این یوسف ثانی است، این؟
بیشتر از 90 درصد بیننده؛ این برای یک سریال تلویزیونی از فوق العاده هم آن طرف تر است. سریال «یوسف پیامبر علیه السلام» ماه‌هاست پر بیننده‌ترین و البته پر سر و صداترین سریال تلویزیون است و این قضیه به قدری جدی بود که در تمام ایام خاص مثل رمضان و نوروز، تنها سریالی بود که زمان پخشش تکان نمی‌خورد. سریال 26 قسمتی یوسف پیامبر علیه السلام که این روزها به قسمت 40 رسیده، فارغ از همه انتقادهایی که چه در پرونده «یوسف گم گشته» و رویداد در هفته به آن داشته‌ایم، سریالی است که دیده می‌شود و مردم هم پیگیر آن هستند. اصلا ً انتقادهای ما هم گواه این ماجراست. به چیزی که دیده نشود انتقاد نمی‌کنند اصلا ً! اما یوزارسیف به چه دلایلی جذاب شده است؟ بعضی از دلایلی را که به نظرمان مؤثر بود، ردیف کرده‌ایم:
* قصه جذاب
قصه‌های قرآنی ذاتا ً جذابند، چه برسد به یوسف که احسن القصص است. علاوه بر داستان عاشقانه سریال، دغدغه‌های شخصیت‌ها با وجود تاریخی بودن، کاملا ً امروزی است و یک جورهایی چیزهایی است که همه با آن درگیر هستیم؛ حسادت (ماجرای برادران یوسف و حسادتشان به او و انداختنش در چاه)، کینه (یهودا هنوز که هنوز است از یوسف متنفر است)، فراق (دوری یعقوب از یوسف و زلیخا از یوسف)، عشق (یوسف و زلیخا دیگر)، خیانت (زلیخا و پوتیفار) و...
* رنگ و لعاب
یادتان هست اوایل سریال که در فدان، محل تولد یوسف و دوران کودکی او می‌گذشت، چندان گیرا نبود چون خانه‌ها گلی و درب داغان و لباس‌ها هم پاره پوره بودند. سریال در حقیقت وقتی پای یوسف به مصر و کاخ زلیخا باز شد، دیده شد. دکورهای عظیم و نگ‌های متنوع کاخ‌ها، از زمین سبز رنگ تا دیوارهای نقاشی شده و حتی لباس‌های مصری واقعا ً خوب طراحی شده و چشمگیر هستند؛ ضمن این که فیلم برداری به سبک سینمایی 35 میلی متری خیلی به عظمت کار کمک کرد. کافی است آن را با «شیخ بهایی» یا «معصومیت از دست رفته» که ویدئویی ضبط شده بودند، مقایسه کنید تا کیفیت کار دستتان بیاید.
* قصه سر راست
داستان سریال خیلی سر راست و یک خطی جلو می‌آید، خبری از فلاش بک و فلاش فوروارد در آن نیست. سلحشور با همه انتقادهایی که به او می‌شد که چرا سریال را از قصه یوسف و زلیخا شروع نکردی و بعد با فلاش بک، کودکی یوسف را روایت نکردی، با شناخت از مخاطب آسان گیر تلویزیون، قصه اش را مثل قصه‌های قدیمی از ابتدا تا پایان و بدون دردسر روایت می‌کند.
* عبور از خط قرمز
این سریال آزادی بیشتری برای نمایش بعضی چیزها داشت؛ استفاده از کلاه گیس و... شاید اگر این اتفاق در سریال دیگری افتاده بود با تعدیل مواجه می‌شد. نمایش چگونگی دلداگی زلیخا به یوسف هم در نوع خود خیلی‌ها را میخ تلویزیون کرد.
* ریتم آرام
تجربه سریال‌هایی با ریتم تند و سریع مثل «ساعت شنی» نشان داده که بیننده‌های تلویزیون هنوز برای تماشای چنین سریال‌هایی آمادگی کافی ندارند و یک سریال ممکن است بخشی از مخاطبان خود را به خاطر این ریتم تند از دست بدهد. در چنین شرایطی یک ریتم آرام کند و تکرار دیالوگ‌ها و... برای همراه کردن اکثر مخاطبان و رسیدن به رکورد بالای 90 درصد انتخاب مؤثری به نظر می‌رسد.
* ساعت پخش
ساعت 10 شب جمعه شب؛ بهترین زمان پخش همین موقع است. زمانی که دیگر همه معمولا ً از گردش و مهمانی برگشته اند و دور هم در خانه به تلویزیون چشم دوخته اند. سریال یانگوم هم از چنین فرصتی برای دیده شدن استفاده کرد. البته سریال یوسف پیامبر علیه السلام این شانس را هم داشت که در آن ساعت رقیبی در دیگر شبکه‌ها نداشته و ندارد.
* زن‌ها زیادند
یوزارسیف با اینکه سریالی مردانه به نظر می‌رسد و پایه اش روی شخصیت یوسف می‌چرخد ولی شخصیت‌ها و داستان‌های زنانه زیاد دارد. زلیخا، آسنات، نفرتی تی، 2 کنیز زلیخا و... در کنار مسائلی مثل عشق، خیانت، زیبایی، فراق و... دوز رنانگی سریال را بالا برده. به هر حال تکرار می‌کنیم که یک ضرب المثل تلویزیونی می‌گوید: «اگر بتوانی زن خانه را پای تلویزیون بنشانی، بقیه خانواده را هم می‌توانی».
* یا سیاه یا سفید
آدم‌ها در سریال ساده اند؛ یا خوبند مثل همراهان یوزارسیف یا بد مثل کاهنان معبد آمون و برادران یوسف. شخصیت‌ها هیچ پیچیدگی ای ندارند؛ لایه لایه اند و نه خاکستری. سریال هیچ گره ای ندارد. دغدغه ای وجود ندارد. آدم‌های خوب و بد مشخص است.
* بازی‌های خوب
این درست که سریال بیشتر از آنچه تصویری باشد، تئاتری است و این قضیه هم که بعضی دیالوگ‌ها نچسب هستند واضح و روشن است اما خب، در کنار بازی‌های نه چندان یک دست، بازی‌های کتایون ریاحی (زلیخا)، رحیم نوروزی (آمن هوتپ)، محمود پاک نیت (یعقوب) و امیر حسین مدرس (ایناروس) بازی‌های خوبی است. مصطفی زمانی هم کم کم در نقش جا افتاد و در اولین تجربه اش بازی خوبی از خودش نشان داد.
* پیامک مورد نظر شما در دسترس می‌باشد
هنوز سریال تمام نشده، موج اس ام اس‌های آن قسمت می‌رسد. بدون شک این سریال، منبع تولید و نشر اس ام اس در 40 هفته اخیر بوده. کلا ً در مملکت ما میزان نفوذ یک سریال در لایه‌های مختلف جامعه به ضریب ساخت و نفوذ اس ام اس ربط دارد. در کنار اس ام اس‌ها، حرف‌های فردا صبح در اداره، مدرسه و دانشگاه هم ایجاد انگیزه می‌کند تا اگر کسی سریال را ندیده، برود سراغ سریال و طنز اس ام اس را بفهمد.
بیشتر از 90 درصد بیننده؛ این برای یک سریال تلویزیونی از فوق العاده هم آن طرف تر است. سریال «یوسف پیامبر علیه السلام» ماه‌هاست پر بیننده‌ترین و البته پر سر و صداترین سریال تلویزیون است و این قضیه به قدری جدی بود که در تمام ایام خاص مثل رمضان و نوروز، تنها سریالی بود که زمان پخشش تکان نمی‌خورد. سریال 26 قسمتی یوسف پیامبر علیه السلام که این روزها به قسمت 40 رسیده، فارغ از همه انتقادهایی که چه در پرونده «یوسف گم گشته» و رویداد در هفته به آن داشته‌ایم، سریالی است که دیده می‌شود و مردم هم پیگیر آن هستند. اصلا ً انتقادهای ما هم گواه این ماجراست. به چیزی که دیده نشود انتقاد نمی‌کنند اصلا ً! اما یوزارسیف به چه دلایلی جذاب شده است؟ بعضی از دلایلی را که به نظرمان مؤثر بود، ردیف کرده‌ایم:
* قصه جذاب
قصه‌های قرآنی ذاتا ً جذابند، چه برسد به یوسف که احسن القصص است. علاوه بر داستان عاشقانه سریال، دغدغه‌های شخصیت‌ها با وجود تاریخی بودن، کاملا ً امروزی است و یک جورهایی چیزهایی است که همه با آن درگیر هستیم؛ حسادت (ماجرای برادران یوسف و حسادتشان به او و انداختنش در چاه)، کینه (یهودا هنوز که هنوز است از یوسف متنفر است)، فراق (دوری یعقوب از یوسف و زلیخا از یوسف)، عشق (یوسف و زلیخا دیگر)، خیانت (زلیخا و پوتیفار) و...
* رنگ و لعاب
یادتان هست اوایل سریال که در فدان، محل تولد یوسف و دوران کودکی او می‌گذشت، چندان گیرا نبود چون خانه‌ها گلی و درب داغان و لباس‌ها هم پاره پوره بودند. سریال در حقیقت وقتی پای یوسف به مصر و کاخ زلیخا باز شد، دیده شد. دکورهای عظیم و نگ‌های متنوع کاخ‌ها، از زمین سبز رنگ تا دیوارهای نقاشی شده و حتی لباس‌های مصری واقعا ً خوب طراحی شده و چشمگیر هستند؛ ضمن این که فیلم برداری به سبک سینمایی 35 میلی متری خیلی به عظمت کار کمک کرد. کافی است آن را با «شیخ بهایی» یا «معصومیت از دست رفته» که ویدئویی ضبط شده بودند، مقایسه کنید تا کیفیت کار دستتان بیاید.
* قصه سر راست
داستان سریال خیلی سر راست و یک خطی جلو می‌آید، خبری از فلاش بک و فلاش فوروارد در آن نیست. سلحشور با همه انتقادهایی که به او می‌شد که چرا سریال را از قصه یوسف و زلیخا شروع نکردی و بعد با فلاش بک، کودکی یوسف را روایت نکردی، با شناخت از مخاطب آسان گیر تلویزیون، قصه اش را مثل قصه‌های قدیمی از ابتدا تا پایان و بدون دردسر روایت می‌کند.
* عبور از خط قرمز
این سریال آزادی بیشتری برای نمایش بعضی چیزها داشت؛ استفاده از کلاه گیس و... شاید اگر این اتفاق در سریال دیگری افتاده بود با تعدیل مواجه می‌شد. نمایش چگونگی دلداگی زلیخا به یوسف هم در نوع خود خیلی‌ها را میخ تلویزیون کرد.
* ریتم آرام
تجربه سریال‌هایی با ریتم تند و سریع مثل «ساعت شنی» نشان داده که بیننده‌های تلویزیون هنوز برای تماشای چنین سریال‌هایی آمادگی کافی ندارند و یک سریال ممکن است بخشی از مخاطبان خود را به خاطر این ریتم تند از دست بدهد. در چنین شرایطی یک ریتم آرام کند و تکرار دیالوگ‌ها و... برای همراه کردن اکثر مخاطبان و رسیدن به رکورد بالای 90 درصد انتخاب مؤثری به نظر می‌رسد.
* ساعت پخش
ساعت 10 شب جمعه شب؛ بهترین زمان پخش همین موقع است. زمانی که دیگر همه معمولا ً از گردش و مهمانی برگشته اند و دور هم در خانه به تلویزیون چشم دوخته اند. سریال یانگوم هم از چنین فرصتی برای دیده شدن استفاده کرد. البته سریال یوسف پیامبر علیه السلام این شانس را هم داشت که در آن ساعت رقیبی در دیگر شبکه‌ها نداشته و ندارد.
* زن‌ها زیادند
یوزارسیف با اینکه سریالی مردانه به نظر می‌رسد و پایه اش روی شخصیت یوسف می‌چرخد ولی شخصیت‌ها و داستان‌های زنانه زیاد دارد. زلیخا، آسنات، نفرتی تی، 2 کنیز زلیخا و... در کنار مسائلی مثل عشق، خیانت، زیبایی، فراق و... دوز رنانگی سریال را بالا برده. به هر حال تکرار می‌کنیم که یک ضرب المثل تلویزیونی می‌گوید: «اگر بتوانی زن خانه را پای تلویزیون بنشانی، بقیه خانواده را هم می‌توانی».
* یا سیاه یا سفید
آدم‌ها در سریال ساده اند؛ یا خوبند مثل همراهان یوزارسیف یا بد مثل کاهنان معبد آمون و برادران یوسف. شخصیت‌ها هیچ پیچیدگی ای ندارند؛ لایه لایه اند و نه خاکستری. سریال هیچ گره ای ندارد. دغدغه ای وجود ندارد. آدم‌های خوب و بد مشخص است.
* بازی‌های خوب
این درست که سریال بیشتر از آنچه تصویری باشد، تئاتری است و این قضیه هم که بعضی دیالوگ‌ها نچسب هستند واضح و روشن است اما خب، در کنار بازی‌های نه چندان یک دست، بازی‌های کتایون ریاحی (زلیخا)، رحیم نوروزی (آمن هوتپ)، محمود پاک نیت (یعقوب) و امیر حسین مدرس (ایناروس) بازی‌های خوبی است. مصطفی زمانی هم کم کم در نقش جا افتاد و در اولین تجربه اش بازی خوبی از خودش نشان داد.
* پیامک مورد نظر شما در دسترس می‌باشد
هنوز سریال تمام نشده، موج اس ام اس‌های آن قسمت می‌رسد. بدون شک این سریال، منبع تولید و نشر اس ام اس در 40 هفته اخیر بوده. کلا ً در مملکت ما میزان نفوذ یک سریال در لایه‌های مختلف جامعه به ضریب ساخت و نفوذ اس ام اس ربط دارد. در کنار اس ام اس‌ها، حرف‌های فردا صبح در اداره، مدرسه و دانشگاه هم ایجاد انگیزه می‌کند تا اگر کسی سریال را ندیده، برود سراغ سریال و طنز اس ام اس را بفهمد.
بیشتر بدانید : هزینه پرخرج ترین سریال های تلویزیون ایران چقدر است؟!
گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
www.seemorgh.com/culture
منبع: هفته نامه همشهری جوان/ شماره207
بازنشر اختصاصی سیمرغ
مطالب پیشنهادی:
تور یک روزه به کاخ آمن‌حوتپ با ایناروس!!
سریال‌هایی كه سال 87 را دیدنی كرد
بازیگر نقش یوسف (ع): با همه جوانی، سال‌ها رنج برده‌ام!
تمام تلاشم را برای ایفای نقش بوتیفار انجام دادم
خطای ۳۰۰ ساله در مجموعه یوسف پیامبر(ع)!!