وحید جلیلوند با آن كه تحصیلکرده سینماست، تاكنون به مجریگری رادیو و تلویزیون پرداخته و مجموعه تلویزیونی «نردبامی بر آسمان» اولین حضور جدی او به عنوان بازیگر است. جلیلوند بازی در این سریال را به خاطر دوستی و ارتباط نزدیکش با حسین لطیفی پذیرفته است. او برای مدتی مجریگری را کنار گذاشته و می‌خواهد یک حضور جدی در کسوت بازیگر را در سریالی تاریخی و در کنار یک تیم حرفه ای تجربه کند. با او درباره این سریال، شخصیت غیاث‌الدین کاشانی و بازی‌اش در نقش غیاث‌الدین گفت وگو کرده ایم که می‌خوانید:
پیش از «نردبامی بر آسمان» بازی جدی دیگری داشته اید؟
در طول این سال‌ها پیشنهاد بازی در چند فیلم تلویزیونی و یک مجموعه را رد کردم. در موقعیت ما پرداختن به یک حرفه جدید ریسک است؛ چون شاید نتیجه خوب نشود. آنچه من را برای بازی در مجموعه «نردبامی بر آسمان» ترغیب کرد، حضور محمدحسین لطیفی به عنوان کارگردان بود. این حس بیشتر از نقش برایم اهمیت داشت.
به هرحال پیش از این هم بازیگری را تجربه کرده ام. سال 73 در سریال «دام اعتیاد» کار آقای فردرو بازی کردم، که تنها بازی تلویزیونی من است. البته کار نمایش و تئاتر زیاد داشته ام، اما به هر ترتیب به سمت رادیو و تلویزیون رفتم و دیگر بازی نداشتم.
علاقه قبلی من پیش از مجریگری، بازیگری تئاتر بود. به خاطر مشغله‌هایم در رادیو و تلویزیون 9-8 سال از فضای تئاتر فاصله گرفتم با این حال بازی کردن برایم یک علاقه جدید نیست.
بعد از این همه مدت، این که دوباره به عنوان بازیگر جلوی دوربین قرار گرفته اید چه حسی برایتان دارد؟
راستش خیلی به راحتی و سختی اش فکر نمی‌کنم. جایی که حالم خوب باشد هستم و با حسین لطیفی حالم خوب است. زمانی که کار به من پیشنهاد شد اصلا نمی‌دانستم کاری تاریخی است، نقش اول است یا چندم. حسین به من گفت می‌توانی چند وقتی اجرا نکنی؟ گفتم برای چه؟ گفت برای من بازی کنی. گفتم بله و تمام شد. در این مدت، نمی‌گویم خیلی اما چندین نوبت پیشنهاد بازی داشته ام؛ ولی چون حس می‌کردم حالم در جایی که قرار دارم بهتر است، نرفتم.
زمانی که پیشنهاد بازی در نقش غیاث الدین به شما داده شده، این شخصیت را چقدر می‌شناختید؟
قبل از سریال اصلا او را نمی‌شناختم و فقط اسمش را شنیده بودم. اما درباره این که چه خصوصیات و ویژگی هایی داشته، چه کرده، آثارش چه بوده و چه تاثیر و تاثری روی ریاضی و نجوم داشته، چیزی نمی‌دانستم. زمانی که این پیشنهاد شد، چند تایی کتاب گرفتم و به سایت ها رجوع کردم که متاسفانه باید بگویم خیلی اطلاعات کمی از او در دسترس است. شما الان اگر در گوگل جست وجو کنید می‌توانید بیشتر از بیست صفحه غیاث الدین پیدا کنید که خیلی هایش به سریال ربط دارد و خیلی هایشان هم مشابه هم هستند. یعنی موضوعی که ده جا تکرار شده است.
اما این غیاث الدین جمشید کاشانی که ما داریم بازی می‌کنیم، حسین لطیفی سریالش را می‌سازد و حامد عنقا آن را نوشته است، حتما با غیاث الدین اصلی توفیرهای زیادی دارد. برای این که ما چیزی از غیاث الدین نمی‌دانیم. اطلاعاتمان در این حد است که تعدادی رساله داشته، کجا رفته و آمده، کی متولد شده و کی وفات کرده است. چیزی که من امروز درباره غیاث الدین می‌دانم اطلاعات کاملا عمومی است که از طریق مطالعات یک سری سایت ها وکتاب ها به آن دست پیدا کرده ام و بیشتر همان چیزی است که حامد عنقا و حسین لطیفی ساخته اند. من این غیاث الدین را می‌شناسم. البته بعد از پیشنهاد حسین لطیفی، فیلمنامه را نخوانده، چشم گفتم و بعد غیاث‌الدین جمشید کاشانی را شناختم.
فکر می‌کنید برای بازی کردن این نقش چطور باید به آن نزدیک شد؟ برایتان اهمیت دارد که خود غیاث الدین که بوده و چقدر باید به خود او نزدیک باشید یا این که مهم این است فقط نقش را خوب بازی کنید، حالا این خود غیاث الدین باشد یا نباشد؟
این که به غیاث الدین نزدیک شویم چیز خوبی است؛ اما تا جایی که برای مخاطب ارزشمند باشد و لذتبخش. شاید این سوال را باید حسین لطیفی پاسخ بدهد نه من. به هرحال هر بازیگر خود، یک متریال است در دست کارگردان و نویسنده. من نمی‌توانم بگویم چطور باید غیاث الدین را نشان داد، این را حسین لطیفی باید بگوید. اما آن اندازه که در دست من است، معتقدم تا جایی که مخاطب آزار نبیند باید به خود شخصیت نزدیک شد.
ممکن است بخش هایی از زندگی یک ریاضیدان، شاعر، منجم، فیلسوف، عارف و ... اصلا برای مردم جذابیتی نداشته باشد. شما فرض کنید می‌خواستیم از یک عارف فیلم بسازیم. عارفی که از ساعت 12 شب تا صبح نماز می‌خواند. این که همه این را سریال کنیم جذابیتی برای مخاطب ندارد. می خواهم بگویم من آن چیزی را بازی می‌کنم که نویسنده نوشته و کارگردان می‌سازد. آن بافت دراماتیک و آن حظ بصری که مخاطب باید ببرد، پرداخت شده و من آن را بازی می‌کنم. یعنی به آن معتقدترم تا این که غیاث الدین در قرن نهم چه می‌کرده. اما با این همه هر قدر بتوانیم به آن کاراکتر و تاریخ وفادار باشیم حتما بهتر است.
با این همه کدام یک از خصوصیات غیاث الدین به نظر تان بارزتر است؟
با این كه غیاث الدین شخصیت عجیب و غریبی بوده و معمولا چنین شخصیت هایی بسیار جذابند؛ اما الان نمی‌توانم بگویم واقعا با او آشنا شده ام. شاید كمی پرطمطراق باشد اگر بگویم الان حس می‌كنم غیاث الدین کاشانی هستم. اما در زندگی این شخصیت موارد بسیاری وجود دارد که ما را به آنجا می رساند كه بگوییم این شخصیت متعلق به امروز است.
غیاث الدین پیش از این كه یك دانشمند باشد، یك آدم دوست داشتنی است. او بسیار مهربان و در عین حال كمی مجنون و بشدت شطحی است. موضوعات جدی را تا آخر پیش می‌برد و موضوعات غیرجدی برایش بی تفاوت است.
درباره غیاث الدین مهم ترین چیزی که گفته می‌شود، منجم بودن اوست. برای شما به عنوان بازیگر نقش غیاث الدین، این وجه از زندگی اش، تا چه اندازه با علاقه مندی هایتان هماهنگ است. همه ما بچگی امان آسمان، ستاره ها و دنیای پر رمز و راز آن بالا را دوست داشتیم. آیا این علاقه مندی در شما بوده و حالا بیشتر شده است؟
مسلما از زمانی که درگیر این سریال شدم، سنسورهایم خیلی قوی تر شده اند. قبلا این طور بود که مثلا من کانال های مختلف را سرچ می‌کردم، زمانی که چیزی درباره نجوم بود ممکن بود یکی دو دقیقه اش را می‌دیدم و کانال را عوض کنم یا اصلا نبینم و رد شوم. الان در هر جا با دیدن هر موضوع مربوط به نجوم، کتاب، رسانه، مطالعه، بحث و غیره گیرنده هایم قوی‌تر شده اند. جز این، چند تایی از دوستانم جزو گروه های کاملا آزادی هستند که کار رصد ستارگان وتحقیقات نجومی می‌کنند و جلسات هفتگی دارند و .. از طریق یکی از دوستانم در رادیو با این گروه ها آشنا شدم و در جلساتشان شرکت می‌کنم. البته اگر فرصت داشته باشم هر از گاهی برای رصد ستاره ها با آنها همراه می‌شوم. اما مجموعا چیزی که برای خودم لذتبخش است این است که ستاره ها ونجوم قبلا برایم یک لذت عام بود و الان خاص‌تر شده است.
با این حساب اگر بعداز این سریال به شما پیشنهاد بازی داده شود، بازی می‌کنید؟
بگذارید همان جواب اولم را بدهم. اگر حالم خوب باشد حتما.
گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
www.seemorgh.com/culture
منبع: mojnews.com
مطالب پیشنهادی:
گزارش تصویری: «نردبام آسمان» سريال ویژه ماه رمضان
همه قهرمان‌های زن سریال‌های سیروس مقدم!
تازه‌ترین عكس‌ها و خبرها از فیلم تلویزیونی «مجید صالحی»
ما هم سریال پرستاران داریم!
گزارش تصویری از مجموعه «بشارت منجی»