ویدئو پرفورمنس «نزدیک‌تر بیا، نزدیک‌تر، نزدیک‌تر از این؟» به کارگردانی محمد پرویزی با بازی پگاه آهنگرانی و آتنا اشتیاقی از اول دی‌ماه در گالری شیرین روی صحنه رفته است، کاری که نوعی دیالوگ درونی یک زن است که نقش آن را پگاه آهنگرانی ایفا می‌کند.
این کار به شکل ویدئو پرفورمنس و فی‌البداهه اجرا می‌شود. «نزدیک‌تر بیا، نزدیک‌تر، نزدیک‌تر از این» در واقع نوعی دیالوگ درونی است که در وجود بازیگر (پگاه آهنگرانی) با خودش جاری می‌شود و در بستری از فضاسازی‌های ویدئویی و صدای ویلنسل (با اجرای زنده آتنا اشتیاقی، نوازنده ارکستر ملی ایران) بیننده را در مسیری پیش می‌برد که به مقصدی رازآلود منتهی می‌شود؛ صداها.
محمد پرویزی کارگردانی این کار را برعهده دارد، کارگردانی که سابقه کارگردانی نمایش «بانوی خیال» و چندین ویدئو آرت را در کارنامه خود دارد، در نشست خبری که صبح روز 16 دی در خانه هنرمندان برگزار شد، ابتدا درباره هنر ویدئو پرفورمنس صحبت کرد و گفت ویدئو ریشه در کارهای تجسمی دارد و در واقع از دل سینما درآمده است.
به گفته این کارگردان هدف اصلی ویدئو آرت‌ها این بود که به راحتی حرف‌شان را بزنند که در این راه می‌توانند از ابزارهای دیگر مثل پرفورمنس هم استفاده کرد.
ویدئو پرفورمنس «نزدیک‌تر بیا، نزدیک‌تر، نزدیک‌تر از این؟» شامل دو پرفورمنس است که در یکی از آن‌ها آتنا اشتیاقی در جعبه شیشه‌ای معلق به نوازندگی ویلنسل می‌پردازد و در اتاق دیگر پگاه آهنگرانی اجرایی فی‌البداهه دارد.
پرویزی برای رسیدن به این فضا از چیزی که به نام «جریان سیال ذهن» در ادبیات از آن نام برده می‌شود بهره برده است، زنی با خود حرف می‌زند و صدای خود را می‌شنود و جواب خودش را می‌دهد.
به گفته او این کار در واقع یک کار روان‌شناسی است چرا که وقتی شما می‌خواهد به خودتان پاسخ دهید لایه‌هایی رو می‌آید که شما را آزار می‌دهد.
در این کار آتنا اشتیاقی در بخش اول کار، بر اساس یک قطعه شیوه روایت را با سازش مسدود و پگاه آهنگرانی حرف‌های درونی‌اش را بیان می‌کند، حرف‌هایی که اجازه بیرون ریختن ندارد باعث می‌شود چهره دختر به انجماد برسد.
در این کار 34 پازل LED استفاده شده و به گفته پرویزی راضی کردن شرکتی که اسپانسر این کار شود کار سختی بود و از سوی دیگر گالری شیرین اجازه داد که آن‌جا را برای 45 روز به هم بریزیم.
مخاطب این کار ابتدا به ارتفاع چهارمتری می‌رود و دور تا دور پرفورمنس حرکت می‌کند.LED بزرگی کف زمین است که مخاطب از بالا آن را می‌بیند.
پرویزی گفت:«مسئله مهم این بود که افراد در دل اثر هنری تماشاگر آن را تجربه کنند. اتاقی که پگاه آهنگرانی در آن قرار دارد گوشی‌هایی دارد که مخاطبان می‌توانند سمفونی درون او را بشنوند. از سوی دیگر ما یک سری مسیرهای اضافی را طراحی کردیم که افراد چطور بیرون بروند، این کلافگی و گم شدن اولویت اول ما در این نمایش است.»
آتنا اشتیاقی نوازنده ویلنسل در این پرفورمنس است که در این نمایش موسیقی به شکل فی‌البداهه اجرا می‌کند. به گفته او موسیقی این کار بر اساس قطعه «مرثیه» گابریل فوره است اما در هر اجرا او اجرای متفاوتی با توجه به حس حال و همچنین مخاطبان دارد.
پرویزی درباره این موضوع که چرا از ساز ویلنسل در این اجرا استفاده شده، توضیح داد: «دوست داشتم تجربه زن مدرن در این نمایش دیده شود، در نتیجه ویلنسل ساز مناسب تری بود، موضوع این بود که در زمینه موسیقایی که دیده می‌شود اصلا سنتی نباشد. در واقع دلیل اصلی همان گریز از سنتی دیده شدن زن بود.»
او گفت: «این نمایش برای اجرا به لندن دعوت شده، ولی به این دلیل که پروداکشن کار سنگین است نتوانستیم برویم. در صدد هستیم که کار را قدری ساده و فرمش را جمع و جور کنیم و بعد برای اجرا برویم.»
این کارگردان همچنین قرار بود که با همکاری شرکت سونی کاری را به روی صحنه ببرد که به دلیل همزمانی جشنواره سونی با این نمایش این امر به تعویق افتاد ولی قرار است این کار به زودی در گالری «آن» به روی صحنه برود.
پگاه آهنگرانی بازیگر این نمایش است که قرار بود در نشست حضور داشته باشد، اما به خاطر مشکلاتی که آلودگی هوا برایش به وجود آورده نتوانست به نشست بیاید، پرویزی درباره انتخاب این بازیگر برای نقشی که در نمایش «نزدیک‌تر بیا،نزدیک‌تر،نزدیک‌تر از این؟» ایفا می‌کند توضیح داد: «پیش از این قرار بود که نمایشی را در ایرانشهر با حضور پگاه آهنگرانی به نام «به ترتیب شماره» اجرا کنیم که این اتفاق به دلیل مشکلاتی که پیش آمد اجرا نشد، الان متن دست آقای سرسنگی است که آن را خوانده و خوشش هم آمده است. امیدوارم که بتوانم به زودی این کار را به صحنه ببرم.»
«نزدیک‌تر بیا... نزدیک‌تر... نزدیک‌تر از این؟» تا 25 دی‌ماه هر شب ساعت 18 در «گالری شیرین» واقع در خیابان ولنجک، کوچه هجدهم، شماره 9 میزبان علاقه‌مندان خواهد بود.
این کار به شکل ویدئو پرفورمنس و فی‌البداهه اجرا می‌شود. «نزدیک‌تر بیا، نزدیک‌تر، نزدیک‌تر از این» در واقع نوعی دیالوگ درونی است که در وجود بازیگر (پگاه آهنگرانی) با خودش جاری می‌شود و در بستری از فضاسازی‌های ویدئویی و صدای ویلنسل (با اجرای زنده آتنا اشتیاقی، نوازنده ارکستر ملی ایران) بیننده را در مسیری پیش می‌برد که به مقصدی رازآلود منتهی می‌شود؛ صداها.
محمد پرویزی کارگردانی این کار را برعهده دارد، کارگردانی که سابقه کارگردانی نمایش «بانوی خیال» و چندین ویدئو آرت را در کارنامه خود دارد، در نشست خبری که صبح روز 16 دی در خانه هنرمندان برگزار شد، ابتدا درباره هنر ویدئو پرفورمنس صحبت کرد و گفت ویدئو ریشه در کارهای تجسمی دارد و در واقع از دل سینما درآمده است.
به گفته این کارگردان هدف اصلی ویدئو آرت‌ها این بود که به راحتی حرف‌شان را بزنند که در این راه می‌توانند از ابزارهای دیگر مثل پرفورمنس هم استفاده کرد.
ویدئو پرفورمنس «نزدیک‌تر بیا، نزدیک‌تر، نزدیک‌تر از این؟» شامل دو پرفورمنس است که در یکی از آن‌ها آتنا اشتیاقی در جعبه شیشه‌ای معلق به نوازندگی ویلنسل می‌پردازد و در اتاق دیگر پگاه آهنگرانی اجرایی فی‌البداهه دارد.
به گفته او این کار در واقع یک کار روان‌شناسی است چرا که وقتی شما می‌خواهد به خودتان پاسخ دهید لایه‌هایی رو می‌آید که شما را آزار می‌دهد.
در این کار آتنا اشتیاقی در بخش اول کار، بر اساس یک قطعه شیوه روایت را با سازش مسدود و پگاه آهنگرانی حرف‌های درونی‌اش را بیان می‌کند، حرف‌هایی که اجازه بیرون ریختن ندارد باعث می‌شود چهره دختر به انجماد برسد.
در این کار 34 پازل LED استفاده شده و به گفته پرویزی راضی کردن شرکتی که اسپانسر این کار شود کار سختی بود و از سوی دیگر گالری شیرین اجازه داد که آن‌جا را برای 45 روز به هم بریزیم.
مخاطب این کار ابتدا به ارتفاع چهارمتری می‌رود و دور تا دور پرفورمنس حرکت می‌کند.LED بزرگی کف زمین است که مخاطب از بالا آن را می‌بیند.
پرویزی گفت:«مسئله مهم این بود که افراد در دل اثر هنری تماشاگر آن را تجربه کنند. اتاقی که پگاه آهنگرانی در آن قرار دارد گوشی‌هایی دارد که مخاطبان می‌توانند سمفونی درون او را بشنوند. از سوی دیگر ما یک سری مسیرهای اضافی را طراحی کردیم که افراد چطور بیرون بروند، این کلافگی و گم شدن اولویت اول ما در این نمایش است.»
آتنا اشتیاقی نوازنده ویلنسل در این پرفورمنس است که در این نمایش موسیقی به شکل فی‌البداهه اجرا می‌کند. به گفته او موسیقی این کار بر اساس قطعه «مرثیه» گابریل فوره است اما در هر اجرا او اجرای متفاوتی با توجه به حس حال و همچنین مخاطبان دارد.
پرویزی درباره این موضوع که چرا از ساز ویلنسل در این اجرا استفاده شده، توضیح داد: «دوست داشتم تجربه زن مدرن در این نمایش دیده شود، در نتیجه ویلنسل ساز مناسب تری بود، موضوع این بود که در زمینه موسیقایی که دیده می‌شود اصلا سنتی نباشد. در واقع دلیل اصلی همان گریز از سنتی دیده شدن زن بود.»
او گفت: «این نمایش برای اجرا به لندن دعوت شده، ولی به این دلیل که پروداکشن کار سنگین است نتوانستیم برویم. در صدد هستیم که کار را قدری ساده و فرمش را جمع و جور کنیم و بعد برای اجرا برویم.»
این کارگردان همچنین قرار بود که با همکاری شرکت سونی کاری را به روی صحنه ببرد که به دلیل همزمانی جشنواره سونی با این نمایش این امر به تعویق افتاد ولی قرار است این کار به زودی در گالری «آن» به روی صحنه برود.
پگاه آهنگرانی بازیگر این نمایش است که قرار بود در نشست حضور داشته باشد، اما به خاطر مشکلاتی که آلودگی هوا برایش به وجود آورده نتوانست به نشست بیاید، پرویزی درباره انتخاب این بازیگر برای نقشی که در نمایش «نزدیک‌تر بیا،نزدیک‌تر،نزدیک‌تر از این؟» ایفا می‌کند توضیح داد: «پیش از این قرار بود که نمایشی را در ایرانشهر با حضور پگاه آهنگرانی به نام «به ترتیب شماره» اجرا کنیم که این اتفاق به دلیل مشکلاتی که پیش آمد اجرا نشد، الان متن دست آقای سرسنگی است که آن را خوانده و خوشش هم آمده است. امیدوارم که بتوانم به زودی این کار را به صحنه ببرم.»
«نزدیک‌تر بیا... نزدیک‌تر... نزدیک‌تر از این؟» تا 25 دی‌ماه هر شب ساعت 18 در «گالری شیرین» واقع در خیابان ولنجک، کوچه هجدهم، شماره 9 میزبان علاقه‌مندان خواهد بود.
گردآوری:گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
www.seemorgh.com/culture
منبع:khabaronline.ir
مطالب پیشنهادی:
گزارش تصویری از افتتاحیه «پذیرایی ساده» با حضور چهره‌های مطرح سینما
فرج‌الله سلحشور مبتلا به سرطان است؟
خالق «جنگ ستارگان» در 68 سالگی به دام ازدواج افتاد!
این مجری تلویزیون هم اخراج شد!
نقش پروفسور تورنسل "تن تن" را "جیگر" بازی خواهد کرد!!
فرج‌الله سلحشور مبتلا به سرطان است؟
خالق «جنگ ستارگان» در 68 سالگی به دام ازدواج افتاد!
این مجری تلویزیون هم اخراج شد!
نقش پروفسور تورنسل "تن تن" را "جیگر" بازی خواهد کرد!!