گفت‌وگو با «لیلا برخورداری» بازیگر مجموعه تلویزیونی کلانتر

 
  قرار بود نقش ستوان الهام را بازی کنم
«لیلا برخورداری» بازیگری است که با بازی در نقش «کبری» دختر عقب افتاده مجموعه «خواب و بیدار»، میان مخاطبان تلویزیون به شهرت رسید. او متولد ۱۳۵۷ و دارای لیسانس بازیگری است و یک دوره بازیگری را در آموزشگاه استاد سمندریان گذرانده است. او هم اکنون در مقطع کارشناسی ارشد رشته کارگردانی در دانشکده هنرهای زیبا تحصیل می‌کند و مشغول تمرین نمایش «نقشه خوانان» است. وی قرار است این نمایش را کارگردانی کند و برای پایان نامه اش ارائه دهد، سپس آن را به اجرای عمومی‌ بگذارد. «برخورداری» برای اولین بار در مجموعه «ولایت‌عشق» نقش آفرینی کرد. بازی در مجموعه‌های همسفر، جوانی، دوران سرکشی، خواب و بیدار، بی صدا فریاد کن، فصل زرد، حس سوم و کلانتر را هم در کارنامه خود دارد. او هم اکنون مشغول بازی در مجموعه «قتل در ساختمان ۸۵» به کارگردانی مهدی فخیم زاده است. فیلم سینمایی «نظام از راست» را نیز در نوبت اکران دارد. به بهانه پخش مجموعه تلویزیونی «کلانتر»، با وی گفت وگویی داشتیم.

 

ابتدا از بازی در مجموعه جدید مهدی فخیم زاده «قتل در ساختمان ۸۵» برایمان بگویید.
در این مجموعه بازی ام چند ماهی است که آغاز شده است و تا سال آینده به طول می‌انجامد. همیشه باید کارهای آقای «فخیم زاده» را دید و بعد راجع به آن صحبت کرد. این مجموعه درباره ساختمانی است که خانواده‌های مختلفی در آن ساکن هستند. جنازه ای در این ساختمان پیدا می‌شود و تمام اعضای این ساختمان را درگیر جنازه پیدا شده می‌کند. هر کدام از ساکنان این ساختمان قصه‌های خاص خود را دارد. من به اتفاق «انوشیروان فاطمی» ساکن یکی از آپارتمان‌های این ساختمان هستیم. این زن و شوهر هم درگیر این ماجرا می‌شوند. قسمت زیادی از بار قصه روی دوش این دو شخصیت است.

 

 شما یکی از بازیگران ثابت کارهای «مهدی فخیم زاده» هستید. از کار با این کارگردان بگویید.
ایشان به من لطف دارند درکارهایی که به من پیشنهاد دادند، نقش‌هایی وجود داشت که به نوع بازی ام می‌خورد. کار با «مهدی فخیم زاده» به خاطر سخت گیری‌ها و جدیتی که در کار دارد، لذت بخش است. زیرا مخاطب خود را می‌شناسد و خیلی علاقه دارد که توقعات مخاطب را برآورده کند. به خاطر جدیت، سخت گیری، تجربه و تکنیک همیشه نتیجه کارهایش رضایت بخش بوده است.

 چه شد که بازی در نقش «نسرین» منشی شرکت مجموعه «کلانتر» به شما پیشنهاد شد؟
این مجموعه چندمین تجربه همکاری ام با «محسن شامحمدی» است. من برای نقش اصلی پلیسی زن یعنی «ستوان الهام» که اکنون «لیلا موسوی» آن را بازی می‌کند، دعوت شدم و صحبت‌های اولیه ای را با کارگردان در مورد این نقش کردم. اما تداخل این کار با مجموعه «مهدی فخیم زاده» هماهنگی کارها را برایم مشکل کرد. به همین دلیل از ایشان عذرخواهی کردم و گفتم می‌توانم در قصه ای اپیزودیک در خدمتتان باشم که پذیرفتند. البته چون در ابتدا برای بازی در نقش ستوان الهام انتخاب شده بودم چند قصه از مجموعه را مطالعه کرده بودم. به همین دلیل از اپیزود «مرگ مشترک» خوشم آمد. احساس کردم نقش متفاوتی است.

 «محسن شامحمدی» چه ویژگی در شیوه کارگردانی اش داشت؟
شاید قسمتم این بوده که همیشه با کارگردانانی کار کنم که کارشان را جدی می‌گیرند. شامحمدی کارگردان سخت گیر و جدی هستند و خصوصیت خوبی که ایشان دارند، استفاده از ایده‌های بازیگران است.

زمانی که کارگردان به شما پیشنهاد بازی را داد، چه قدر نگاه به این شخصیت در فیلم نامه مشهود بود؟
اعتقاد دارم آن چیزی که نوشته می‌شود با آن چیزی که ساخته و کامل می‌شود همیشه فرق می‌کند. یعنی یک متن با نگاه نویسنده نوشته می‌شود اما همین متن با نگاه کارگردان و نگاه بازیگر به شیوه دیگری اجرا می‌شود. در ارائه این شخصیت هم نیمی ‌از آن به نگاه کارگردان و نیمی ‌دیگر به نگاه من به عنوان بازیگر این نقش بازمی‌گردد. بخشی از نقش خودم هستم و بخشی دیگر نیز نگاه کارگردان که هدایتم می‌کند.

 

 تا چه اندازه سعی کردید اجرای بهتر و ارتباط مستقیم با نقش را از طریق پرسه زنی‌های اجتماعی پیدا کنید؟
چنین کاری نکردم. اما به طور کلی به عنوان یک انسان از قدم زدن، راه رفتن، با مردم بودن و دیدن شخصیت‌های مختلف لذت می‌برم. سعی می‌کنم در بین آدم‌ها در رفت و آمد باشم. رفتارهایشان را بگیرم و در گوشه ذهنم ثبتش کنم و در بازیگری و ارائه نقشم، از آن‌ها استفاده کنم. «نسرین» منشی شرکت مجموعه «کلانتر» دختری است که شما نمونه اش را در جامعه خیلی می‌بینید برایمان قابل باور است و آدم دور از ذهنی نیست.

 چه قدر فضای کار و بازی مقابل دوربین شامحمدی را نسبت به آثار مهدی فخیم زاده متفاوت دیدید؟
به طور مسلم این تفاوت به نگاه کارگردان‌ها برمی‌گردد، فخیم زاده یک نگاهی دارد که در کارش پیاده می‌کند و شامحمدی هم همین طور.

شما همیشه در نقش‌های منفی یا خاکستری ظاهر می‌شوید. علاقه مند بازی در این نوع شخصیت‌ها هستید؟
خیر. نقش‌هایی که جای کار داشته باشد را دوست دارم اما علاقه ندارم آن نقش، نقش منفی باشد. متاسفانه در قصه‌هایی که نوشته می‌شود، روی شخصیت‌های مثبت کمتر مانور داده می‌شود. در نتیجه همیشه ناخودآگاه شخصیت‌های منفی و خاص پرداخت پررنگ تری دارند چون برای نویسنده و بازیگر جای کار بیشتری دارند و جذاب ترند. پس بازیگران هم بیشتر این گونه نقش‌ها را انتخاب می‌کنند و دوست دارند تا توان بازیگری شان را محک بزنند تا دیده شوند. وقتی من نقشی منفی را بازی می‌کنم، برایشان سخت است که نقشی متفاوت را به من پیشنهاد دهند. پس ترجیح می‌دهند در همان قالب حاضر و آماده پیشنهاد کار دهند. اگرچه این انتخاب‌ها درست نیست اما متاسفانه رایج است. در تمام نقش‌هایی که بازی می‌کنم سعی دارم تفاوت‌هایی در ارائه نقش به وجود آورم اما متاسفانه شرایط حاکم، بازیگران را در انتخاب محدود می‌کند.