هنگامه قاضیانی، مهتاب نصیرپور، رضا کیانیان، رزیتا غفاری و... در جشن روز ملی سینما و حواشی آن + تصویر

دیدنش سخت است که مسئولان فرهنگی کشور را در چنین روز و حالی ببینیم. آن گونه که شب گذشته در سالن اجتماعات هتل استقلال تهران، و به هنگام برگزاری جشن روز ملی سینما شاهدش بودیم.

 

دور از دوران ترس و بگیر و ببند، یا که رونق حاصل از پول نفت؛ وقتی آن چه باقی مانده، نه امنیت و اقتدار فرهنگی ناشی از حضور استعدادها و مشتری‌های مردمی در عرصه بازار آزاد فرهنگی، که گوشه کنایه‌هایی به گروه‌های خاص است. حمایت یا مخالفت فرقی نمی‌کند. زمان سخنرانی وزیر و رییس سازمان سینمایی، نظمی برقرار نبود. حضار به کار خودشان می‌رسیدند و وقتی جیب از پول نفت خالی است، کسی نیاز گوش فرا دادن یا حتی دست زدن برای مسئولان این دوران سینمای ایران هم احساس نمی‌کند. مسئولان ارشد فرهنگی کشور هم در جایگاه نظریه‌پردازهایی پایین آمده‌اند که درباره مسائل عجیب و غریبی مثل وجود شادی یا لزوم فقر در فیلم‌ها سخنرانی می‌کنند.

این اقتدار، تنها در صورتی می‌تواند بازگردد که عوض راضی کردن صاحبان رانت، و یا پیش‌قراولان فرهنگی گروه‌های سیاسی و خاص، مسئولان به دنبال ایجاد محملی بروند برای بروز و رشد استعدادهای متفاوت کل گروه‌های مردم ایران. پس از شکستن انحصار گروه‌های چپ و راست برخوردار از پول نفت و سیستم اقتصاد مرکزی. این تنها راه رسیدن به امنیت ملی و آزادی و آسایشی است که ماموران و مسئولان فعلی را، از بن بستی که دچارش شده‌اند، خارج می‌کند. دور از جشن متاسفانه حقیرانه‌ای که شب گذشته دیدیم. که فرهنگ مردمی که هیچ، حتی گروه‌های چپ و راست حاضر در مراسم را هم دیگر راضی نمی‌کند.