مرز حجاب و بی حجابی کجاست؟ مشکل آقایان زیبایی خانم‌هاست!
اینجا واقعا معلوم نیست شخص باحجاب است یا بی حجاب. وقتی اجبار می آید، محدودیت می آید. مسدود كردن می آید. مرز بین بی حجابی و حجاب از بین می رود. در كشورهای غربی شاید كسی با تاپ بیرون برود اما...
به نظر من هر كسی كه پوشیده هم باشد اما زیبا باشد دچار مشكل است. به نظر می رسد مشكل بعضی از آقایون، با زیبایی است نه با پوشش صرف . دقیقا اینجا مساله از همان برخوردهای غلط با حجاب ناشی شده. ما به خاطر همین برخوردهای غلط نتوانستیم بفهمیم كه پوشش برایمان امری مهم است. اما من می خواهم بگویم كه اینكه می گوییم زیبا باشیم خیلی وقت ها فكر می كنیم باید جلب توجه كنیم! در كشورهای غربی شاید كسی با تاپ بیرون برود اما جلب توجه نمی كند! اما جوانان ما به خاطر تن دادن به این روش های غلط به آرایش چهره روی می آورند. آرایش ما شكل ظاهری ما است. ما مثلاجوان هایی را می بینیم كه انگار دارند به یك میهمانی و مجلس شبانه می روند

 مد و مدگرایی پدیده یی است كه كمابیش در میان همه‏ اقشار جامعه وجود دارد، اما دراین میان، جوانان و نوجوانان بیش از دیگران به «مد» اهمیت می دهند و «مدگرا» هستند. امروزه جوانان با گسترش وسایل ارتباط جمعی و فناوری های جدید رایانه یی، ارتباطات گسترده یی با جوامع و فرهنگ های گوناگون یافته اند و موقعیت آنها در شناخت و فهم ارزش ها، باورها و انتخاب هنجارهای مطلوب، پیچیده تر و مشكل تر شده است و چه بسا زمینه های موجود، باعث شده تا جوانان و نوجوانان به رفتارها و هنجارهای متضاد با ارزش های جامعه‏ خویش رو آورند.

 مد پدیده یی است خاصه جامعه انسانی كه با مفهوم مدرنیسم ارتباط تنگاتنگی دارد. به عبارتی مد با مدرن شدن جوامع پدید آمده است چرا كه در اعصار گذشته پدیده یی به نام مد و مدگرایی در بین مردم جایگاه محسوس امروزین خود را نداشته است هر چند با نگاهی به تاریخ شاید بتوان این پدیده را در میان تمدن های بزرگ دنیا مشاهده كرد. همچنان كه درباره زنان سومری گفته شده، استفاده از بسیاری زینت آلات و پوشش های تجملی در میان زنان قشرهای مرفه رونق بسزایی داشته است. تنوع طلبی و تغییر جزء اساسی زندگی و فرهنگ انسانی است چرا كه اگر انسان ها تغییر نمی كردند ما نمی توانستیم از عصر حجر و سنگ چخماق هم فراتر رویم و به جایگاه فعلی برسیم. پس می توان مد و مدگرایی را در راستای یكی از نیازهای انسان ها كه همان مورد توجه واقع شدن است قرار دهیم. حالادر كشورهای اسلامی همچون ایران مد و مدگرایی برای بانوان دارای ضوابطی است كه در راستای پوشش اسلامی باید رعایت شود. بنابراین نقش طراحان لباس بسیار مهم و اساسی تلقی می شود. به همین خاطر گفت وگویی انجام دادیم با مریم یاسینی، كارشناس طراحی لباس، فارغ التحصیل دانشكده هنر درباره مد و پوشش در ایران و دیگر كشورهای جهان.
    
برای شروع می خواهیم یك تاریخی از پوشش جهان به ما بدهید تا بعد وارد مفهوم پوشش بشویم.
خوب دیدگاه ها متفاوت است كه پوشش با چه نیتی شروع شده اما در پیشینه ها دو عامل بسیار مهم است. یكی برای محافظت از گرما و سرما ولی از آن مهم تر یعنی فراتر از امور جغرافیایی بیشتر امری فرهنگی بوده و برای زیبایی بیشتر و آراستن بهتر.
    
و در ایران؟
در ایران آنچه در تاریخ وجود دارد و می توان به آن دسترسی داشت همیشه آدم ها لباس داشته اند و دارای نوع پوشش كامل بودند. یعنی كاملاپوشیده. در دوره اشكانی هم كه كمی لباس ها باز است و دست ها و پاها كمی عریان بوده تحت تاثیر جنگ با یونان قرار گرفته ولی بعد از آن دیگر وجود ندارد. مثلابا توجه به مجسمه و لباسی كه از دوره هخامنشی به جامانده، تقریبا لباس، همه بدن را پوشانده نه اینكه بخواهد به عنوان حجاب باشد: مثلاسر پوشیده نیست و گردن عریان است و زیورآلات و موها دیده می شود، ولی لباس طوری است كه همه بدن را پوشانده و بعد در ایران هم نشانه درجات و مقام های فرهنگی و در واقع نشان دهنده مرتبه بوده است.

 یعنی مردم عادی شاید لباس هایی می پوشیدند كه دست ها یا پاهاشان پیدا بوده ولی مرتبه های فرهنگی و درباری هیچ وقت لباس هایی نداشتند كه بدن شان معلوم باشد. یعنی یك جور نشانه تفاخر بوده.
    
می توانید از دیدگاه شخصی خودتان یك تعریف كلی از پوشش ارائه دهید؟
كلمه پوشش گسترده است. یك موقع ما می گوییم «لباس»، یك موقع می گوییم «پوشاك»، یك موقع هم هست كه می گوییم «پوشش». ولی پوشش در فرهنگ امروز ما كمی معنی اش فرق می كند. مثلاپوشش یعنی چیزی را بپوشیم. اما پوشاك جنبه عام تری نسبت به لباس دارد. می تواند جوراب باشد، عینك باشد، كلاه باشد. اینها هم همه پوشاك است ولی پوشش الان در ایران یعنی لباسی كه ما را از نگاه دیگران می پوشاند. به نظر من قبل از این مباحث پوشش و قانون و ساماندهی پوشش و مد و نمایشگاه های پوشش اسلامی و غیره، شاید پوشش كلمه یی بوده گسترده تر اما در حال حاضر با خودش استتار دارد.
    
یعنی پوشش امروز در ایران به جای اینكه امر زیبایی را با خودش داشته باشد امر استتار را دارد؟
به نظر من بله.
    
در ایران، وقتی واژه پوشش می آید بیشتر از اینكه به امر زیبا فكر كنیم، به امر محدود فكر می كنیم.
پوشش می شود پوشاكی كه تو را پوشیده دارد.
    
نمی توانیم بگوییم (صرفا در ایران) امری است كه تو را زیبا می دارد؟
نه، نه. به هیچ وجه. آن هم به خاطر كاركرد این واژه در سال های اخیر.
    
مد را چگونه ارزیابی می كنید؟
مد (با كمی تامل) به روز بودن در زمان حال است. نو بودن كه شامل حال همه چیز زندگی می شود. از اتومبیل و وسایل خانگی و برقی و مبلمان و خانه و دكوراسیونش گرفته تا... همه اینها مدام تغییر می كند و مد روز می شود. ما می گوییم طرف دموده شد! یعنی چی؟یعنی با زمان حال نیست. اما خب الان مد بیشتر كاركرد در لباس و پوشش دارد. به روزشدن با توجه به موقعیت فعلی جهان و ارتباطات خیلی سریع صورت می گیرد: همه چیز به روز می شود. لباس هم مرتبا عوض می شود و باید عوض بشود. این ویژگی است كه جامعه امروز دارد و نیز بشریت.

مثلاشاید به قدیم كه برمی گردیم می بینیم كه مردم دغدغه اصلی شان خوراك و پوشش بوده، ولی امروز به خاطر سرعت پیشرفت، نیازهای اولیه نسبتا كنار رفته و نیازهای روحی و نیاز به زیبایی گسترش پیدا كرده و این طبیعی است: خواستن چیزهای جدید و زیبا در همه چیز. جنبه های زندگی مرتب در حال رشداست و یك بخش آن هم طبیعتا لباس است.
    
حال به نظر شما امر مد چه وظیفه یی دارد؟ چه كاركردی دارد؟ یعنی مد باید به وجود بیاید كه چه بشود؟
مد به وجود نمی آید تا چیزی بگوید. چیزهای جدیدی كه به بازار می آیند را مد می نامند.
ببینید تمام جنبه های مختلف زندگی (از دیدگاه خودم) در جامعه ما ناشی از صنعت، فرهنگ و هنر است، اینها كنار همدیگر قرار می گیرند. البته در همه چیزهای دیگر هم این هست. از جمله لباس.
    
یعنی یك امر ایدئولوژیك؟
بله. طراح لباس در واقع با سلایق خودش طرح ها را ارائه می دهد و همان طور كه طراح دیگر طرح دیگر ی ارائه می دهد و من به عنوان یك كسی كه می تواند انتخاب كند انتخاب می كنم، در واقع با سلیقه خودم این را انتخاب می كنم و نمی توانم بگویم این طراح لباس كه این لباس یا عقیده را ارائه داده، مد یا یك دیدگاه تحمیلی خاص یا عقاید خاصی را تحمیل می كند. من با این موافق نیستم. مساله آزادی، ارائه و انتخاب است. در ایران هم اگر می بینیم كه ما در رابطه با لباس و مد مشكل داریم به این خاطر است كه نمی توانیم طراحی لباس كنیم. ولی باید بتوانیم! تا طراح بتواند سلایق خودش را ارائه دهد و این علایق دیدگاه های او هم هست. اما اینكه ما بیاییم دیدگاه ها را ببندیم غلط است، باید باشد و انتخاب كنیم.
    
لباس تبدیل به یكی از دغدغه هایی شده كه دیگر انگار حل نمی شود و این بد نیست بلكه فاجعه است! زمانی كه می آیند قانون می گذارند، نمایندگان مجلس به آن فكر می كنند و همه و همه به آن فكر می كنند بزرگ می شود.

اگر قرار باشد كه پوشاك به عنوان یك تولید داخلی باشد و كشور به آن نیاز داشته باشد، باید دولت هم حمایت كند تا بشود حداقل جلوی واردات را گرفت و حتی صادر كرد.
    
این دیدگاه ها كمك می كند، ولی بیان ایده به طراح آن هم با اسم حمایت چه معنی دارد؟
و من فكر نمی كنم كسانی كه این كار را انجام می دهند موفق باشند. شما نگاه كنید نمایشگاه های مد لباس های اسلامی در خارج از كشور مثلادر تركیه و مالزی برگزار می شود: یعنی كشورهایی كه حجاب در آنها اجبار نیست.
    
اینها بدون دخالت دولت برگزار می شوند؟
بله. موفق هم هست. نمایشگاه مد اسلامی در تركیه و برخی كشورها برگزار می شود و خیلی هم موفق است. در ایران وقتی بخواهند برگزار كنند چه اتفاقی می افتد؟؟!من همیشه از نمایشگاه استقبال كرده ام و با اینكه دیدگاهم روش حاكم را نمی پذیرد، ولی نگفته ام این روش صحیح نیست پس من هم كار نمی كنم! نه هر موقع كار از من خواستند، هر موقع دعوت كرده اند برای نمایشگاه ها یا غرفه ها، همه نوع همكاری داشته ام. اما همیشه یاد كسی می افتم كه خواست راه رفتن یاد بدهد، راه رفتن خودش را هم از یاد برد. به خاطر اینكه ما همش نظارت می شویم به خصوص در رابطه با پوشاك كه سخت نظارت می شویم و حتی اگر قانون ساماندهی مد لباس هست، بیشتر از اینكه حمایتی باشد تحمیلی و نظارتی است. اگر بخش حمایتی بود خیلی از مشكلات حل می شد. برای من خیلی عجیب است كه چرا باید كار لباس به مجلس و وزارت ارشاد و... برسد!
    
یعنی به نظر شما آنها احساس خطر می كنند از مد، از لباس، از پوشش؟
خوب ما یك جامعه دوگانه داریم. در نظام حاكم هم دیدگاه ها متفاوت است. یك عده یی تندرو داریم كه تعصبات خاصی دارند و نظام دستش در مقابل این قشر بسته است و خیلی راحت و واضح است كه حتی خیلی چیزها كه به آن اعتقاد داشتند را نمی توانند انجام بدهند. به خاطر آن تعصباتی كه وجود دارد. می دانید با همین كلمه مد در اوایل انقلاب مقابله یی شد و بعد از این همه سال، یعنی 30 سال، طول كشید تا ما كلمه مد را بگوییم. یادم می آید سال 80 ما یك برنامه داشتیم كه با همكاری جهاد دانشگاهی مد لباس بگذاریم و خیلی كارها هم كردیم و تا نزدكی اجرا و دكور هم پیش رفتیم ولی همه می خواستند ما را ترور كنند! نمایش لباس! (با تعجب) ولی الان دولت یا ارشاد نمایش زنده می گذارد. اما در دل همه مان هم دوباره دوگانگی است. حالادر این كار خانم ها باید لباس پوشیده بپوشند و ارائه بدهند.

 سوال اینجاست كه آیا اگر پوشیده باشد آقایان می توانند بازدید كنند یا فقط خانم ها باید نگاه كنند؟! و به نظر می رسد باید دنبال یك راهكار دیگر بود. لزومی ندارد اگر می خواهیم نمایش زنده لباس بگذاریم و جامعه هم این شرایط را دارد، بیاییم همان كاری را انجام بدهیم كه همه كشورها انجام می دهند!لزومی به این تقلید نیست. بعد مانع هم داریم، شاید اصلاما باید به شیوه دیگری این نمایش را بگذاریم. چرا باید فكر كنیم اینها مانكن هستند پس باید بیایند و چرخ بزنند. می تواند به شكل دیگری هم باشد. البته با شرایط فعلی هم می توانیم راهش را پیدا كنیم، ولی خیلی دیر! همان طور كه در سینما توانستند پیدا شد. شما نگاه كنید سینما با آن اوایل چقدر متفاوت شده: الان تمام روابط عاطفی و حسی زن مطرح می شود، چون بالاخره راهش را پیدا كردند كه با تمام محدودیت هایی كه وجود دارد این كار را انجام بدهند. در لباس هم می شود راهش را پیدا كرد (فكر می كنم از بحث اصلی مان دور شدیم).
    
نه اتفاقا خوب است. می خواستم به اینجا برسیم و دوباره برمی گردیم. چون وقتی می آیند مثلابا ساماندهی طرح پوشش كار را از دست طراح می گیرند و خودشان انجام می دهند من فكر می كنم احساس خطر می كنند.
من فكر می كنم احساس خطرشان برای این است كه آمدند یك كاری كردند، حالانمی دانند چه كار كنند. توش مانده اند و من فكر می كنم قشر طراح لباس، مانند قشر تجسمی، خیلی دورند. خیلی مظلومند و ارتباط خیلی سخت برقرار می شود، گویا برخی می خواهند این ارتباط برقرار شود ولی اینها نگرانند كه آیا می توانند با توجه به دیدگاه هایی كه وجود دارد كاری بكنند. هرچند من فكر می كنم می توانند. اگر اجازه بدهند می توانند و من نمونه بارزش را (همیشه هم گفتم) در سینما توانستند. چون بالاخره به سینماگران ما اعتماد كردند.
    
و شاید هم مجبور بودند؟
 بالاخره اعتماد كردند. یعنی گویا باید به طراح های لباس هم اعتماد كنند، جذب كنند، حمایت كنند و درنهایت هم طراح باید از ساماندهی بیاید بیرون. وقتی می گوییم ساماندهی یعنی چه؟ بله ساماندهی باید باشد، ولی نه به این طور كه می خواهند حمایت كنند و نمی دانند باید چه كار كنند. اصلامن فكر می كنم بهتر است هیچ حمایتی وجود نداشته باشد!
    
هیچ جای دنیا چیزی به نام ساماندهی مد وجود نداشته و ندارد. مثل مواد غذایی كه در آن موفق بودیم و در صنعت ساختمانی هم موفقیت هایی داشتیم. در تولید اتومبیل هم یك كارهایی كردیم. درست است كه نمی توانیم بگوییم در حد بالایی بوده و كاملاموفقیم، ولی یك كارهایی كردیم. حالاكدام یكی از این بخش ها نظارتی بوده؟
به نظرم بهتر است در جوامعی مثل جامعه ما كه اسلامی است ابتدا فرهنگ را گسترش دهیم تا دچار بحران نشویم. وقتی صحبت از یك فرهنگ اسلامی است پوشاك امر مهمی است و به نوعی
اساسی ترین اصل و رو بنای كار است اما ما با رفتار های غیر منطقی و بدون كارشناسی مواجه می شویم مساله اصلی در ایران درباره این موضوع چیست؟

من به شما یك چیزی بگویم: مساله مردمند. مردم چه پتانسیلی دارند. اصلانمی شود گفت مردم جامعه ما اسلامی نیستند!هیچ وقت نباید این طوری فكر كنیم، چون اسلامی هستند .

درست است، ولی به شیوه خودشان: نه یك شكل، نه یك ایده از یك دیگری برتر.
بله. متفاوتند. ولی مهم این است كه مفهوم پوشش در جامعه ما وجود دارد ومردم این را می خواهند. این طوری نیست كه بگوییم وجود ندارد و خود من (به شخصه) بازاركارخوبی درلباس های میهمانی پوشیده پیدا كردم. مگر مخاطب من كیست؟!

همین جا یك پرانتز باز كنیم. اینجا چیزی كه شما می گویید امر زیبایی در آن دخیل است. امر یك شكل شدن در آن دخیل نیست. اما به نظر می رسد طرح دولت این یك شكل كردن است. یك شكل برآمده از یك تفكر و ایده كلی.
اصلامگر همچین چیزی ممكن است؟ همه چیز یك شكل بشود! ببینید ما یك قانون داریم در جامعه. مردم باید درجامعه پوشیده باشند. این قانون می تواند شخص را در بیرون جامعه كنترل كند و در داخل خانه نمی تواند. می بینیم حجاب كشورهایی مثل تركیه خیلی زیباتر از ما است و هر جای دیگری كه مردم با اعتقادات خودشان زندگی می كنند.

ولی اینجا واقعا معلوم نیست شخص باحجاب است یا بی حجاب. وقتی اجبار می آید، محدودیت می آید. مسدود كردن می آید. مرز بین بی حجابی و حجاب از بین می رود. البته این یك امر كلی است و من فكر می كنم مردم ما هم نمی پذیرند. من معتقدم در آینده، خود دولت بر این باور خواهد بود كه حجاب نباید به این شكل باشد! اما مردم نمی توانند بپذیرند. حالاما طراحی های مختلف داریم. لباس میهمانی، مانتو، لباس شب، لباس زیر... ما نمی توانیم بگوییم همه لباس ها باید پوشیده باشند: چون لباس كاربردهای مختلفی دارد ولی می توانیم حتی با همین قانون ساماندهی مد لباس در زیرمجموعه لباس های بیرون و اجتماعی، طرح های خاصی را ارائه دهیم كه مردم بتوانند و بخواهند استفاده كنند و من فكر می كنم اصلاراه دیگری ندارد. باید طراح های خوب را بیاورند و این طراح ها كارهایی را ارائه بدهند كه مخاطب بپذیر. حالاچه به عنوان مخالف و چه موافق و اگر بتوانند آثار زیباتری ارائه بدهند من می پذیرم.
    
قبل از اینكه برویم سراغ این موضوع بگذارید یك چیزی را بررسی كنیم، چون فكر می كنم الان در جامعه مساله فقط پوشش نیست.
مساله خیلی چیزهاست، مثلارنگ هم هست. خیلی ها هستندكه كاملاپوشیده اند ولی آرایش لباس شان رنگ دارد. پررنگ است، شاد است. اما آنها هم دچار مشكل می شوند و اساسا به نظر من هر كسی كه پوشیده هم باشد اما زیبا باشد دچار مشكل است.
    
به نظر می رسد مشكل بعضی از آقایان، با زیبایی است نه با پوشش صرف.
دقیقا اینجا مساله از همان برخوردهای غلط با حجاب ناشی شده. ما به خاطر همین برخوردهای غلط نتوانستیم بفهمیم كه پوشش برایمان امری مهم است. اما من می خواهم بگویم كه اینكه می گوییم زیبا باشیم خیلی وقت ها فكر می كنیم باید جلب توجه كنیم! در كشورهای غربی شاید كسی با تاپ بیرون برود اما جلب توجه نمی كند! اما جوانان ما به آرایش چهره روی می آورند. آرایش ما شكل ظاهری ما است. ما مثلاجوان هایی را می بینیم كه انگار دارند به یك میهمانی و مجلس شبانه می روند. شما به میزان مصرف مواد آرایش در كشور دقت كنید!
    
فكر می كنم جزو كشورهای اول باشیم.
بله و این بسیار وحشتناك است! و من معتقدم به خاطر این موضوع، جوان هرگز به رشدو بلوغ فكری در این مورد نمی رسد و می بینم گاهی كه مثلاخانمی 50-60 ساله مانند بچه های 18-17 ساله لباس می پوشد و این نشان می دهد به خاطر این محدودیت ها آن شخص به رشد و بلوغ فكری در این زمینه نرسیده.

از این گذشته، گاهی آرایش صورت با نوع لباس هماهنگ نیست. كفشی كه می پوشد با هیچ چیز همخوان نیست و مناسب نیست و جای استفاده از هر چیز را نمی داند، ولی اگر در انتخاب آزاد باشد مسلما به آرایش صورت دیگر به این شیوه فكر نمی كند! البته سخت است و من فكر می كنم نظام به این موضوع رسیده است، اما نمی تواند پیاده اش كند.
    
جالب است كه كاركرد سیاست های فرهنگی این است كه امر جلب توجه جای امر زیبایی را بگیرد. حالابه عنوان یك طراح مد فكر می كنید طراحان مد با همین وضعیت نظارتی حاكم، این پتانسیل را دارند كه مفهوم پوشش را نزد مردم كه تغییر كلی نه ولی حداقل گسترش بدهند؟
با همین شرایط نظارتی كه هست باز اگر حمایت در این راستا باشد كه نیروها و توانمندی ها و دیدگاه ها را هماهنگ كنیم، بله، می شود. چون طراحان ما این توانمندی را دارند كه طرح هایی ارائه بدهند هم زیبا و هم پوشیده. این كار را هم می كنند چراكه ناخودآگاه امر زیبایی وجود دارد! حالادوباره به عنوان مثال لباس های گشاد مد شده، چرا؟در حالی كه مدتی فقط لباس های اندامی مد بود. چون زیبایی های این تیپ لباس را یافتند. لباس هایی كه شاید تا4-5 سال پیش نمی پوشیدیم ولی الان مدشده و می پوشیم. چراكه زیبایی های لباس گشاد بر ما نمایان شد و اگر طراح بر اساس نیاز جامعه كار كند مطمئنا موفق می شود. ضمن اینكه وقتی مساله زیبایی مطرح است كسی به چیز دیگر توجهی نمی كند یعنی یك روش غیرمستقیم.
    
وقتی می گوییم رنگ امسال مثلاآبی است این آبی بودن را چه كسی تعیین می كند؟ می خواهم بدانم تعیین این امر یك اتفاق زیبایی شناسانه است یا امر دیگری؟
به نظر من شركت های قدرتمند مد را تعیین می كنند. در همه چیز مثلادر لوازم خانگی مدتی همه چیز نقره یی بود.
    
این امر جهانی است یا داخلی؟ یا رنگ، رنگ جهانی است؟
جهانی است. اصلابه ما ربطی ندارد و ما هم باید قدرتمند شویم و تولیدات خوب داشته باشیم. حتی از توانایی های غربی ها استفاده كنیم. مگر در زمینه سدسازی و صنعت و غیره از ژاپن و روسیه و... كمك نمی گیریم! چرا در این زمینه از آنها كمك نگیریم. واقعا فكر می كنید نمی شود؟ مثلادعوت كنیم از آنها كه طرح های لباس های اسلامی بدهند.
    
مثلابه این عكس ها توجه كنید (از داخل یك مجله چند عكس نمایشگاه مد با پوشش كامل نشان می دهند مثلاشركت CHANEL) از مقنعه برای لباس عروس استفاده كرده و فكر می كنیم كه این كارها به سفارش یك جامعه اسلامی است! چرا نباید در این زمینه از توانایی های دیگران استفاده كنیم؟!
چیزی كه به عنوان مد در جامعه جاری است و ما می بینیم به نظر خیلی یك شكل نمی آید؟
   
جوان ها خیلی به هم نزدیك و هم شكل شدند. مد آیا آدم ها را به هم شبیه می كند؟ یعنی می توانیم بگوییم این یكی از كاركردهای مد است؟
حتما همین طور است!دیگر همه جا پر از تلویزیون LCD شده. همه چیز همه جا مد می شود. ولی در ایران به دلیل محدودیت ها این یك شكلی ها بیشتره و مردم همشكل ترند.
    
من فكر می كنم یكی از كاركردهای مد این است كه مفهوم پوشش و آرایش را بین عامه مردم گسترش بدهد. آیا مد در ذات و در ایران این پتانسیل را دارد؟
مد تنوع را بیشتر می كند، ولی در مقاطع زمانی خاص. مثلاببینید مد در یك قشری به یك نوعی زیاد می شود. این اتفاق در یك مقطعی همه گیر می شود و دوباره افت می كند و دوباره...
    
اثر هنری باید ارائه بشود تا دیده شود، تا اثر هنری شود.
درست است. ولی من نمی توانم بگویم وجود ندارد. اتفاقا این واقعیتی است كه وجود دارد و اتفاقا دغدغه من همین است. چرا وقتی می خواهیم نمایشگاه ارائه بدهیم فقط به لباس بیرون و مانتو فكر می كنیم. لباس آدم همه چیز است. باید به همه اینها كیفیت بدهی و ارتقا بدهی وحمایتش كنی. مگر ما فقط لباس اجتماع داریم؟ لباس زیر هم داریم. لباس حمام هم داریم.
    
ولی گویا این نباید در ایران دیده شود.
بله. اصلامساله همین است. اماهرچقدرهم محدودیت وجود داشته باشد طبیعت كار می كند. ناخودآگاه انسان میل به زیبایی دارد. درصورتی كه اصلاهم دیده نمی شود ولی نیاز خودش را برآورده می كند.
    
به عنوان آخرین سوال: كلمه مد به نظر می رسد با خودش یك تناقض دارد. یعنی هم امر معاصر بودن را دارد و هم امر تاریخی. به نظر شما كار مد، چه زمانی مد می شود؟ به عبارت بهتر، چه زمان می شود به یك ایده گفت مد؟
زمانی كه مردم آن را می پذیرند.
    
و چه زمانی این امر تاریخی می شود؟ و از معاصر بودن فاصله می گیرد و به ناخودآگاه تاریخی ما می پیوندد؟
وقتی قبول نداشته باشیم و این می شود سنت. البته گاهی هم مد با خود سنت را به همراه دارد.
    
و نكته پایانی...
هر آنچه باید گفته می شد، شد.
دغدغه من لباس و زیبایی و مد است، همین!



گردآوری : گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
www.seemorgh.com/culture
منبع : روزنامه اعتماد



مطالب پیشنهادی :
ضبط تصاویر خرید عروسی شاه و فرح در هتل رم و پاریس
رابطه عاشقانه پرنسس دایانا با یک مسلمان شایعه یا واقعیت؟
رویا تیموریان در تدارک مراسم خواستگاری تنها دخترش
عکس: صابر ابر با لباس و آرایش زنانه
چالش‌‌ جدید حجاب: اعتراض‌ها به ساپورت و شکل پوشش نتیجه امام خمینی در کانادا + تصاویر