پسوریازیس
میزان شیوع این بیماری تقریبا حدود 3 درصد است و مردان و زنان با هر نژاد و سنی در معرض ابتلا به آن قرار دارند.
7 آبان (29 اکتبر) روز جهانی پسوریازیس است. هدف از تعیین این روز جلب توجه پزشکان، بیماران و عموم مردم و اطلاع رسانی گسترده در مورد بیماری پوستی پسوریازیس است.

پسوریازیس یک نوع اختلال پوستی است که سبب بروز لک های پوستی قرمز، پوسته پوسته شدن یا فلسی شدن پوست، ریزش مو، بدشکلی ناخن و التهاب پوست می شود. این عوارض ممکن است در هر قسمتی از پوست ظاهر شوند. حدود 50 درصد مبتلایان به پسوریازیس ممکن است به آرتریت پسوریاتیک نیز مبتلا شوند که باعث درد، سفتی و تورم در اطراف مفاصل می شود. این نوع آرتریت بیشتر دست ها، پاها، مچ، قوزک پا و قسمت تحتانی کمر را تحت تاثیر قرار می دهد.

میزان شیوع این بیماری تقریبا حدود 3 درصد است و مردان و زنان با هر نژاد و سنی در معرض ابتلا به آن قرار دارند و غالبا در سنین 15 تا 35 سالگی شیوع بیشتری دارد. علت اصلی ابتلا به پسوریازیس دقیقا مشخص نیست، اما پزشکان معتقدند با سیستم ایمنی بدن و البته ژنتیک ارتباط دارد؛ به این معنی که به نسل های بعد هم منتقل می شود. در افراد مبتلا، سیستم ایمنی به اشتباه تحریک و این باعث می شود سلول های پوست با سرعت زیاد و غیرطبیعی رشد کنند. سلول های بسرعت در حال رشد پوست در لایه های فوقانی آن جمع می شوند و آسیب ها را بر سطح پوست تشکیل می دهند.

سطح گسترش پسوریازیس در افراد مختلف، متفاوت است. گاهی به چند ناحیه خاص پوست محدود می شود در حالی که در برخی موارد گسترش بیشتری می یابد. یک سلول طبیعی پوست در عرض 28 تا 30 روز به طور طبیعی، از پوست جدا می شود. سلول های پوستی پسوریاتیک فقط طی 4 تا 5 روز رشد می کنند و با این سرعت رشد عوارض فلسی را تشکیل می دهند که ممکن است خشک و دردناک باشند و حتی باز شوند و خونریزی کنند.

تشخیص، معمولا پس از مشاهده علایم بر سطح پوست صورت می گیرد. گاهی ممکن است نمونه برداری از قسمت های آسیب دیده پوست یا بخشی از ناخن صورت گیرد، اما به هر حال تست پزشکی اختصاصی برای تشخیص این بیماری وجود ندارد.

شاید تنها ویژگی خوب پسوریازیس این باشد که به هیچ وجه مسری نبوده و هرگز از شخصی به شخص دیگر سرایت نمی کند. از نظر درمانی، هنوز گزینه اختصاصی و قطعی برای این بیماری وجود ندارد و در برخی موارد نیاز به درمان همیشگی وجود دارد که شاید تا آخر عمر باید دنبال شود. گاهی علایم خود به خود ناپدید می شوند و تا زمانی که یک محرک عصبی و شرایط استرس زا آن را تحریک نکند، مجددا بروز نمی کند و بیماری همچنان خاموش می ماند.

رایج ترین روش های درمانی موجود شامل استفاده از برخی پمادهای موضعی، نوردرمانی، استفاده از داروهایی برای بهبود آسیب های پوستی است. دیگر عوامل موثر در بهبود علایم پسوریازیس قرار داشتن در محیط مرطوب، برخورداری از آرامش و شرایط روانی مطلوب و سالم است.

در حال حاضر 125 میلیون نفر در جهان به پسوریازیس و آرتریت پسوریاتیک مبتلا هستند و به دلیل افزایش روزافزون موارد ابتلا به این بیماری، روزی به نام روز جهانی پسوریازیس در نظر گرفته شده است که هدف آن تاکید بر لزوم جدی گرفتن این مشکل از سوی مقامات ملی و بین المللی و افزایش آگاهی درباره این بیماری، علل موثر در بروز آن و شیوه های پیشگیری و درمان های احتمالی است.


گردآوری: گروه سلامت سیمرغ
www.seemorgh.com/health
منبع : jamejamonline.ir


مطالب پیشنهادی:
به بهانه "روز جهانی پیشگیری از خودکشی"
به بهانه گرامیداشت "روز پزشک"
به بهانه گرامیداشت "روز داروسازی"
به بهانه "هفته جهانی تغذیه با شیر مادر"
به بهانه روز جهانی "ماما"