«بازی در این نمایش وسوسه‌برانگیز است»
تعدادی از بازیگران جدیدترین نمایش پارسا پیروزفر «گلن گری گلن راس» از تجربه‌ی همكاری در این نمایش سخن گفتند.
هومن برق‌نورد یكی از مهمترین دلایل‌اش را برای حضور در این نمایش دوری سه ساله‌اش از تئاتر می‌داند.
این بازیگر تئاتر به خبرنگار بخش تئاتر خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) گفت: نخستین دلیل حضورم در این نمایش دوری سه ساله‌ام از تئاتر بود و دومین دلیلم حضور پارسا پیروزفر به عنوان كارگردان بود، چرا كه پیش از این نمایش «هنر» را از او دیده بودم و كارش را دوست داشتم.
برق‌نورد درباره كار كردن با پارسا پیروزفر هم ادامه داد: بعد از بیست و دو سه سال كار بازیگری وقتی فردی به عنوان كارگردان شما را هدایت می‌كند، از همان اول معلوم می‌شود كه آیا این فرد كارگردان است یا نه. پارسا پیروزفر كارگردان است. اتفاقات خوبی در دوره تمرین ما رخ داد. ما هرگز با یكدیگر به بن بست نرسیدیم بلكه همواره توانستیم یكدیگر را قانع كنیم و به تعامل بسیار خوبی با هم برسیم.
او همچنین درباره نقشش در این اثر نمایشی هم توضیح داد: نقش من نقش خاصی نیست. تمام آدم‌هایی كه در آن بنگاه كار می‌كنند، همه افرادی لمپن، كلاهبردار و زبان باز هستند. در موقعیت اقتصادی دهه هشتاد كه همه چیز به هم ریخته است این آدم‌ها به افرادی تبدیل می‌شوند كه بیشتر در اندیشه گذران زندگی هستند.
هومن برق نورد هم چنین درباره متن نمایشنامه «گلن گری گلن راس» كه از معروف‌ترین آثار دیوید ممت است تصریح كرد: اگر خودم بخواهم به عنوان یك كارگردان متنی را انتخاب كنم، هرگز این متن را انتخاب نخواهم كرد. چرا كه متنی پر از دیالوگ و حرف است، البته به كمك بازیگران، كارگردان و دستیار كارگردان خطری كه احساس می‌كردم ممكن است كار ما را تهدید كند برطرف شد. در یكی از اجرا‌های اولیه كه میزبان مهمانان ویژه خود بودیم از همه آنها پرسیدم آیا نمایش خسته كننده است كه خوشبختانه همه گفتند چنین نیست. مطمئنا تماشاگران خسته نمی‌شوند.
این بازیگر همچنین درباره‌ی تاثیر گرفتنش از نسخه سینمایی فیلم «گلن گری گلن راس» تصریح كرد: هنوز نسخه سینمایی را ندیده‌ام. برخی خیلی اصرار كردند كه این نسخه را ببینم، اما تصمیم دارم بعد از اجرای این نمایش یا در حین كار این نسخه را ببینم. البته بازیگرانش را می‌دانم. اما فكر می‌كنم جذابیت تماشای این فیلم زمانی است كه بعد از اجرای كار آن را ببینیم. هم چنان كه در نمایش «هملت» نیز چنین كاری كردم.
برق نورد همچنین درباره حضورش در این نمایش كه كاملا با قرارداد گیشه و بدون كمك هزینه‌های دولتی اجرا می‌شود متذكر شد: به تنها چیزی كه فكر نمی‌كنم دستمزد این نمایش است. زیرا تئاتر اصلا پولی ندارد. چندرغاز دستمزد می‌دهد و آنقدر این دستمزد را قسط بندی می‌كند كه دیگر چیزی از آن باقی نمی‌ماند. فراموش می‌كنند اگر پنج میلیون تومان به یك بازیگر دستمزد می‌دهند بابت دو سه ماه تمرین و دو ماه اجراست. بنابراین چیزی نمی‌شود اما به هر حال این مشكلات همواره در تئاتر ما بوده است.
مسعود میرطاهری دیگر بازیگر این نمایش هم با ابراز خرسندی از حضور در این اثر نمایشی به ایسنا گفت: یكی از دلایل بازی‌ام در این نمایش این بود كه همه گروه را می‌شناختم. همه دوستان خوبم هستند و احساس می‌كردم به راحتی می‌توانم با آنها كار كنم. از سوی دیگر متن را خیلی دوست داشتم. بویژه این كه نسخه‌ی سینمایی این متن با حضور بازیگران بزرگی مانند آل پاچینو، جك لمون، كوین اسپیسی و ... را هم خیلی دوست دارم. علاوه بر این دوست داشتم یك تجربه همكاری با پارسا پیروزفر داشته باشم كه شخصیتش برایم بسیار دوست داشتنی است.
وی درباره تاثیرپذیری‌اش از نسخه سینمایی این اثر افزود: پیش از این كه پیشنهاد بازی در این نمایش به من داده شود پنج شش بار فیلم را دیدم، اما بعد از این پیشنهاد دیگر فیلم را ندیدم. البته همیشه ممكن است این اتفاق بیفتد كه گاهی تحت تاثیر بازی بازیگران خوبی كه در این كار بازی كرده‌اند قرار بگیریم. من هم از این قاعده مستثنی نیستم و باید بگویم خیلی خوشحال می‌شوم اگر بازی من در نقش «جان ویلیامسون» بازی بازیگر بزرگی مانند «كوین اسپیسی» را به یاد بیاورم، چون معتقدم اگر می‌خواهیم كپی هم بكنیم باید این كپی را به بهترین شكل ارایه دهیم، البته هرگز فكر نمی‌كردم، قرار است در این نمایش این نقش را بازی كنم.
رضا بهبودی دیگر بازیگر این نمایش هم با اشاره به علاقمندی‌اش به نمایشنامه دیوید ممت به ایسنا گفت: از همان سال اولی كه نمایشنامه چاپ شد و دانشجو بودم آن را خواندم. متن را خیلی دوست داشتم و هرگز تصور نمی‌كردم روزی ممكن است در این نمایشنامه بازی كنم. پیش از آن چنین متنی نخوانده بودم كه كاركتر‌های آن این همه پرانرژی حرف بزنند. این ویژگی دیالوگ‌های ممت است. ریتم شتابنده دیالوگ‌ها برایم بسیار جذاب بود ضمن این كه خود داستان هم جذابیت‌های خاص خود را داشت و این چنین بود كه هر پنج شش ماه یكبار این نمایش را برای خودم و برای تمرین بازیگری می‌خواندم.
وی اضافه كرد: وقتی پارسا پیروزفر پیشنهاد بازی در این نمایش را مطرح كرد بسیار خوشحال شدم و وقتی متوجه شدم قرار است نقش «شلی» را بازی كنم، بیشتر خوشحال شدم به دلیل چالشهای بسیاری كه این نقش با خود داشت.
بهبودی با اشاره به علاقمندی‌اش به نمایشنامه‌های دیوید ممت متذكر شد: وقتی نمایشنامه‌های او را می‌خواندم فكر نمی‌كردم كه روزی در نمایشنامه‌ی «گلن كری گلن راس» بازی خواهم كرد. اما به هر حال علاقه‌ام به متن در كائنات تاثیری گذاشت و این نقش به من پیشنهاد شد. البته هنوز هم نمی‌دانم چقدر درست وظیفه‌ام را انجام داده‌ام.
او در پاسخ به پرسش دیگری درباره كار كردن با پیروزفر توضیح داد: شناخت 15- 16 ساله‌ای كه از او دارم و دوستی و رابطه‌ای كه با هم داریم این را ثابت كرده كه او تا حد ممكن تلاش می‌كند افراد و موقعیت‌ها را درك كند. فردی بسیار منطقی و در زمینه كار بسیار وسواسی است. كار كردن با او لذت بخش و بسیار محترمانه است. تجربه‌های بازیگری اش كمك بسیاری كرد تا لحظه‌های ظریفی را به بازی ما تزریق كند. او همیشه در كارهایش حساسیت‌های خاص خود را دارد كه تاثیر بسیار خوبی بر نتیجه كار می‌گذارد.
رضا بهبودی كه پیش از این هم در نمایش‌های دیگری با قرارداد گیشه كار كرده است درباره امنیت حرفه‌ای بازیگران در چنین آثاری توضیح داد: شرایط اقتصادی تئاتر ما مانند شرایط همین آدم‌های نمایش «گلن گری گلن راس» است. موقعیت اقتصادی حاكم است كه همه می‌كوشیم در آن موفق شویم. طبیعتا قرارداد گیشه وجودی منفی و مثبت دارد. ممكن است یك نمایش حتی با حضور چهره‌های شناخته شده اثر موفقی نباشد. یا در گوشه و كنار نمایش دیگری بدون حضور چهره‌های شناخته شده اجرا شود كه اتفاقا كار خوبی هم باشد. به هر حال همه ما تلاش می‌كنیم به این شرایط نامطلوب غلبه كنیم. هر چند كه شاید بتوان گفت وجه مثبتی هم وجود دارد و آن این كه گروه هم چنانكه كار هنری‌شان را انجام می‌دهند بتوانند به لحاظ اقتصادی هم سر پای خود بایستند اما خوب بود شرایطی داشتیم كه در آن كمی آرامش حاكم بود.
سیاوش چراغی‌پور دیگر بازیگر این نمایش هم كه دومین تجربه همكاری خود با پارسا پیروزفر انجام می‌دهد متن نمایشنامه دیوید ممت را بسیار جذاب توصیف كرد و به ایسنا گفت: این متن آنقدر زیبا، روان و امروزی است كه به خوبی می‌تواند با تماشاگر امروز ما ارتباط برقرار كند، بنابراین برای هر بازیگری بازی در این نمایش بسیار وسوسه برانگیز است. از سوی دیگر پارسا پیروزفر كارگردانی است كه دوست داشتم بار دیگر هم با او كار كنم. بنابراین وقتی دعوتم كرد بدون چون و چرا پذیرفتم زیرا تجربه خوبی با او داشتم.
چراغی پور نمایشنامه «گلن گری گلن راس» را بسیار بازیگر محور توصیف كرد و گفت: این متن متن بازیگر است. یعنی قائم به بازی است. شاید یك گروه خوب بدون دكور و لباس خاصی بتوانند اجرایی موفق از این نمایش به صحنه بیاورند و یك گروه دیگر حتی با دكور و لباس‌های آن چنانی هم در اجرای آن موفق نشود. همه چیز به بازی بازیگران بستگی دارد و این كار بازیگر را بسیار دشوار می‌كند. خوشبختانه هوشمندی كارگردان ما در هدایت بازیگران و طراحی ویژه این نمایش بسیار موثر بوده است.هر چند كه بازیگران معمولا به دنبال بخش‌های دشوار هستند كه بتوانند خود را بهتر محك بزنند. امیدوارم ما در اجرای این نمایش موفق باشیم.
وی پیروز فر را كارگردانی بسیار فرهیخته با دیدی بسیار قوی در تئاتر دانست و گفت: تجربه بازیگری او كمك بسیاری به ما كرد. هر چند كه پیش از این هم با او همكاری داشتم و با روحیاتش آشنا بودم. او در این نمایش هم مشاوره و همدلی بسیار خوبی با همه بازیگران داشت. ما در یك بده بستان بسیار منطقی به این اجرا رسیدیم. او روی جزئیات با آگاهی عمیقی كار كرد.
این بازیگر تئاتر در ادامه با اظهار تاسف از شرایط اقتصادی هنرمندان این رشته متذكر شد: متاسفانه بخش دولتی به وظایف خودش در قبال هنر كمتر توجه می‌كند. ما بدون هیچ گونه حمایت مالی این كار را آماده اجرا كرده‌ایم. شرایط بسیار دشواری است كه امیدواریم كار ما دیده و حمایت شود، در این وضعیت استرس بسیاری به گروه وارد می‌شود. امیدوارم مسئولان تئاتر كشور شرایط گروه‌های تئاتری را به درستی درك كنند. بسیاری از بچه‌های سابق تئاتر عاشقانه كار می‌كنند. وقتی این مقوله فرهنگی به خوبی نشانگر شعور و سطح اجتماعی ماست این كه چرا مورد حمایت قرار نمی‌گیرد حیرت انگیز است.
به گزارش ایسنا، نمایش «گلن گری گلن راس» از شب گذشته نهم خردادماه در تالار شماره 1 تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه رفته است و روابط عمومی نمایش اعلام كرده است كه از همان نخستین اجرا مورد استقبال تماشاگران قرار گرفته و بیشتر بلیتهای نمایش در هفته اول ، پیش فروش شده است.
این نمایش که از این پس هر روز ساعت 19:45 روی صحنه است، یکی ازآثار برگزیده مامت است که توسط امید روشن ضمیرترجمه شده و با بازی هومن برق نورد، رضا بهبودی، سیاوش چراغی پور،مسعود میر طاهری، پوریا میاندهی و پارسا پیروزفراجرا می‌شود.
تعدادی از بازیگران جدیدترین نمایش پارسا پیروزفر «گلن گری گلن راس» از تجربه‌ی همكاری در این نمایش سخن گفتند.
هومن برق‌نورد یكی از مهمترین دلایل‌اش را برای حضور در این نمایش دوری سه ساله‌اش از تئاتر می‌داند.
این بازیگر تئاتر به خبرنگار بخش تئاتر خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) گفت: نخستین دلیل حضورم در این نمایش دوری سه ساله‌ام از تئاتر بود و دومین دلیلم حضور پارسا پیروزفر به عنوان كارگردان بود، چرا كه پیش از این نمایش «هنر» را از او دیده بودم و كارش را دوست داشتم.
برق‌نورد درباره كار كردن با پارسا پیروزفر هم ادامه داد: بعد از بیست و دو سه سال كار بازیگری وقتی فردی به عنوان كارگردان شما را هدایت می‌كند، از همان اول معلوم می‌شود كه آیا این فرد كارگردان است یا نه. پارسا پیروزفر كارگردان است. اتفاقات خوبی در دوره تمرین ما رخ داد. ما هرگز با یكدیگر به بن بست نرسیدیم بلكه همواره توانستیم یكدیگر را قانع كنیم و به تعامل بسیار خوبی با هم برسیم.
او همچنین درباره نقشش در این اثر نمایشی هم توضیح داد: نقش من نقش خاصی نیست. تمام آدم‌هایی كه در آن بنگاه كار می‌كنند، همه افرادی لمپن، كلاهبردار و زبان باز هستند. در موقعیت اقتصادی دهه هشتاد كه همه چیز به هم ریخته است این آدم‌ها به افرادی تبدیل می‌شوند كه بیشتر در اندیشه گذران زندگی هستند.
هومن برق نورد هم چنین درباره متن نمایشنامه «گلن گری گلن راس» كه از معروف‌ترین آثار دیوید ممت است تصریح كرد: اگر خودم بخواهم به عنوان یك كارگردان متنی را انتخاب كنم، هرگز این متن را انتخاب نخواهم كرد. چرا كه متنی پر از دیالوگ و حرف است، البته به كمك بازیگران، كارگردان و دستیار كارگردان خطری كه احساس می‌كردم ممكن است كار ما را تهدید كند برطرف شد. در یكی از اجرا‌های اولیه كه میزبان مهمانان ویژه خود بودیم از همه آنها پرسیدم آیا نمایش خسته كننده است كه خوشبختانه همه گفتند چنین نیست. مطمئنا تماشاگران خسته نمی‌شوند.
این بازیگر همچنین درباره‌ی تاثیر گرفتنش از نسخه سینمایی فیلم «گلن گری گلن راس» تصریح كرد: هنوز نسخه سینمایی را ندیده‌ام. برخی خیلی اصرار كردند كه این نسخه را ببینم، اما تصمیم دارم بعد از اجرای این نمایش یا در حین كار این نسخه را ببینم. البته بازیگرانش را می‌دانم. اما فكر می‌كنم جذابیت تماشای این فیلم زمانی است كه بعد از اجرای كار آن را ببینیم. هم چنان كه در نمایش «هملت» نیز چنین كاری كردم.
برق نورد همچنین درباره حضورش در این نمایش كه كاملا با قرارداد گیشه و بدون كمك هزینه‌های دولتی اجرا می‌شود متذكر شد: به تنها چیزی كه فكر نمی‌كنم دستمزد این نمایش است. زیرا تئاتر اصلا پولی ندارد. چندرغاز دستمزد می‌دهد و آنقدر این دستمزد را قسط بندی می‌كند كه دیگر چیزی از آن باقی نمی‌ماند. فراموش می‌كنند اگر پنج میلیون تومان به یك بازیگر دستمزد می‌دهند بابت دو سه ماه تمرین و دو ماه اجراست. بنابراین چیزی نمی‌شود اما به هر حال این مشكلات همواره در تئاتر ما بوده است.
مسعود میرطاهری دیگر بازیگر این نمایش هم با ابراز خرسندی از حضور در این اثر نمایشی به ایسنا گفت: یكی از دلایل بازی‌ام در این نمایش این بود كه همه گروه را می‌شناختم. همه دوستان خوبم هستند و احساس می‌كردم به راحتی می‌توانم با آنها كار كنم. از سوی دیگر متن را خیلی دوست داشتم. بویژه این كه نسخه‌ی سینمایی این متن با حضور بازیگران بزرگی مانند آل پاچینو، جك لمون، كوین اسپیسی و ... را هم خیلی دوست دارم. علاوه بر این دوست داشتم یك تجربه همكاری با پارسا پیروزفر داشته باشم كه شخصیتش برایم بسیار دوست داشتنی است.
وی درباره تاثیرپذیری‌اش از نسخه سینمایی این اثر افزود: پیش از این كه پیشنهاد بازی در این نمایش به من داده شود پنج شش بار فیلم را دیدم، اما بعد از این پیشنهاد دیگر فیلم را ندیدم. البته همیشه ممكن است این اتفاق بیفتد كه گاهی تحت تاثیر بازی بازیگران خوبی كه در این كار بازی كرده‌اند قرار بگیریم. من هم از این قاعده مستثنی نیستم و باید بگویم خیلی خوشحال می‌شوم اگر بازی من در نقش «جان ویلیامسون» بازی بازیگر بزرگی مانند «كوین اسپیسی» را به یاد بیاورم، چون معتقدم اگر می‌خواهیم كپی هم بكنیم باید این كپی را به بهترین شكل ارایه دهیم، البته هرگز فكر نمی‌كردم، قرار است در این نمایش این نقش را بازی كنم.
رضا بهبودی دیگر بازیگر این نمایش هم با اشاره به علاقمندی‌اش به نمایشنامه دیوید ممت به ایسنا گفت: از همان سال اولی كه نمایشنامه چاپ شد و دانشجو بودم آن را خواندم. متن را خیلی دوست داشتم و هرگز تصور نمی‌كردم روزی ممكن است در این نمایشنامه بازی كنم. پیش از آن چنین متنی نخوانده بودم كه كاركتر‌های آن این همه پرانرژی حرف بزنند. این ویژگی دیالوگ‌های ممت است. ریتم شتابنده دیالوگ‌ها برایم بسیار جذاب بود ضمن این كه خود داستان هم جذابیت‌های خاص خود را داشت و این چنین بود كه هر پنج شش ماه یكبار این نمایش را برای خودم و برای تمرین بازیگری می‌خواندم.
وی اضافه كرد: وقتی پارسا پیروزفر پیشنهاد بازی در این نمایش را مطرح كرد بسیار خوشحال شدم و وقتی متوجه شدم قرار است نقش «شلی» را بازی كنم، بیشتر خوشحال شدم به دلیل چالشهای بسیاری كه این نقش با خود داشت.
بهبودی با اشاره به علاقمندی‌اش به نمایشنامه‌های دیوید ممت متذكر شد: وقتی نمایشنامه‌های او را می‌خواندم فكر نمی‌كردم كه روزی در نمایشنامه‌ی «گلن كری گلن راس» بازی خواهم كرد. اما به هر حال علاقه‌ام به متن در كائنات تاثیری گذاشت و این نقش به من پیشنهاد شد. البته هنوز هم نمی‌دانم چقدر درست وظیفه‌ام را انجام داده‌ام.
او در پاسخ به پرسش دیگری درباره كار كردن با پیروزفر توضیح داد: شناخت 15- 16 ساله‌ای كه از او دارم و دوستی و رابطه‌ای كه با هم داریم این را ثابت كرده كه او تا حد ممكن تلاش می‌كند افراد و موقعیت‌ها را درك كند. فردی بسیار منطقی و در زمینه كار بسیار وسواسی است. كار كردن با او لذت بخش و بسیار محترمانه است. تجربه‌های بازیگری اش كمك بسیاری كرد تا لحظه‌های ظریفی را به بازی ما تزریق كند. او همیشه در كارهایش حساسیت‌های خاص خود را دارد كه تاثیر بسیار خوبی بر نتیجه كار می‌گذارد.
رضا بهبودی كه پیش از این هم در نمایش‌های دیگری با قرارداد گیشه كار كرده است درباره امنیت حرفه‌ای بازیگران در چنین آثاری توضیح داد: شرایط اقتصادی تئاتر ما مانند شرایط همین آدم‌های نمایش «گلن گری گلن راس» است. موقعیت اقتصادی حاكم است كه همه می‌كوشیم در آن موفق شویم. طبیعتا قرارداد گیشه وجودی منفی و مثبت دارد. ممكن است یك نمایش حتی با حضور چهره‌های شناخته شده اثر موفقی نباشد. یا در گوشه و كنار نمایش دیگری بدون حضور چهره‌های شناخته شده اجرا شود كه اتفاقا كار خوبی هم باشد. به هر حال همه ما تلاش می‌كنیم به این شرایط نامطلوب غلبه كنیم. هر چند كه شاید بتوان گفت وجه مثبتی هم وجود دارد و آن این كه گروه هم چنانكه كار هنری‌شان را انجام می‌دهند بتوانند به لحاظ اقتصادی هم سر پای خود بایستند اما خوب بود شرایطی داشتیم كه در آن كمی آرامش حاكم بود.
سیاوش چراغی‌پور دیگر بازیگر این نمایش هم كه دومین تجربه همكاری خود با پارسا پیروزفر انجام می‌دهد متن نمایشنامه دیوید ممت را بسیار جذاب توصیف كرد و به ایسنا گفت: این متن آنقدر زیبا، روان و امروزی است كه به خوبی می‌تواند با تماشاگر امروز ما ارتباط برقرار كند، بنابراین برای هر بازیگری بازی در این نمایش بسیار وسوسه برانگیز است. از سوی دیگر پارسا پیروزفر كارگردانی است كه دوست داشتم بار دیگر هم با او كار كنم. بنابراین وقتی دعوتم كرد بدون چون و چرا پذیرفتم زیرا تجربه خوبی با او داشتم.
چراغی پور نمایشنامه «گلن گری گلن راس» را بسیار بازیگر محور توصیف كرد و گفت: این متن متن بازیگر است. یعنی قائم به بازی است. شاید یك گروه خوب بدون دكور و لباس خاصی بتوانند اجرایی موفق از این نمایش به صحنه بیاورند و یك گروه دیگر حتی با دكور و لباس‌های آن چنانی هم در اجرای آن موفق نشود. همه چیز به بازی بازیگران بستگی دارد و این كار بازیگر را بسیار دشوار می‌كند. خوشبختانه هوشمندی كارگردان ما در هدایت بازیگران و طراحی ویژه این نمایش بسیار موثر بوده است.هر چند كه بازیگران معمولا به دنبال بخش‌های دشوار هستند كه بتوانند خود را بهتر محك بزنند. امیدوارم ما در اجرای این نمایش موفق باشیم.
وی پیروز فر را كارگردانی بسیار فرهیخته با دیدی بسیار قوی در تئاتر دانست و گفت: تجربه بازیگری او كمك بسیاری به ما كرد. هر چند كه پیش از این هم با او همكاری داشتم و با روحیاتش آشنا بودم. او در این نمایش هم مشاوره و همدلی بسیار خوبی با همه بازیگران داشت. ما در یك بده بستان بسیار منطقی به این اجرا رسیدیم. او روی جزئیات با آگاهی عمیقی كار كرد.
این بازیگر تئاتر در ادامه با اظهار تاسف از شرایط اقتصادی هنرمندان این رشته متذكر شد: متاسفانه بخش دولتی به وظایف خودش در قبال هنر كمتر توجه می‌كند. ما بدون هیچ گونه حمایت مالی این كار را آماده اجرا كرده‌ایم. شرایط بسیار دشواری است كه امیدواریم كار ما دیده و حمایت شود، در این وضعیت استرس بسیاری به گروه وارد می‌شود. امیدوارم مسئولان تئاتر كشور شرایط گروه‌های تئاتری را به درستی درك كنند. بسیاری از بچه‌های سابق تئاتر عاشقانه كار می‌كنند. وقتی این مقوله فرهنگی به خوبی نشانگر شعور و سطح اجتماعی ماست این كه چرا مورد حمایت قرار نمی‌گیرد حیرت انگیز است.
به گزارش ایسنا، نمایش «گلن گری گلن راس» از شب گذشته نهم خردادماه در تالار شماره 1 تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه رفته است و روابط عمومی نمایش اعلام كرده است كه از همان نخستین اجرا مورد استقبال تماشاگران قرار گرفته و بیشتر بلیتهای نمایش در هفته اول ، پیش فروش شده است.
این نمایش که از این پس هر روز ساعت 19:45 روی صحنه است، یکی ازآثار برگزیده مامت است که توسط امید روشن ضمیرترجمه شده و با بازی هومن برق نورد، رضا بهبودی، سیاوش چراغی پور،مسعود میر طاهری، پوریا میاندهی و پارسا پیروزفراجرا می‌شود.
گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
www.seemorgh.com/culture
منبع: isna.ir
مطالب پیشنهادی:
گزارش تصویری: پارسا پیروزفر در نمایش «گلن گری گلن راس»
بازیگران ایرانی به جای پاچینو و لمون و کوین اسپیسی و اد هریس/ پوستر نمایش پارسا پیروزفر
نگاهی به نمایش «ساعت صفر» نوشته و کار «آتیلا پسیانی»
به انگیزه اجرای نمایش «دایی وانیا» کار «حسن معجونی»
نگاهی به نمايش «خانمچه و مهتابی»