آقای مشایخی به صورت تلفنی با خود من صحبت کردند، گفتند من تنها بخش انتهایی صحبت های تو را شنیدم، در حالی که حرف من سه، چهار دقیقه مقدمه داشت! شاید اگر من هم آن حرف ها را کامل نمی شنیدم و تنها آخرش را گوش می دادم، می گفتم حرف جالبی نیست و زشت است.
ببین، ما توی نشست خبری فیلم طبقه حساس بودیم، آقایی پرسید که باز هم شما حرمت را در سینما می شکنید (از همین چیزهایی که به من می‌گویند و هنوز هم نفهمیدند دارند اشتباه می‌کنند!) گفت نمی‌دانم چرا در فیلم هایتان از توالت و این چیزها استفاده می کنید؟ (از همین مثال‌هایی که الان جا افتاده و مردم هم می‌گویند!) اینقدر که اینها گفته‌اند. چرا توالت و از این چیزها نشان می‌دهید؟ آن روز به قول معروف در ارتباط با این مسائل کم آوردم و با آن حرف ها آمدم توضیح بدهم! آخر چند سالی بود که از وقتی در کارهای هنری بازی می‌‌کردم، مردم که توی خیابان من را می‌دیدند، می‌گفتند خواهشا دیگر شبیه فلان فیلم کار نکن! فیلمی که خودم خیلی آن را دوست دارم «اسب حیوانی نجیبی است»، بود، ولی مردم می‌گفتند ترا خدا دیگر از این کارها بازی نکن.
یک فیلم مثل خروس جنگی بساز و بازی کن. یا یک چیزی مثل ورود آقایان ممنوع. چون ما دوست داریم وقتی خسته و کوفته از کار، زندگی، سیاست و اجتماع به سینما می رویم، فقط بخندیم. اصلا دوست نداریم فیلم ها به ما نصیحتی کنند یا چیزی آموزش بدهند! از فیلم آن بخش سرگرمی‌اش برای ما از همه مهم‌تر است. اینقدر جدی مطرح کرده بودند که یکی از خبرنگاران در آن جلسه از من پرسید شما می‌گویید به هر بهانه‌ای می‌خواهید مردم را بخندانید.
چند سال پیش من یک سریالی ساخته بودم به اسم ترش و شیرین، توی ترش و شیرین من یک جا توی سکانس شلوارم را درمی‌آوردم و پخش هم شد و بعد از پخش سریال آقایی گفته بود عطاران برای اینکه مردم بخندند، حاضر است شلوارش را هم بکشد پایین! بعد من توی آن جلسه توضیح دادم که آن زمان من از این جمله (که خیلی به نظرم جمله بدی بود)، خیلی ناراحت شدم ولی الان به جایی رسیده‌ام که حاضرم این کار را انجام دهم، برای اینکه مردم بخندند. آقای مشایخی قسمت آخر حرف های من را شنیده بودند و ناراحت شده بودند.
بعد از آن اتفاق در برنامه خوشا شیراز روی آنتن زنده تلویزیون تلفنی با همدیگر صحبت کردیم. آقای مشایخی آنجا گفتند من بخش آخر صحبت های تو را دیدم و آن حرف ها را در یک جمع بیست نفره زدم، ولی آنها آمدند در اخبار 20:30 پخش کردند و موضوع را رسانه ای کردند! خودم با آقای مشایخی که ناراحت بودند حرف زدم و بهشان گفتم شما اگر ما را بزنید هم ما ناراحت نمی‌شویم.
•رضا عطاران در بخش دیگری از گفتگو از دلایل عدم همکاری مشترکش با مهران مدیری گفت: «واقعا تا امروز ارتباط کاری زیادی با آقای مدیری نداشتیم، ارتباط تلفنی هم نبوده. آن زمانی هم که بودیم خیلی خوب و خوش بودیم و هیچ مسئله‌ای هم نبوده.
یکی،دو تا کار هم قرار بود با هم کار کنیم که نشد. مثلا قرار بود در کار آقای مدیری بازی کنم؛ یک بارش که سرکار بودم و یک بار هم سریال «پاورچین» بود و یکی هم زمان «قلب یخی» بود که با هم کار کردیم. البته آقای مدیری برای کار بعدی‌اش (ویلای من)، دعوت به همکاری کردند که آن موقع هم دوباره سر کار بودم! واقعا نشده بروم... من هم یکی دو بار همینجوری واسطه‌ای گفته بودم بهش بگویند که توی کارم باشند که آن هم به هر دلیلی نشد.
ولی قطعا خواهد شد؛ به همین راحتی که در قلب یخی شد، ممکن است جای دیگری هم بشود. به نظرم ما دو تا همکاری هستیم که کارهایمان بیشتر دیده شده، نمی‌شود بگوییم رقیبیم، هر چند فکر نکنم رقیب بودن چیز بدی باشد. ولی رقیب بودن ما به این معنا نیست که اگر ببینیم جایی می‌توانیم سنگ بیندازیم جلوی پای هم این کار را بکنیم!
•رضا عطاران می گوید کار را به مال دنیا ترجیح می دهد: «اگر مقایسه کنیم کار را بگذاریم یک جا و به قول شما مال و منال را بگذاریم یک جای دیگر، من کار را انتخاب می‌کنم. بنابراین من در خیلی از کارها شاید دستمزدهای خیلی کمی نسبت به کاری که انجام داده‌ام گرفتم. برای اینکه دوست داشتم آن کار را انجام دهم. هنوز هم دارم از این کارها می‌کنم.
•رضا عطاران در بخش دیگری از این گفتگو وقتی با سوال خبرنگار مبنی بر اینکه با این سر شلوغی ها کِی وقت می کنید پول هایی که درمی آورید را بشمارید، روبرو شد، گفت: «خب، واقعیتش این است که پرفروشی برای ما که نیست، برای تهیه‌کننده است. البته که این اتفاق، روی دستمزد بازیگر تاثیر دارد. دستمزد تو همان شرایطی که می‌گویند هنوز گولم می‌زنند! من هنوز گول کار خوب را می‌خورم.»
•او در بخش پایانی صحبت هایش از دلخوری اش از مسئولان هنگام پخش سریال بزنگاه سخن به میان آورد: «زمانی که بزنگاه پخش شد با نوع برخوردی که خود رسانه و حتی اگر یادتان باشد برخوردی که مجلس کرده بود، وقتی بیرون هم می‌رفتم مردم به من می‌گفتند این سریال خوب نیست و توهین به بشریت و از این جور چیزهاست! الان بعد از چند سال آن کار تازه دارد دیده می‌شود.
به نظرم در بزنگاه حرف های خیلی زده می شد و هیچ توهینی هم به هیچ آیین و مسلکی نشده بود؛ چیزهایی که آن موقع راجع بهش زده می‌شد؛ مثلا اینکه می گفتند تبلیغ اعتیاد کردید! و چیزهای عجیب و غریبی که آن موقع‌ها می‌گفتند و من دقیقا برعکس‌ش را توی بازخوردهای واقعی جامعه می دیدم. مثلا یک روز یک آقا با ماشینش کنار من نگه داشت، بچه‌هایش توی ماشین بودند، آمد بگوید آقای عطاران من بزنگاه را دیدم و دیگر نتوانست، دید بچه‌هایش دارند نگاه می‌کنند. پارک کرد و گفت تو از زمانی که بزنگاه را ساختی من دیگر نتوانستم توی خانه‌ام تریاک بکشم. چون فهمیدند ماجرا چیه (خنده) و مجبور شدم کنار بگذارم.»
گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
www.seemorgh.com/culture
منبع: niksalehi.comمطالب پیشنهادی:
سرانجام کاسۀ صبر مرضیه برومند لبریز شد!
بازیگرانی که دکتر شدند
سایه
شهرموش‌ها با رکوردی بی سابقه به فروش رسید
نقدی بر بهترین فیلم سال