زیبا بروفه این روزها سریال خانه ای روی تپه کار داریوش یاری را روی آنتن شبکه ۲ دارد و پس از این سریال نیز مجموعه رخنه کار حسین تبریزی با بازی او پخش می شود. بروفه در این گفت وگو از کم کاری، تغییر چهره و بازیگری برایمان گفت.
قرارمان یک غروب پاییزی بود تا گپی داشته باشیم درباره روزهای زندگی یک بازیگر، البته بازیگری که اخیراً کم کار تر شده بود و حالا با دو سریال که یکی پس از دیگری پخش می شود مهمان خانه مخاطبانش خواهد بود. زیبا بروفه این روزها سریال خانه ای روی تپه کار داریوش یاری را روی آنتن شبکه ۲ دارد و پس از این سریال نیز مجموعه رخنه کار حسین تبریزی با بازی او پخش می شود. بروفه در این گفت وگو از کم کاری، تغییر چهره و بازیگری برایمان گفت.
پس از ۱۶ سال فعالیت به رغم پتانسیل و ظرفیتی که از شما سراغ داریم هنوز زیبا بروفه ستاره را ندیدیم، بگذارید سؤالم را ساده بپرسم، چرا ستاره نشدید؟
درست می گویید، نظرتان را می پذیرم. دلیل این موضوع چندان به من مربوط نمی شود چون چیزی که قرار بود از من دیده شود و بر اساس آن قضاوت شوم و بسنجند که در چه سطحی بازیگری زیبا بروفه را قرار دهند، بر می گردد به مردم و عوامل حرفه ای سینما. از آن بخشی که به مردم مرتبط می شود صددرصد مطمئنم چون بین این مردم زندگی می کنم و بازخورد کارهایم را می گیرم. گاهی که کم کار هستم، همیشه می شنوم که چرا نیستید، چرا کار نمی کنید و این یعنی همچنان حضورم را می خواهند و می پرسند چرا در سینما نیستید یا می گویند ای کاش فلان فیلم را شما بازی می کردید. بنابراین بخش اول به مردم برمی گردد که گمان می کنم مخاطبانم را دارم. در این سال ها متوجه شدم که مردم و مخاطبانم هستند که من هم هستم. در هر حال بخشی که به من مربوط می شود را انجام داده ام. اگر دوست داشته باشم شما مهمان خانه ام باشید اصرارم را می کنم ولی تصمیم نهایی با شماست. بخش دوم به عوامل سینما بر می گردد، عادت ندارم اگر کاری شروع شود تماس بگیرم و بگویم، من هستم و خودم در انجام یک کار پیشقدم شوم. تعریفم این است که یک بازیگر باید دعوت به کار شود، فیلمنامه را بخواند و اگر نقش را دوست داشت، بپذیرد. متأسفانه در بازیگری کمی راه های غیر معمول وجود دارد یا شاید هم روابط غیرمتعارف. آنچه مسلم است هر کسی دوست دارد در کارش در اوج باشد و این طبیعی است. من هم از این قاعده مستثنا نیستم اما چه شد که این گونه شد؛ خارج از اختیاراتم است و به من مربوط نمی شود. در آن بخشی که به زیبا بروفه مرتبط است همه تلاشم را می کنم. از ۱۶ سالی که کار می کنم واقعاً بازیگری برایم شغل نشده است. هیچوقت دو کار همزمان انجام ندادم. برایم مهم بوده که نقشی را که بازی می کنم دوست داشته باشم و با آن شخصیت زندگی کنم. بعد به خدای بزرگ بسپارمش و بروم سر کار دیگری.بنابراین من همان آدم روز اول هستم حالا اگر نتیجه چیزی غیر از این دیده می شود خارج از عهده ام است.
و آیا این کم کاری خودخواسته بود؟
بخش عمده اش خودخواسته بود. من زمانی را در اوج حرفه ام نتوانستم کار کنم و بعد از آن برگشت دوباره ام زمان برد، تلویزیون برایم مهم است چون شروع کارم با تلویزیون بود، فکر می کنم چون رسانه عمومی است و همه مردم به آن دسترسی دارند، باید کاری را انجام بدهم که هم خودم دوست داشته باشم و هم مردم. این گونه نگاه نکردم که فقط کاری انجام داده باشم. در این مدت بسیاری از پیشنهادات برایم قابل قبول نبوده و نپذیرفتم. چند کار سینمایی، چند کار شبکه خانگی و شاید دو تله فیلم بازی کردم.این ها بین انتخاب هایم گزینه بهتر بوده یا این که نخواستم از فضای کارم دور باشم اما این جزو قاعده کارم است که اگر در تلویزیون کار می کنم در اثری باشم که توهین به مردم نباشد و بعدها به مخاطب جواب پس ندهم که چرا در چنین کاری بازی کردم. در واقع یک بخشی خودخواسته بود و یک بخشی هم به خاطر نبودن پیشنهادات خوب بود.
فکر می کنم حالا اتفاقات خوبی افتاده که شما دوسریال را با فاصله زمانی کم روی آنتن خواهید داشت چون پس از خانه ای روی تپه ساخته داریوش یاری، پخش سریال رخنه کار حسین تبریزی آغاز می شود.
من قبل از این سریال با آقای یاری تله فیلم کار کرده بودم و به جرأت می توانم بگویم جزو معدود تله فیلم های خوب تلویزیون و تجربه خوبی بود. با آقای مفید تهیه کننده سریال هم کار کرده بودم. روحیات آقای یاری را می شناختم و می دانم او بسیار به کارش علاقه مند است و آقای مفید هم از تهیه کنندگان مطرح است. اثر بد نمی سازد یا حداقل سعی می کند کار ضعیف در کارنامه اش نباشد، چون هیچ چیز مطلق نیست. اساساً برایم مهم است که اگر کاری را بازی می کنم نقشم را دوست داشته باشم. طول کار برایم مهم نیست با این که در اکثر سریال هایی که در تلویزیون کار کردم نقش محوری و طولانی داشتم. این محوری بودن هم عامدانه نبوده است بلکه نقش خوب بوده که پذیرفتم. یک فیلم سینمایی کار کردم که ۱۲ سکانس داشت ولی آنقدر نقش را دوست داشتم که واقعاً زندگی کردم. کاراکتر زن جنوبی بود که زمان فیلمبرداری در جنوب با آن کاراکتر زندگی می کردم حتی با همان لباس های جنوبی خرید می رفتم،چون به نقش هایم این گونه نگاه می کنم. مثلاً چون با کار کودک (سریال مجید دلبندم) کارم را شروع کردم بسیاری می پرسند دیگر کار کودک انجام نمی دهید و می گویم یک کار خوب انجام دادم اما اگر باز هم پیش بیاید حتماً بازی می کنم که البته پیشنهاد خوب نداشتم. درباره سریال خانه ای روی تپه هم آقای یاری گفتند اپیزودیک است من گفتم چندان دوست ندارم تا این که او فیلمنامه را فرستاد، خواندم و دیدم شخصیت متفاوتی است. من آدم بداخلاق وسواسی نیستم، به خاطر این تفاوت ها پذیرفتم و خدا را شکر سریال موفق شد.
سریال رخنه هم قرار بود برای محرم باشد اما زمان کم بود. کلیت قصه را دوست داشتم. نقش وحید که شخصیت اصلی داستان است خیلی نقش خوبی است. معصومه نقشی که من بازی می کنم در کنار وحید است، نقش دوست داشتنی و شیرینی بود و آنقدر خوب بود که دلیلی برای نپذیرفتن کاراکتر نداشتم.
چه جالب نام این شخصیت هم معصومه است و همنام نقشتان در مجید دلبندم.
بله، تا همین اواخر برخی مردم که نام من را خاطرشان نمی آید، با اسم معصومه صدایم می زدند. فکر می کنم با سریال رخنه آن شخصیت هم دوباره تداعی و زنده می شود.
در این دوران کم، دلتان برای بازیگری تنگ شده است؟
فاصله کار نکردن هایم به حدی طولانی نبوده که دلم تنگ شود ولی برای کار خوب دلم زیاد تنگ می شود و هنوزم دلتنگ کار و نقش خوب هستم. باز هم فکر می کنم باید نقش خوب بازی کنم نقشی که اما و اگر برای مخاطب ایجاد کند. ما بازیگرها انتخاب می شویم. نمی توانم بگویم این نقش را بدهید من بازی کنم و اصلاً قاعده اش این نیست. فقط می توانم منتظر یک نقش خوب باشم.
وقتی به کارنامه تان نگاه می کنم، متوجه می شوم هر جایی در نقش هایتان کشفی انجام داده اید دلنشین تر و تأثیرگذارتر بوده است اما این کشف در همه نقش هایتان رخ نداده است؟
این خودخواسته نبوده است، من برای بازی کردن در یک نقش تصمیم نمی گیرم که مثلاً چقدر خوب بازی کنم یا لازم نیست خیلی بازی کنم کافی است بروم سر صحنه. این گونه با خودم قول و قرار نمی گذارم و اگر کاری را قبول می کنم با این نیت می روم که حتی اگر فیلمنامه خوب نیست ولی نقش خوب است، خوب بازی کنم.
مثلاً فیلمنامه ای را خواندم که دو زن اصلی داشت. خانم خانه، خدمتکار خانه. خانم خانه را قبلاً بازی کردم و خیلی برایم متفاوت نبود ولی خدمتکار برایم جالب و متفاوت بود. من دوست داشتم و گفتم این نقش را بازی می کنم. تهیه کننده هم از دوستان خودم بود و اصلاً فکر نمی کرد،بپذیرم. فکر کردم نقشی که نوشته شده با کمی تغییرات می تواند به یادماندنی باشد. با این نیت سرکار رفتم اما متأسفانه همه چیز دست بازیگر نیست و عوامل دیگری از جمله کارگردانی و... وجود دارد، نتیجه آنچه من می خواستم نشد.
در موضوعی که شما می گویید این مطلبی که اشاره کردم هم می تواند دخیل باشد. مثلاً شما به عنوان بازیگر بازی خودتان را می کنید و کارگردان می گوید نه. وقتی تناقض اینچنینی شکل می گیرد بازیگر نه همانی است که کارگردان می خواهد و نه آنچه خودش می خواسته. در اکثر کارهایم سعی می کنم با کارگردان تعامل داشته باشم به طوری که با یک اشاره کوچک متوجه می شوم نگاه او چیست و چه نظری دارد و چه می خواهد.
در واقع وقتی تناقض اتفاق می افتد، آن وقت من به عنوان بازیگر فقط خواسته او را انجام دهم آنچه می شود که شما می گویید و کشف اتفاق نمی افتد. از طرفی گروه هم بسیار مهم است. شاید بازیگری را در نقش های مشابه ببینید، او همان بازیگر است با همان پتانسیل، انرژی و استعداد اما این اختلاف و تفاوت بازی از آنجایی می آید کسی که او را هدایت می کند چه می خواهد و چقدر این ها با هم هماهنگ هستند.
من می توانم تضمین شده بگویم یک نقش را دو کارگردان از یک بازیگر کاملاً متفاوت می سازند. این را نمی توانیم کتمان کنیم، شاید در کاری جلوی دوربین تلاش کردم تمام توانم را به کار بگیرم اما بعدها گفته ام کاش این کار را بازی نمی کردم قطعاً این پشیمانی بیننده را هم اذیت می کند و کاملاً متوجه احساس من به عنوان بازیگر می شوید.
به نکته جالبی اشاره کردید، به رغم این که چهره و فیزیک تان بیشتر به بانوان شیک می خورد، اما نقش خدمتکار را هم بازی می کنید؟
مثلاً در سریال «خانه ای روی تپه» نوع گریمم طوری بود که نشان دهد این زن عصبی است و به قول معروف زود از کوره در می رود. طی سال هایی که کار می کنم سماجتی روی گریم در جهت زیباترشدن یا نزدیک شدن به «خود» واقعی ام نداشتم.
مثلاً اگر قرار بوده زن شیک امروزی باشد سماجت کردم که درست باشد و اگر هم خدمتکار بازی کردم سماجت کردم تا واقعاً خدمتکار باشد. نقشی که بازی می کنم که من نیستم، فقط کاراکتر را روایت می کنم پس باید شبیه او باشم. مثلاً در سریال رخنه که ان شاءالله خواهید دید گریم متفاوتی دارم.. زن بارداری است با صورت پف کرده و چشم های ریز. وقتی خودم را با این گریم در آینه دیدم واقعاً لذت بردم چون با نقشم زندگی می کنم. در تصویرم دنبال این که ابرویم چه شکلی شد یا ای وای که بینی ام بزرگ تر نشان داده شد، نیستم. فکر می کنم دیگر از من بعید است البته از ابتدا هم مهم نبود حتی مردم که مرا می بینند می گویند چقدر با تصویرتان فرق دارید برخی مواقع این موضوع را زیاد از حد به طراح گریم سپردم. می گویم او هر چه صلاح می داند انجام بدهد البته این اتفاق در برخی موارد باعث می شد هم به خودم و هم به کار لطمه بخورد شاید باید سماجت می کردم که نشود چون به نفعم تمام نشده است.
مثلاً مردم می گویند ما فکر می کردیم شما باید شکسته تر باشید. این به خاطر تسلیم بودن در شرایط کار است اما الان تجربه به من یاد داده درباره اتفاقات درست پافشاری کنم و به هر قیمتی کار نکنم. رفاقت زیاد می کنم، اگر احساس کنم، این کار دوستم است و حضور من به او کمک می کند انجام می دهم اما مردم که نمی دانند، ممکن است نتیجه خوب نشود و مردم بگویند خانم بروفه چرا فلان نقش را بازی نکردید. همه این ها دلیلی است بر نکته ای که شما اشاره کردید.
و در کارنامه تان تئاتر ندیدم.
نه، جالب است به شما بگویم شاید من تا ۴ سال پیش پیشنهاد کار تئاتر نداشتم. فکر کنم برای کمتر بازیگری این اتفاق بیفتد اما طی این سالها پیشنهاداتی داشتم که نتوانستم بپذیرم چون سرکار یا سفر بودم البته کار نمایشنامه خوانی هم انجام دادم که دوست داشتم، اخیراً فکر می کردم باید حتماً تئاتر کار کنم.
در کارهایی که طی سال های گذشته انجام دادید چهره تأثیرگذار و مثبتی را از خود نشان دادید، فکر نمی کنید عمل های زیبایی که روی صورتتان انجام دادید از تأثیرگذاری چهره تان کاسته است؟
سؤال خوبی پرسیدید، من اصلاً عمل زیبایی نداشتم. جالب اینجاست در این سریال جدیدم هم طراح گریم می گفت «به من گفته بودند زیبا بروفه عمل زیبایی داشته و نگران بودم چگونه باید چهره ات را طراحی کنم». من واقعاً عمل زیبایی نداشتم، فقط پاکسازی پوست و ماساژ صورت انجام دادم که لازمه نگهداری صورت هستند و عمل زیبایی محسوب نمی شوند.
اگر می خواستم عمل کنم سالها پیش، بینی ام را عمل می کردم چون همیشه با برجستگی نوک بینی ام مشکل دارم اما فکر می کنم من را با همین صورت می شناسند و نباید به آن دست بزنم، البته هیچ اصراری به ثابت کردن این موضوع ندارم و صورتم تیغ جراحی را لمس نکرده است.
قرارمان یک غروب پاییزی بود تا گپی داشته باشیم درباره روزهای زندگی یک بازیگر، البته بازیگری که اخیراً کم کار تر شده بود و حالا با دو سریال که یکی پس از دیگری پخش می شود مهمان خانه مخاطبانش خواهد بود. زیبا بروفه این روزها سریال خانه ای روی تپه کار داریوش یاری را روی آنتن شبکه ۲ دارد و پس از این سریال نیز مجموعه رخنه کار حسین تبریزی با بازی او پخش می شود. بروفه در این گفت وگو از کم کاری، تغییر چهره و بازیگری برایمان گفت.
پس از ۱۶ سال فعالیت به رغم پتانسیل و ظرفیتی که از شما سراغ داریم هنوز زیبا بروفه ستاره را ندیدیم، بگذارید سؤالم را ساده بپرسم، چرا ستاره نشدید؟
درست می گویید، نظرتان را می پذیرم. دلیل این موضوع چندان به من مربوط نمی شود چون چیزی که قرار بود از من دیده شود و بر اساس آن قضاوت شوم و بسنجند که در چه سطحی بازیگری زیبا بروفه را قرار دهند، بر می گردد به مردم و عوامل حرفه ای سینما. از آن بخشی که به مردم مرتبط می شود صددرصد مطمئنم چون بین این مردم زندگی می کنم و بازخورد کارهایم را می گیرم. گاهی که کم کار هستم، همیشه می شنوم که چرا نیستید، چرا کار نمی کنید و این یعنی همچنان حضورم را می خواهند و می پرسند چرا در سینما نیستید یا می گویند ای کاش فلان فیلم را شما بازی می کردید. بنابراین بخش اول به مردم برمی گردد که گمان می کنم مخاطبانم را دارم. در این سال ها متوجه شدم که مردم و مخاطبانم هستند که من هم هستم. در هر حال بخشی که به من مربوط می شود را انجام داده ام. اگر دوست داشته باشم شما مهمان خانه ام باشید اصرارم را می کنم ولی تصمیم نهایی با شماست. بخش دوم به عوامل سینما بر می گردد، عادت ندارم اگر کاری شروع شود تماس بگیرم و بگویم، من هستم و خودم در انجام یک کار پیشقدم شوم. تعریفم این است که یک بازیگر باید دعوت به کار شود، فیلمنامه را بخواند و اگر نقش را دوست داشت، بپذیرد. متأسفانه در بازیگری کمی راه های غیر معمول وجود دارد یا شاید هم روابط غیرمتعارف. آنچه مسلم است هر کسی دوست دارد در کارش در اوج باشد و این طبیعی است. من هم از این قاعده مستثنا نیستم اما چه شد که این گونه شد؛ خارج از اختیاراتم است و به من مربوط نمی شود. در آن بخشی که به زیبا بروفه مرتبط است همه تلاشم را می کنم. از ۱۶ سالی که کار می کنم واقعاً بازیگری برایم شغل نشده است. هیچوقت دو کار همزمان انجام ندادم. برایم مهم بوده که نقشی را که بازی می کنم دوست داشته باشم و با آن شخصیت زندگی کنم. بعد به خدای بزرگ بسپارمش و بروم سر کار دیگری.بنابراین من همان آدم روز اول هستم حالا اگر نتیجه چیزی غیر از این دیده می شود خارج از عهده ام است.
و آیا این کم کاری خودخواسته بود؟
بخش عمده اش خودخواسته بود. من زمانی را در اوج حرفه ام نتوانستم کار کنم و بعد از آن برگشت دوباره ام زمان برد، تلویزیون برایم مهم است چون شروع کارم با تلویزیون بود، فکر می کنم چون رسانه عمومی است و همه مردم به آن دسترسی دارند، باید کاری را انجام بدهم که هم خودم دوست داشته باشم و هم مردم. این گونه نگاه نکردم که فقط کاری انجام داده باشم. در این مدت بسیاری از پیشنهادات برایم قابل قبول نبوده و نپذیرفتم. چند کار سینمایی، چند کار شبکه خانگی و شاید دو تله فیلم بازی کردم.این ها بین انتخاب هایم گزینه بهتر بوده یا این که نخواستم از فضای کارم دور باشم اما این جزو قاعده کارم است که اگر در تلویزیون کار می کنم در اثری باشم که توهین به مردم نباشد و بعدها به مخاطب جواب پس ندهم که چرا در چنین کاری بازی کردم. در واقع یک بخشی خودخواسته بود و یک بخشی هم به خاطر نبودن پیشنهادات خوب بود.
فکر می کنم حالا اتفاقات خوبی افتاده که شما دوسریال را با فاصله زمانی کم روی آنتن خواهید داشت چون پس از خانه ای روی تپه ساخته داریوش یاری، پخش سریال رخنه کار حسین تبریزی آغاز می شود.
من قبل از این سریال با آقای یاری تله فیلم کار کرده بودم و به جرأت می توانم بگویم جزو معدود تله فیلم های خوب تلویزیون و تجربه خوبی بود. با آقای مفید تهیه کننده سریال هم کار کرده بودم. روحیات آقای یاری را می شناختم و می دانم او بسیار به کارش علاقه مند است و آقای مفید هم از تهیه کنندگان مطرح است. اثر بد نمی سازد یا حداقل سعی می کند کار ضعیف در کارنامه اش نباشد، چون هیچ چیز مطلق نیست. اساساً برایم مهم است که اگر کاری را بازی می کنم نقشم را دوست داشته باشم. طول کار برایم مهم نیست با این که در اکثر سریال هایی که در تلویزیون کار کردم نقش محوری و طولانی داشتم. این محوری بودن هم عامدانه نبوده است بلکه نقش خوب بوده که پذیرفتم. یک فیلم سینمایی کار کردم که ۱۲ سکانس داشت ولی آنقدر نقش را دوست داشتم که واقعاً زندگی کردم. کاراکتر زن جنوبی بود که زمان فیلمبرداری در جنوب با آن کاراکتر زندگی می کردم حتی با همان لباس های جنوبی خرید می رفتم،چون به نقش هایم این گونه نگاه می کنم. مثلاً چون با کار کودک (سریال مجید دلبندم) کارم را شروع کردم بسیاری می پرسند دیگر کار کودک انجام نمی دهید و می گویم یک کار خوب انجام دادم اما اگر باز هم پیش بیاید حتماً بازی می کنم که البته پیشنهاد خوب نداشتم. درباره سریال خانه ای روی تپه هم آقای یاری گفتند اپیزودیک است من گفتم چندان دوست ندارم تا این که او فیلمنامه را فرستاد، خواندم و دیدم شخصیت متفاوتی است. من آدم بداخلاق وسواسی نیستم، به خاطر این تفاوت ها پذیرفتم و خدا را شکر سریال موفق شد.
سریال رخنه هم قرار بود برای محرم باشد اما زمان کم بود. کلیت قصه را دوست داشتم. نقش وحید که شخصیت اصلی داستان است خیلی نقش خوبی است. معصومه نقشی که من بازی می کنم در کنار وحید است، نقش دوست داشتنی و شیرینی بود و آنقدر خوب بود که دلیلی برای نپذیرفتن کاراکتر نداشتم.
چه جالب نام این شخصیت هم معصومه است و همنام نقشتان در مجید دلبندم.
بله، تا همین اواخر برخی مردم که نام من را خاطرشان نمی آید، با اسم معصومه صدایم می زدند. فکر می کنم با سریال رخنه آن شخصیت هم دوباره تداعی و زنده می شود.
در این دوران کم، دلتان برای بازیگری تنگ شده است؟
فاصله کار نکردن هایم به حدی طولانی نبوده که دلم تنگ شود ولی برای کار خوب دلم زیاد تنگ می شود و هنوزم دلتنگ کار و نقش خوب هستم. باز هم فکر می کنم باید نقش خوب بازی کنم نقشی که اما و اگر برای مخاطب ایجاد کند. ما بازیگرها انتخاب می شویم. نمی توانم بگویم این نقش را بدهید من بازی کنم و اصلاً قاعده اش این نیست. فقط می توانم منتظر یک نقش خوب باشم.
وقتی به کارنامه تان نگاه می کنم، متوجه می شوم هر جایی در نقش هایتان کشفی انجام داده اید دلنشین تر و تأثیرگذارتر بوده است اما این کشف در همه نقش هایتان رخ نداده است؟
این خودخواسته نبوده است، من برای بازی کردن در یک نقش تصمیم نمی گیرم که مثلاً چقدر خوب بازی کنم یا لازم نیست خیلی بازی کنم کافی است بروم سر صحنه. این گونه با خودم قول و قرار نمی گذارم و اگر کاری را قبول می کنم با این نیت می روم که حتی اگر فیلمنامه خوب نیست ولی نقش خوب است، خوب بازی کنم.
مثلاً فیلمنامه ای را خواندم که دو زن اصلی داشت. خانم خانه، خدمتکار خانه. خانم خانه را قبلاً بازی کردم و خیلی برایم متفاوت نبود ولی خدمتکار برایم جالب و متفاوت بود. من دوست داشتم و گفتم این نقش را بازی می کنم. تهیه کننده هم از دوستان خودم بود و اصلاً فکر نمی کرد،بپذیرم. فکر کردم نقشی که نوشته شده با کمی تغییرات می تواند به یادماندنی باشد. با این نیت سرکار رفتم اما متأسفانه همه چیز دست بازیگر نیست و عوامل دیگری از جمله کارگردانی و... وجود دارد، نتیجه آنچه من می خواستم نشد.
در موضوعی که شما می گویید این مطلبی که اشاره کردم هم می تواند دخیل باشد. مثلاً شما به عنوان بازیگر بازی خودتان را می کنید و کارگردان می گوید نه. وقتی تناقض اینچنینی شکل می گیرد بازیگر نه همانی است که کارگردان می خواهد و نه آنچه خودش می خواسته. در اکثر کارهایم سعی می کنم با کارگردان تعامل داشته باشم به طوری که با یک اشاره کوچک متوجه می شوم نگاه او چیست و چه نظری دارد و چه می خواهد.
در واقع وقتی تناقض اتفاق می افتد، آن وقت من به عنوان بازیگر فقط خواسته او را انجام دهم آنچه می شود که شما می گویید و کشف اتفاق نمی افتد. از طرفی گروه هم بسیار مهم است. شاید بازیگری را در نقش های مشابه ببینید، او همان بازیگر است با همان پتانسیل، انرژی و استعداد اما این اختلاف و تفاوت بازی از آنجایی می آید کسی که او را هدایت می کند چه می خواهد و چقدر این ها با هم هماهنگ هستند.
من می توانم تضمین شده بگویم یک نقش را دو کارگردان از یک بازیگر کاملاً متفاوت می سازند. این را نمی توانیم کتمان کنیم، شاید در کاری جلوی دوربین تلاش کردم تمام توانم را به کار بگیرم اما بعدها گفته ام کاش این کار را بازی نمی کردم قطعاً این پشیمانی بیننده را هم اذیت می کند و کاملاً متوجه احساس من به عنوان بازیگر می شوید.
به نکته جالبی اشاره کردید، به رغم این که چهره و فیزیک تان بیشتر به بانوان شیک می خورد، اما نقش خدمتکار را هم بازی می کنید؟
مثلاً در سریال «خانه ای روی تپه» نوع گریمم طوری بود که نشان دهد این زن عصبی است و به قول معروف زود از کوره در می رود. طی سال هایی که کار می کنم سماجتی روی گریم در جهت زیباترشدن یا نزدیک شدن به «خود» واقعی ام نداشتم.
مثلاً اگر قرار بوده زن شیک امروزی باشد سماجت کردم که درست باشد و اگر هم خدمتکار بازی کردم سماجت کردم تا واقعاً خدمتکار باشد. نقشی که بازی می کنم که من نیستم، فقط کاراکتر را روایت می کنم پس باید شبیه او باشم. مثلاً در سریال رخنه که ان شاءالله خواهید دید گریم متفاوتی دارم.. زن بارداری است با صورت پف کرده و چشم های ریز. وقتی خودم را با این گریم در آینه دیدم واقعاً لذت بردم چون با نقشم زندگی می کنم. در تصویرم دنبال این که ابرویم چه شکلی شد یا ای وای که بینی ام بزرگ تر نشان داده شد، نیستم. فکر می کنم دیگر از من بعید است البته از ابتدا هم مهم نبود حتی مردم که مرا می بینند می گویند چقدر با تصویرتان فرق دارید برخی مواقع این موضوع را زیاد از حد به طراح گریم سپردم. می گویم او هر چه صلاح می داند انجام بدهد البته این اتفاق در برخی موارد باعث می شد هم به خودم و هم به کار لطمه بخورد شاید باید سماجت می کردم که نشود چون به نفعم تمام نشده است.
مثلاً مردم می گویند ما فکر می کردیم شما باید شکسته تر باشید. این به خاطر تسلیم بودن در شرایط کار است اما الان تجربه به من یاد داده درباره اتفاقات درست پافشاری کنم و به هر قیمتی کار نکنم. رفاقت زیاد می کنم، اگر احساس کنم، این کار دوستم است و حضور من به او کمک می کند انجام می دهم اما مردم که نمی دانند، ممکن است نتیجه خوب نشود و مردم بگویند خانم بروفه چرا فلان نقش را بازی نکردید. همه این ها دلیلی است بر نکته ای که شما اشاره کردید.
و در کارنامه تان تئاتر ندیدم.
نه، جالب است به شما بگویم شاید من تا ۴ سال پیش پیشنهاد کار تئاتر نداشتم. فکر کنم برای کمتر بازیگری این اتفاق بیفتد اما طی این سالها پیشنهاداتی داشتم که نتوانستم بپذیرم چون سرکار یا سفر بودم البته کار نمایشنامه خوانی هم انجام دادم که دوست داشتم، اخیراً فکر می کردم باید حتماً تئاتر کار کنم.
در کارهایی که طی سال های گذشته انجام دادید چهره تأثیرگذار و مثبتی را از خود نشان دادید، فکر نمی کنید عمل های زیبایی که روی صورتتان انجام دادید از تأثیرگذاری چهره تان کاسته است؟
سؤال خوبی پرسیدید، من اصلاً عمل زیبایی نداشتم. جالب اینجاست در این سریال جدیدم هم طراح گریم می گفت «به من گفته بودند زیبا بروفه عمل زیبایی داشته و نگران بودم چگونه باید چهره ات را طراحی کنم». من واقعاً عمل زیبایی نداشتم، فقط پاکسازی پوست و ماساژ صورت انجام دادم که لازمه نگهداری صورت هستند و عمل زیبایی محسوب نمی شوند.
اگر می خواستم عمل کنم سالها پیش، بینی ام را عمل می کردم چون همیشه با برجستگی نوک بینی ام مشکل دارم اما فکر می کنم من را با همین صورت می شناسند و نباید به آن دست بزنم، البته هیچ اصراری به ثابت کردن این موضوع ندارم و صورتم تیغ جراحی را لمس نکرده است.
گردآوری : گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
www.seemorgh.com/culture
منبع : irannewspaper.com
مطالب پیشنهادی :
عکسهای جدید زیبا بروفه و پریناز ایزدیار در فیلم «استخر» + تصاویر
عکس جدید: زیبا بروفه و پریناز ایزدیار در فیلم استخر
روایت مهران مدیری از حضور دکتر ظریف در پشت صحنه «شوخی کردم»
فکر کردیم نشان دادن دختر و پسر و زن مطلقه جذابیت سینماست!
عکس های الیویا وایلد در مراسم فرش قرمز فیلم «آن زن» (Her)
عکس جدید: زیبا بروفه و پریناز ایزدیار در فیلم استخر
روایت مهران مدیری از حضور دکتر ظریف در پشت صحنه «شوخی کردم»
فکر کردیم نشان دادن دختر و پسر و زن مطلقه جذابیت سینماست!
عکس های الیویا وایلد در مراسم فرش قرمز فیلم «آن زن» (Her)