گفتگو با نویسنده «خداحافظ بچه»/ ژانر از دستم در رفت!

سجاد ابوالحسنی ـ نویسنده‌ی سریال «خداحافظ بچه» ـ از ادامه‌ی نگارش این سریال خبر داد. او همچنین به این مساله كه هنوز پایان سریال مشخص نشده است، اشاره كرد و تبدیل شدن لحن فانتزی و طنز سریال به لحن درام را از نقاط ضعف این سریال برشمرد.
این نویسنده انتقاد از برخی مسایلی كه در فضای اجتماعی می‌بینیم را از دیگر مسایلی كه «خداحافظ بچه» به آن‌ها می‌پردازد دانست اما تاكید كرد: نقد در فضای داستان اتفاق می‌افتد و روایت داستانی، اهمیت بیشتری دارد.
ابوالحسنی، اشاره‌ای نیز به كمبود سریال‌های ماورائی روی آنتن داشت.
ابوالحسنی در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس تلویزیون خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره‌ی پیشرفت متن فیلمنامه، گفت: متن سریال تمام نشده و من همچنان مشغول نگارش آن هستم. هر چند بخش‌های باقیمانده مربوط به هفته‌‌ی آخر ماه رمضان است.

*** انتقاد به پزشكان و پرستاران
او درباره‌ی اعتراض صنف پرستاران به سریال «خداحافظ بچه» نیز خاطرنشان كرد: این مساله دیگر تكراری شده است، چرا كه فقط معتادان و قاچاقچیان هستند كه صنف ندارند وگرنه درباره هر شغل یا صنفی سریال بسازیم درباره‌اش اعتراض می‌شود.
او ادامه داد: من به شدت با اخلاق پزشكی مشكل دارم و به نظرم پزشكان ما در اخلاق پیشرفت نكرده‌اند؛ البته این حرفی كه می‌زنم كلی است وگرنه ممكن است در مورد همه‌ی آدم‌ها این طور نباشد و استثنائاتی هم وجود داشته باشد. نقدمان در مورد پرستاران نیز می‌تواند نقد درستی باشد، هر چند بخشی از این رفتار پرستاران در سریال بیشتر به خاطر افزودن بار طنز به داستان بود.

*** سال گذشته، همه ماوراء زده شده بودند
ابوالحسنی كه سال گذشته سریال «پنج كیلومتر تا بهشت» را با موضوعی ماورایی نوشته بود، درباره‌ی اینكه امسال هیچ سریال ماورایی روی آنتن وجود ندارد، گفت: این مساله به تصمیمات مدیریتی تلویزیون مربوط می‌شود. اول اینكه خود ما كه سریال را می سازیم و یا می‌نویسیم نمی‌دانیم كه شبكه‌های دیگر چه سریالی را می‌سازند به علاوه اصلا مشخص نیست آیا كارمان در ماه رمضان روی آنتن می‌رود یا نه.
او افزود: سال گذشته استثنائا می‌دانستیم كه سریالمان ماه رمضان پخش می‌شود و وقتی فهمیدیم دو شبكه دیگر سریال ماورایی دارند، حیرت كردیم. در نتیجه‌ی این سریال‌ها بود كه همه ماورا زده شدند. اما امسال می‌گویند كه چرا سریال ماورایی پخش نمی‌كنیم. هر چند كه سال گذشته با اینكه سریالمان ماورایی بود دوست داشتم یك قصه رئال را بنویسم.

*** از قصه به مضمون می‌روم، نقد در بستر داستان اتفاق می‌افتد
این نویسنده تاكید كرد: اصولا من از مضمون به سراغ داستان نمی‌روم بلكه در ابتدا قصه‌ای را پیدا می‌كنم و بعد می‌بینم در این قصه چه مضامینی را می‌توانم بگنجانم كه هم جنبه سرگرمی و داستان‌گویی داشته باشد و هم اینكه حرفی در آن زده باشیم. در این قصه هم سعی كردم قصه‌ی خوبی را پیدا كنم كه بضاعت این را داشته باشد كه هم لحظات خنده‌دار و هم لحظات گریه‌دار داشته باشد. در جریان داستان هم تحقیق كردم كه مساله فرزندخواندگی چگونه است و چطور یك خانواده به سرپرستی یك كودك می‌رسند. این كار مراحل زیادی دارد كه به نظر من باید تسهیل شود. تا خانواده‌هایی كه چراغشان خاموش است و بچه‌هایی كه بدون سرپرست نگهداری می‌شوند به یكدیگر برسند.
ابوالحسنی خاطرنشان كرد: من آدم‌ها و مسایل آن‌ها را در كنار یكدیگر می‌بینم و همیشه می‌خواهم قصه درست جلو رود تا بتوانم آدم‌های قصه را به خوبی تعریف كنم و شخصیت‌ها خودشان قصه را جلو ببرند. اگر در این میان فرصتی دست داد به نقد اوضاع هم می‌پردازم اما اگر نشد مهمترین چیز برای من داستان است؛ چرا كه مهمترین ویژگی سریال سرگرم‌كنندگی است. در غیر این صورت كسی سریال را نمی‌بیند درست مثل شكلاتی كه باید در یك جعبه زیبا بسته‌بندی و پیچیده شود تا مخاطب از آن استقبال كند.

*** به ژانر اصلی داستان، وفادار نبودیم
نویسنده سریال «خداحافظ بچه» درباره‌ی ژانر سریالش و اینكه آیا قصد داشته لحظات مفرح را به منظور كم شدن بار تلخی سریال بگنجاند نیز توضیح داد: اشكالاتی كه در مورد ژانر وجود دارد قبول دارم. وقتی به نگارش سریال شروع كردم با این هدف بود كه یك سریال مفرح و خنده‌دار را بنویسم و با بامزگی‌هایی كه درون قصه قرار می‌دهم، تماشاگر را خیلی ناامید نكنم و به او امید بدهم. اگر تماشاگر ناراحت نشد و امیدش را از دست نداد، توانسته‌ام این كار را انجام دهم ولی اگر نه در كارم موفق نبوده‌ام.
او تاكید كرد: ما به ژانر اولیه كه تصمیم آن را گرفته بودیم وفادار نبودیم. قرار بود داستان یك داستان مفرح باشد ولی به دلیل لحظات غم‌انگیزی كه در آن وجود داشت، نتوانستیم به ژانر اولیه وفادار بمانیم. در واقع ما ژانر را فدای مردم كردیم. هر چند خود من قصه‌های تلخ را دوست ندارم. با این حال چون برخی مسایل كلید محرك داستان بودند تمام تلاشم را كردم تا در عین باورپذیری فضای مفرحی را برای مخاطب به وجود بیاورم.
ابوالحسنی همچنین در پاسخ به ممنوعیت پرداختن به تلخی‌ها در مجموعه‌های تلویزیونی نیز توضیح داد: تصمیم تلویزیون این است كه این اتفاق نیفتد. چون فضا به سمت سیاه شدن پیش می‌رفت و این مساله خوب هم نیست چون فردی كه خسته و با مشكلات زیادی از سر كار می‌آید در سریال‌های تلویزیونی هم باید درد و غصه آدم‌های دیگر را می‌دید به همین دلیل سعی كردم فضای طنز را همواره در سریال «خداحافظ بچه» حفظ كنم.
او اشاره‌ای هم به شخصیت‌های قصه كرد و افزود: بهروز، شخصیت بامزه‌ای در قصه است. جلوتر كه برویم شخصیت‌های بامزه دیگری در قصه هستند مثلا سعی كردیم با حضور آتیلا پسیانی و حدیث میرامینی (در نقش رعنا) فضا را لطیف كنیم تا بار غم در قصه نماند؛ هر چند امیدواریم و حضور بچه در قصه سعی شده توسط مرتضی و لیلا حفظ شود.

*** نظارت علیرضا افخمی و مجید میرمیران
نویسنده‌ی سریال «خداحافظ بچه» در ادامه‌ی سخنانش از تیم تولید و نظارت كه بر عهده‌ی مجید میرمیران و علیرضا افخمی بود، گفت و افزود: حتی نام مجید میرمیران در تیتراژ هم نیست اما او و علیرضا افخمی روی كار ما نظارت داشتند و ایده‌های بسیار خوبی را دادند و اجازه ندادند تا كار از كنترل خارج شود. به اعتقاد من بیش از نیمی از كار را این دو انجام دادند و درصد باقیمانده متعلق به همه عوامل دیگر است.
او درباره‌ی با همكاری با منوچهر هادی كه نخستین تجربه سریال‌سازی‌اش را تجربه می‌كند نیز گفت: منوچهر هادی چند 90 دقیقه‌ای و دو فیلم سینمایی ساخته و من در سری اول «عملیات 125» با او كه قرار بود بخشی از كار را كارگردانی كند اما این اتفاق نیفتاد آشنا شدم. منوچهر هادی فكر بازی دارد و ما در طول سریال همیشه با هم مشورت می‌كردیم. رابطه‌ی ما نیز همیشه مثبت بود هر چند خیلی از ایده‌های من با او فرق داشت و نظراتمان ممكن بود موافق نباشد اما نتیجه‌ی رابطه ما مثبت بود.

*** به دنبال یك پایان‌بندی خوبم كه كسی نتواند حدس بزند
سجاد ابوالحسنی در بخش دیگری از سخنانش درباره‌ی پایان‌بندی سریال توضیح داد: اینكه هر قسمت یك بچه بیاید و برود ممكن است تماشاگر را نگران كند اما قطعا همیشه این طور نیست و آدم‌ها و فضای جدیدی وارد سریال می‌شوند كه تعلیق زیادی را برای مخاطب به وجود می‌آورند.
او اظهار امیدواری كرد كه «خداحافظ بچه» پایان‌بندی خوبی داشته باشد و ادامه داد: در حال حاضر پایان‌بندی ندارد اما دنبال یك پایان خوبم كه كسی نتواند آن را حدس بزند.
 
*** «دزد و پلیس» سعید آقاخانی هم خوب بود، اما سریال ما خانوادگی بود
او بار دیگر بر این مساله تاكید كرد كه گروه تولید نمی‌دانستند كه قطعا برای ماه رمضان پخش می‌شود و ادامه داد: حتی می‌شنیدم كه سریال سعید آقاخانی بسیار خوب است و تا زمانی كه تیزر «خداحافظ بچه» را روی آنتن ندیدم نمی‌دانستم سریال ما پخش می‌شود اما حس می‌كنم كه چون سریال ما جنبه‌ی خانوادگی بیشتری داشت انتخاب شد. به علاوه به خاطر وجود بچه در سریال خانم‌ها سریال ما را دنبال می كنند و زمانی كه آن‌ها سریال را ببینند مرد خانه هم نمی‌تواند شبكه را عوض كند.

*** ژانر از دستم در رفت!
ابوالحسنی همچنین تاكید كرد: مطمئنا سریال ما هم نقاط ضعفی دارد و بدون نقطه ضعف نخواهد بود. یكی از آنها ژانر است كه از دستم در رفت و رعایت نكردم اما دلیلش این بود كه می‌خواستم باورپذیر باشد هر چند می‌شد ژانر را حفظ كرد و باورپذیری‌اش را از بین نبرد اما به هر حال مسایلی مثل زمان مطرح است؛ مثلا من به جای یك هفته یا چند روز فقط یك روز فرصت داشتم یك سكانس را بنویسم. زمانی پیش می‌آید كه مجبوریم بین چند مورد یكی را انتخاب كنیم و ما همراهی تماشاگر را انتخاب كردیم.
او تاكید كرد: عنصر امیدواری كه در همه سریال سعی كرده‌ام آن را حفظ كنم به نظر بهترین قسمت كار است كه كارگردان و دو بازیگر اصلی آن را فهمیدند. لیلا و مرتضی به خوبی از عهده‌ی نقش برآمدند و به نظرم زن و شوهری شدند كه باورپذیری آن‌ها برای انجام كارهایی برای بچه‌دار شدن زیاد است. حتی شهرام حقیقت‌دوست هم كه از او انتظار نداشتم به خوبی از عهده‌ی نقش برآمد و مهراوه شریفی‌نیا نیز نقشش را به خوبی ایفا كرد.