کلی کوک 50 ساله که در پایین خیابان محل زندگی رابین ویلیامز ساکن است، می گوید: مادرش به او تلفنی خبر داد و او که در یک کمپانی آموزشی کار می کند، با وجود مشغله فراوان به سرعت به گلفروشی رفت و یک دسته گل ژربرای نارنجی رنگ خرید و آورد و پشت در خانه بازیگر گذاشت تا به او ادای احترام کرده باشد. او ویلیامز را بازیگری با استعداد توصیف می کند و می گوید که او در میان همسایگان مردی آرام بود که همیشه سرش به کار خودش بود. او همچنین به یاد می آورد که بازیگر عاشق دوچرخه سواری بود و آنها همیشه او را می دیدند که در فضای اطراف خانه اش در حال دوچرخه سواری است.
بچه های کوک نیز رابین ویلیامز را مرد بامزه می خوانند و می گویند، هر بار که او از خانه اش بیرون می آمد، خود را به او می رساندند تا با وی حرف بزنند و او براحتی با شوخی های آنها روبرو می شد و خود نیز با آنها شوخی می کرد. کوک، مادر بچه ها می گوید: او خیلی خوب شوخی های آنها را که از سر بچگی بود، درک می کرد.
صدای کوک در حالی که به طرف خانه ویلیامز حرکت می کرد، شکسته بود. او گل هایی سرزنده و شاداب در دست داشت که می خواست پشت در خانه ویلیامز بگذارد. او رنگ گل ها را نارنجی انتخاب کرد چون تصور می کند که این رنگ خیلی خوب است و مناسب بازیگر است. او می گوید: این خیلی ناراحت کننده است که بدانید فردی مثل او دچار افسردگی بوده است. او همچنین اشاره می کند که چگونه یکی از بهترین دوستانش نیز خودکشی کرده بوده است.
به سبک اسپانیایی
خانه یک طبقه رابین ویلیامز با شیروانی سبک اسپانیایی به راحتی از فلیج سانفرانسیسکو قابل مشاهده است. روز دوشنبه اتومبیل های پلیس و پزشکی قانونی این خانه را در محاصره خود گرفته بودند.
مگان تورپ 25 ساله که اهل میل ولی است، می گوید از آنجا که پرستار بچه است، تمام شب قبل را بیدار بوده و ظهر با صدای زنگ تلفن از خواب بیدار شده کلی پیامک را مشاهده کرده که دوستانش درباره مرگ ویلیامز برای او فرستاده بودند. تورپ با همه خستگی اش از جا می پرد، سه شاخه رز سرخ می خرد و اندکی پس از کوک به جلوی خانه بازیگر می رسد.
او می گوید وقتی نوجوان بود، بعد از دیدن فیلم «علاءالدین» شیفته کارهای ویلیامز شد و یک سال پیش نیز وقتی به منطقه فلیج سانفرانسیسکو نقل مکان کرد، یکی از اولین چیزهایی که او برای دیدن آن اقدام کرد، بازدید از خانه خانم دابتفایر بود. او می گوید: رابین ویلیامز مرد فوق العاده ای بود و به نقشی که به وی سپرده می شد، روح می بخشید. او همچنین تاکید می کند: ویلیامز در خیریه های زیادی شرکت می کرد و حالا این کارها باعث می شود او مرگ آسوده تری داشته باشد.
تورپ هم صدا با کوک می گوید: دیدن خودکشی فردی که از فرط افسردگی دست به این کار زده خیلی غم انگیز است. گاهی اوقات افکاری بد ذهن انسان ها را به خود مشغول می کنند که نمی توان با آنها مبارزه کرد.
سندی کلیمن و دختر 19 ساله اش، سارا تنها چند ماه پیش به همسایگی خانه رابین ویلیامز نقل مکان کرده اند و می گویند طبیعتاً هنوز ارتباط چندانی با او نداشتند و فقط رفت و آمدهای او را می دیدند. آنها کمی عقب تر از دیگران در نزدیکی خانه ویلیامز ایستاده اند وقایعی را که رخ می دهد، نگاه می کنند.
او نفوذ داشت
سندی می گوید، بین کارهای ویلیامز بیشتر از همه «مورک و میندی» و «علاءالدین» را دوست داشته است. دختر او نیز اشاره می کند که ویلیامز بین همه نسل ها محبوب بود و نفوذ داشت.
سندی کلیمن مدعی است سه دهه قبل این افتخار نصیب اش شد که در لس آنجلس، ویلیامز را از نزدیک ببیند و در یک مهمانی همراه دیگران با او غذا بخورد. در آن زمان سندی هم علاقه مند به بازیگری شده بود. او می گوید: آن روز یکی از بهترین و بامزه ترین روزهای زندگی ام بود. سندی تاکید می کند: مرگ ویلیامز یک فقدان بزرگ است.
بیل هوارد یکی دیگر از کسانی است که به مقابل خانه ویلیامز آمده تا به او ادای احترام کند. این مرد 58 ساله می گوید که سال ها برای مادر ویلیامز کار می کرده و برایش غذا می برده است. (مادر رابین ویلیامز سال 2001 درگذشت). هوارد می گوید: مادر ویلیامز اغلب با پسرش تماس می گرفت و با او صحبت می کرد. او به همین دلیل چندین بار موفق شده بود بازیگر را از نزدیک ملاقات کند. او می گوید: ویلیامز همیشه جوک هایی برای تعریف کردن داشت. او عادت داشت به همه بگوید که چقدر شبیه هم هستند. و بعد می پرسید: به نظرت این خوب است یا بد؟ و بعد ادامه می داد: انتخاب با شما است. هوارد که به شدت از خودکشی ویلیامز متاثر است، این عمل را بدترین نوع تنبیه یک فرد در قبال خود می داند و ادامه می دهد: ویلیامز همیشه غمگین به نظر می رسید. انگار نوعی مالیخولیا داشت.
بچه های کوک نیز رابین ویلیامز را مرد بامزه می خوانند و می گویند، هر بار که او از خانه اش بیرون می آمد، خود را به او می رساندند تا با وی حرف بزنند و او براحتی با شوخی های آنها روبرو می شد و خود نیز با آنها شوخی می کرد. کوک، مادر بچه ها می گوید: او خیلی خوب شوخی های آنها را که از سر بچگی بود، درک می کرد.
صدای کوک در حالی که به طرف خانه ویلیامز حرکت می کرد، شکسته بود. او گل هایی سرزنده و شاداب در دست داشت که می خواست پشت در خانه ویلیامز بگذارد. او رنگ گل ها را نارنجی انتخاب کرد چون تصور می کند که این رنگ خیلی خوب است و مناسب بازیگر است. او می گوید: این خیلی ناراحت کننده است که بدانید فردی مثل او دچار افسردگی بوده است. او همچنین اشاره می کند که چگونه یکی از بهترین دوستانش نیز خودکشی کرده بوده است.
به سبک اسپانیایی
خانه یک طبقه رابین ویلیامز با شیروانی سبک اسپانیایی به راحتی از فلیج سانفرانسیسکو قابل مشاهده است. روز دوشنبه اتومبیل های پلیس و پزشکی قانونی این خانه را در محاصره خود گرفته بودند.
مگان تورپ 25 ساله که اهل میل ولی است، می گوید از آنجا که پرستار بچه است، تمام شب قبل را بیدار بوده و ظهر با صدای زنگ تلفن از خواب بیدار شده کلی پیامک را مشاهده کرده که دوستانش درباره مرگ ویلیامز برای او فرستاده بودند. تورپ با همه خستگی اش از جا می پرد، سه شاخه رز سرخ می خرد و اندکی پس از کوک به جلوی خانه بازیگر می رسد.
او می گوید وقتی نوجوان بود، بعد از دیدن فیلم «علاءالدین» شیفته کارهای ویلیامز شد و یک سال پیش نیز وقتی به منطقه فلیج سانفرانسیسکو نقل مکان کرد، یکی از اولین چیزهایی که او برای دیدن آن اقدام کرد، بازدید از خانه خانم دابتفایر بود. او می گوید: رابین ویلیامز مرد فوق العاده ای بود و به نقشی که به وی سپرده می شد، روح می بخشید. او همچنین تاکید می کند: ویلیامز در خیریه های زیادی شرکت می کرد و حالا این کارها باعث می شود او مرگ آسوده تری داشته باشد.
تورپ هم صدا با کوک می گوید: دیدن خودکشی فردی که از فرط افسردگی دست به این کار زده خیلی غم انگیز است. گاهی اوقات افکاری بد ذهن انسان ها را به خود مشغول می کنند که نمی توان با آنها مبارزه کرد.
سندی کلیمن و دختر 19 ساله اش، سارا تنها چند ماه پیش به همسایگی خانه رابین ویلیامز نقل مکان کرده اند و می گویند طبیعتاً هنوز ارتباط چندانی با او نداشتند و فقط رفت و آمدهای او را می دیدند. آنها کمی عقب تر از دیگران در نزدیکی خانه ویلیامز ایستاده اند وقایعی را که رخ می دهد، نگاه می کنند.
او نفوذ داشت
سندی می گوید، بین کارهای ویلیامز بیشتر از همه «مورک و میندی» و «علاءالدین» را دوست داشته است. دختر او نیز اشاره می کند که ویلیامز بین همه نسل ها محبوب بود و نفوذ داشت.
سندی کلیمن مدعی است سه دهه قبل این افتخار نصیب اش شد که در لس آنجلس، ویلیامز را از نزدیک ببیند و در یک مهمانی همراه دیگران با او غذا بخورد. در آن زمان سندی هم علاقه مند به بازیگری شده بود. او می گوید: آن روز یکی از بهترین و بامزه ترین روزهای زندگی ام بود. سندی تاکید می کند: مرگ ویلیامز یک فقدان بزرگ است.
بیل هوارد یکی دیگر از کسانی است که به مقابل خانه ویلیامز آمده تا به او ادای احترام کند. این مرد 58 ساله می گوید که سال ها برای مادر ویلیامز کار می کرده و برایش غذا می برده است. (مادر رابین ویلیامز سال 2001 درگذشت). هوارد می گوید: مادر ویلیامز اغلب با پسرش تماس می گرفت و با او صحبت می کرد. او به همین دلیل چندین بار موفق شده بود بازیگر را از نزدیک ملاقات کند. او می گوید: ویلیامز همیشه جوک هایی برای تعریف کردن داشت. او عادت داشت به همه بگوید که چقدر شبیه هم هستند. و بعد می پرسید: به نظرت این خوب است یا بد؟ و بعد ادامه می داد: انتخاب با شما است. هوارد که به شدت از خودکشی ویلیامز متاثر است، این عمل را بدترین نوع تنبیه یک فرد در قبال خود می داند و ادامه می دهد: ویلیامز همیشه غمگین به نظر می رسید. انگار نوعی مالیخولیا داشت.
گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
مطالب پیشنهادی:
www.seemorgh.com/culture
منبع: banifilm.irمطالب پیشنهادی:
رابین ویلیامز, کمدین دوست داشتنی از دنیا رفت!!!
آخرین پست رابین ویلیامز در اینستاگرام برای دخترش + عکس
دلیل خودکشی رابین ویلیامز اعلام شد
ستارگانی که خاطراتشان با رابین ویلیامز را به اشتراک گذاشتند + عکس
چرا فیلم «پریناز» 3 سال توقیف بود؟!