهای جوان را دریابند و نگذارند آنها سرکوب شوند
من که هنرمندی هستم پا به سن گذاشته و برای همین آن قدرها دلبستگی به دنیا ندارم که بخواهم حدیث نفس بگویم ولی از آنها که سررشته امور دستشان است می خواهم استعدادهای جوان را دریابند و نگذارند آنها سرکوب شوند. جوان هنرمندی که سرکوب می شود مجبور به انزوا یا مهاجرت می شود. اگر می خواهیم به جوانان امید به زندگی در کشورشان را بدهیم حتما بایستی استفاده از استعدادها را الویت اول برنامه های کشور قرار دهیم.
اگر بازگشت گلشیفته به ایران منوط باشد به اوین رفتن(!) معلوم است که برنخواهد گشت اما اگر شرایطی فراهم باشد که او نیز بتواند به مانند هر ایرانی دیگری از استعداد خود در زمینه پیشرفت هنر مملکتش استفاده کند بازگشتش دور از انتظار نخواهد بود.
این است که بهزاد فراهانی سریالی با عنوان «حماسه آرد» را تا حدود سی درصد فیلمبرداری می کند اما به ناگاه کار تعطیل می شود و از آن سو برای بردن سالی یک تئاتر روی صحنه هم چراغ سبز نمی بیند. با فراهانی درباره حال و هوای این روزهایش گپی زده ایم و آنچه در ادامه خواهید خواند بخشی از درد دل‌های اوست.
مدیر شبکه اول سیما حتی یک ربع وقت ملاقات نداد
متاسفانه برای ایجاد شرایطی جهت ادامه تولید «حماسه آرد» از مسئولان مربوطه درخواست وقت ملاقات کردم اما انگار هیچ مقام پاسخگویی در صداوسیما وجود ندارد. بارها و بارها به دفتر مدیریت شبکه اول سیما که این سریال بنا بود برای پخش از این شبکه ساخته شود مراجعه کردم و از آنها خواستم که وقت ملاقاتی برای دیدار با مسئول شبکه تعیین کنند اما این فرصت به من داده نشد. آخر مگر یک تایم یک ربع تا 20 دقیقه ای برای صحبت با یک مدیر فرهنگی هم باید با لابی‌های خاص صورت گیرد؟
در تئاتر آدم‌هایی هستند که بودجه 200 میلیونی می گیرد آدمهای هم هستند که نمی توانند کار کنند
یک نمایشنامه تصویب شده به نام «خون و گل سرخ» دارم که هنوز معلوم نیست برای اجرای آن بودجه ای به من تعلق می گیرد یا نه. این نمایشنامه مضمونی انتقادی-اجتماعی دارد و با نگاه به زندگی مردم نقد خود را ارائه می کند. اما شرایط اعطای بودجه در تئاتر هم منصفانه نیست. در همین تئاتری که می گویند ورشکسته است کسانی را داریم که برای یک نمایش متوسط 200 میلیون بودجه می گیرند و کسانی هم هستند که حتی یک دهم این بودجه به آنها نمی رسد و مجبورند بیکار بمانند. فکر می کنم اصلی ترین عامل این وضعیت هم شخص حمید شاه آبادی معاونت هنری ارشاد باشد که نمی تواند به درستی بودجه تئاتر را تقسیم کند.
اینکه به واسطه کار دخترم من تحت فشار قرار گیرم منصفانه نیست
در اینکه من مدام با بن بست کاری روبرو می شوم صد البته که وضعیت دخترم هم نقش دارد اما اینکه به واسطه کار دخترم من تحت فشار قرار گیرم منصفانه نیست و صد البته که به بدبینی من نسبت به مدیریت فرهنگی می انجامد. مدتهاست که حرف از تئاتر ملی می زنیم اما هیچ چیز که بتوان نام آن را تئاتر ملی گذاشت نداریم. چرا؟ چون نخبه ها را محدود می کنیم و از آدمهای درجه دو و سه که ایده ای از خود نداشته و بیشتر اپراتور هستند تا هنرمند استفاده می کنیم.
استعدادهای جوان را دریابند و نگذارند آنها سرکوب شوند
من که هنرمندی هستم پا به سن گذاشته و برای همین آن قدرها دلبستگی به دنیا ندارم که بخواهم حدیث نفس بگویم ولی از آنها که سررشته امور دستشان است می خواهم استعدادهای جوان را دریابند و نگذارند آنها سرکوب شوند. جوان هنرمندی که سرکوب می شود مجبور به انزوا یا مهاجرت می شود. اگر می خواهیم به جوانان امید به زندگی در کشورشان را بدهیم حتما بایستی استفاده از استعدادها را الویت اول برنامه های کشور قرار دهیم.
اگر بازگشت گلشیفته به ایران منوط باشد به اوین رفتن(!) معلوم است که برنخواهد گشت اما اگر شرایطی فراهم باشد که او نیز بتواند به مانند هر ایرانی دیگری از استعداد خود در زمینه پیشرفت هنر مملکتش استفاده کند بازگشتش دور از انتظار نخواهد بود.
گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
www.seemorgh.com/culture
منبع: inn.ir
مطالب پیشنهادی:
بعد از آنجلینا جولی، «برد پیت» به یک بیماری نادر مبتلا شد!
تصاویری از حضور گلشیفته فراهانی و کارگردان عراقی در جشنواره کن
بوسه اصغر فرهادی بر گونه برنیس بژو؛ آغاز دوباره حاشیه‌ها؟ + عکس
چرا یک فیلم همجنسگرا بهترین فیلم جشنواره کن 2013 شد؟ + تصاویر
شقایق دهقان: بازی همسرم خیلی افتضاح است! + عکس
چرا یک فیلم همجنسگرا بهترین فیلم جشنواره کن 2013 شد؟ + تصاویر
شقایق دهقان: بازی همسرم خیلی افتضاح است! + عکس