دو چیزی که اشک آدولف هیتلر را درآورد!
هیتلر نقاش و هیتلر جنگ‌افروز، دو چهره‌ای است که اشمیت در این رمان در دو روایت موازی از هیتلر ترسیم می‌کند و رمان، البته در پی آن نیست که در نهایت شخص آدولف هیتلر را به‌عنوان یگانه مقصر فجایع جنگ‌ جهانی دوم معرفی...
 امانوئل اشمیت در رمان «آدولف ه؛ دو زندگی» که به تازگی با ترجمه محمد همتی منتشر شده است. آنطور که ناشر گزارش داده، نویسنده در این اثر به دو زندگی آدولف هیتلر می‌پردازد و در روایتی جذاب سعی دارد به این پرسش پاسخ دهد که اگر آدولف هیتلر بزرگ‌ترین جنایتکار جنگی قرن بیستم پیش از ورود به ارتش در دانشکده هنرهای زیبای وین پذیرفته می‌شد چه سرنوشتی می‌داشت؟ در عالم هنر به کجا می‌رسید و رفتارش با خانواده، هنرمندان، منتقدان و شاگردانش چگونه می‌بود؟

هیتلر نقاش و هیتلر جنگ‌افروز، دو چهره‌ای است که اشمیت در این رمان در دو روایت موازی از هیتلر ترسیم می‌کند و رمان، البته در پی آن نیست که طبق داوری‌های مرسوم در نهایت شخص آدولف هیتلر را به‌عنوان یگانه مقصر فجایع جنگ‌جهانی دوم معرفی کند و پای میز محاکمه بکشاند. رمان، نه محاکمه هیتلر است و نه تبرئه او. حتی می‌توان گفت هیتلر در این رمان بهانه‌ای است برای ارایه تصویری جامع از آنچه جنگ جهانی و فجایع در پی آن را رقم زد و از آن فراتر، تعمیم یک وضعیت خاص، به وضعیتی عام و بشری.

در بخشی از این رمان می‌خوانیم: «در همان حال که سران حزب نازی با نگرانی با هم حرف می‌زدند، هیتلر چشم به افق یک‌دست آب دوخته بود. دریاچه برایش حکم سنگ گور گِلی را پیدا کرده بود. به آن مرمر نه چندان سیال خاکستری‌رنگ خیره شده بود و تمام افکارش را به سوی او روانه می‌کرد. با او از عشق می‌گفت. فراموش کرده بود که خود او باعث خودکشی دختر جوان شده بود. کمترین احساس گناهی نمی‌کرد. بی‌آنکه ربطی میان درخواست ازدواجش از گِلی و خودکشی او ببیند، این را هم مثل بقیه کارهای مربوط به گِلی توضیح می‌داد: هیچ توضیحی نمی‌داد. مگر آدم پرنده را توضیح می‌دهد؟ آواز پرنده را؟ ملاحت پرنده را؟ چهچه پرنده را؟ گِلی هرگز چیزی بیش از یک مخلوق جذاب و کوچولو که در اطرافش موجی از نور و شادی می‌پراکند، نبود. به فکر هیتلر هم خطور نمی‌کرد که برای او هم روانی چندلایه و پیچیدگی‌های درونی قایل باشد. به خاطر دوچیز اشک می‌ریخت: کمتر به خاطر خود گِلی و بیشتر به خاطر آنچه خودش از دست داده بود.»

اریک امانوئل اشمیت متولد سال 1960 دکترای فلسفه، داستان‌نویس و نمایشنامه‌نویس فرانسوی است. نوشته‌های او به بیش از 40 زبان دنیا ترجمه شده و نمایشنامه‌های متعدی از وی در بیشتر نقاط جهان به روی صحنه رفته‌اند. وی با کتاب‌هایی که منتشر کرده تاکنون توانسته‌ جوایزی مانند جایزه تئاتر مولیر فرانسه، جایزه بهترین مجموعه داستان گنکور و جایزه آکادمی بالزاک را به دست آورد.

«زمانی که اثر هنری بودم»، «کنسرتویی به‌یاد یک فرشته»، «پرنسس پا‌برهنه»، «اولیس از بغداد» و «سوموکاری که نمی‌توانست تنومند شود»، «خرده جنایت‌های زناشویی»، «نوای اسرارآمیز»، «عشق لرزه»، «میهمانسرای دو دنیا»، «میهمان ناخوانده»، «گل‌های معرفت» (شامل سه قصه میلارپا، ابراهیم آقا و گل‌های قرآن)، «اسکار و بانوی گلی‌پوش»، «انجیل‌های من» و «یک روز قشنگ بارانی» کتاب‌هایی از اشمیت هستند که به قلم مترجمان مختلف در ایران ترجمه و منتشر شده‌اند.

«آدولف ه دو زندگی» اثر اریک امانوئل اشمیت در 436 صفحه و به بهای 25 هزار تومان از سوی نشر «نیکو نشر» منتشر شده است.



گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ  
www.seemorgh.com/culture
منبع: khabaronline.ir



مطالب پیشنهادی:
عکس غم‌انگیز ایرانی برگزیده مسابقه‌ ورلد پرس فوتو 2014 + تصاویر
اعتراض شدید مسئولان صداوسیما به لباس عجیب مجری! + تصاویر
حاشیه‌های بی پایان دعوای جمشید مشایخی و رضا عطاران
پرسش جنجالی از هانیه توسلی و علی نصیریان درباره خاطرات عاشقانه
ماه چهره خلیلی بعد سه ماه بستری بودن چه می‌کند؟
درسی که همسر ولاسکو به مجری تلویزیون و ما داد!