آغداشلو خود را مدیون کدام نقاش می داند ؟ + تصاویر

علاقه به هنر باعث شد احمری پس از گذراندن دوره ابتدایی و متوسطه در مدارس کمال و حکمت به هنرستان صنعتی تبریز برود و دوره‌ای را زیر نظر اساتیدی چون رسام ارژنگی و طاهر خوشنویس بگذراند.

مهاجرت به تهران در سال 1321 آغاز فعالیت‌های جدی بیوک احمری بود. افتتاح آتلیه هنری شخصی با نام «آتلیه هنرهای زیبا»، اجرای اولین چاپ سیلک‌اسکرین (چاپ برجسته) در ایران، تاسیس آتلیه «فاکوپا» و آتلیه «آرم» از جمله فعالیت‌های احمری در سال‌های نخست حضورش در تهران بود.

او در سال 1328 به عنوان نقاش آزمایشگاه در وزارت کشاورزی استخدام شد. مهارت او در کشیدن آثار هنرمندان پیشین به حدی بود که آثار او را به اشتباه و به جای آثار لطفعلی صورتگر شیرازی و کمال‌الدین بهزاد در اروپا و به جای نسخه‌های اصل فروختند.

از دیگر فعالیت‌های احمری می‌توان به تدریس در کتابخانه مرعشی در زمینه مرمت جلد کتاب، آموزش تشعیر و تذهیب در همین کتابخانه، همکاری با میراث فرهنگی آذربایجان و همکاری با نشریاتی چون «سپید و سیاه» و « امید ایران» و نشریات طنز و کاریکاتور با اسامی مستعار شیوا فرزین اشاره کرد.

کاریکاتورهای احمری به دلیل مضامین سیاسی که داشتند با فشاری که از طرف پلیس وارد شد از سال 1332 دیگر منتشر نشدند.

او به هنرهای سنتی ایران عشق می‌ورزید و در رتذهیب، نقاشی قهوه‌خانه‌ای، تشعیر و جلدسازی و مرمت آثار قدیمی تبحر داشت. در دهه 1340 همکاری‌اش با محمد بهرامی در آتلیه فاکوپا را آغاز کرد که اصلی‌ترین ثمره این همکاری، انتشار شاهنامه امیرکبیر بود. طراحی تعدادی از مینیاتورها، نظارت فنی چاپ و لیتوگرافی آن برعهده احمری بود.

آیدین آغداشلو در کتاب «از خوشی‌ها و حسرت‌ها» درباره او می‌نویسد:«سال 1343 بود که به حضور استادم رسیدم. از لایق‌ترین نقاشی‌های آبرنگ و گواش بعد از سال‌های 30 بود و هنوز هم هست. هیچ چیزی نبود که در نقاشی نداند یا نتواند. از نقاشی غربی تا مینیاتور، تذهیب تا خوشنویسی. من هم سعی کردم همان‌طور باشم... و تا آخر عمر مدیون و مرهون این تنها استاد حقیقی خودم خواهم بود.»

او همچنین می‌گوید:«احمری از هنرمندان خودآموخته در زمینه گرافیک بود. نقاشانی که در دوران رضاشاه کار می‌کردند، هیچ کدام توانایی‌های احمری را نداشتند. او با این نقاشان آشنایی کاملی داشت و قطعاً نقاشی را با رسام ارژنگی و میرمصور آغاز کرده بود و بعدها به استقلا‌ل در شیوه خودش رسیده بود. در عین این ‌که به صواب بر هنر‌های سنتی احاطه داشت. با نقاشی غربی هم آشنا بود. کارهای متفاوتی کرد، کاریکاتور کشید، گرافیکش مورد علا‌قه مردم بود و خلا‌صه این‌ که آثار احمری در دوره او تعیین‌کننده بودند.»

دغدغه معاش او را به سمت گرافیک و استفاده آن در تبلیغات کشاند. برترین آثار گرافیکی تبلیغاتی دهه‌های 30، 40 و 50 مربوط به کارهای بیوک احمری هستند. تبلیغ چای گلستان، تابلوی کفش ملی، عکس برگردان توریست، تابلوهای دیواری و اتوبوسی خودکار بیک، جعبه ساعت سیکو، چاپ تبلیغ روغن نباتی گلنار، روغن نباتی شاه پسند و آثار گرافیکی بسیار دیگر از کارهای این هنرمند در آن دوران بودند.

این هنرمند پیشکسوت در پنجم آبان ماه سال 1387 درگذشت.