برای درمان ریزش مو، به هر روشی متوسل نشوید!

ملاحظات روان شناسی درآلوپسی آندروژنتيک (مردانه)

 به همین دلیل است که معمولاً در دام افراد شیاد و یا محصولات گمراه کننده  آرایشی و بهداشتی می افتند. مؤلف این کتاب به کرات مواردی از افسردگی، اضطراب، گوشه گیری از جامعه، پرخاشگری و حتی میل به خودکشی را در اشخاص مبتلا به کم مویی بخصوص در سنین پایین مشاهده کرده است ولی آیا واقعاً این طرز تفکر افراد طاس صحیح است ؟

واقعیت این است که مو بجز ارزش ظاهری از نظر زیبایی دارای اهمیت قابل ملاحظه دیگری برای انسان نمی باشد ولی نکته مهم این است که میزان پذیرش افراد در مقابل از دست دادن مو ( به عنوان یک نقص در زیبایی فرد ) بسیار متفاوت است . برخی فقدان موی خود را یک مشکل بسیار بزرگ دانسته و غرورشان به دلیل این مسئله به شدت جریحه دار می شود . این افراد نسبت به طاسی خود احساس بسیار بدی داشته، از آن عمیقاً رنج می برند و با از دست دادن اعتماد به نفس خود دچارافسردگی، اضطراب و دوری ازجامعه می گردند. ترس ناشی از ریزش بيشتر مو و یا دیده شدن منطقه طاس توسط دوستان و آشنایان موجب خودداری از ایجاد ارتباط نزدیک با دیگران شده و حتی گاهی فرد از انجام یکسری فعالیت های در معرض دید مثل شنا کردن، دویدن و یا حضور در مناطق دارای وزش باد شدید اجتناب می کند. کلیه این مطالب باعث تخریب سلامت روانی و فیزیکی فرد شده و گاهی به افسردگی شدید وی می انجامد.

از طرف دیگر خیلی از مردان طاس در مورد طاسی خود به هیچ وجه نگران نبوده و حتی خود را با سر بدون مو خوش تیپ تر دانسته و رمز موفقیت را در طاسی خود می پندارند .

انسان ها دارای معیارهای گوناگونی برای سنجش میزان سلامتی خود بوده و عوامل گوناگونی مثل سن، جنس، وضعیت روانی و فرهنگی، نوع شخصیت فرد و زمینه های نژادی و قومی براین سنجش اثر می گذارند. در این میان خیلی از افراد داشتن یک سر پراز مو را علامت جوانی، سلامتی و سرحال بودن می دانند و به همین دلیل با ازدست دادن آن به فکر جبران موهای ریخته شده برمی آیند. 

روانشناسان معتقدند که مو يکی از معدود اجزاء بدن است که شخص از نظربيان شخصيت و يا معرفی هويت دارای کنترل مستقيم و سريع برروی آن است و به همين دليل ريزش مو اگرچه يک علامت بلوغ و مرد شدن فرد به حساب می آيد ولی از طرف ديگر مؤيد پيرشدن و افزايش سن ايشان هم بوده و لذا اثر استرس آور زيادی برمردان دارد.

معمولاٌ افرادی که بدنبال پيوند مو هستند (بخصوص جوانان) از نظر روانشناسی به شدت نگران ريزش موی خود بوده، از نظر روحی بسيارآسيب پذيرهستند، خيلی زود تحت تأثير تلقينات ديگران قرارمی گيرند و لذا اصرار به ترميم منطقه طاس دارند و به همين دليل سريعاً دردام شيادان می افتند. اين افراد به پزشک خود اظهارمی دارندکه من الآن که جوان هستم می خواهم مو داشته باشم و تا جايی که ممکن است قيافه ام بهترشود و برای سالهای آينده فکری خواهم نمود پس خواهش می کنم که هرکاری از دستتان برمی آيد برايم انجام دهيد. چنين وضعيتی در مرد جوانی که ريزش موهای وی اخيراً و با شدت زياد شروع شده است، وسعت طاسی اش کم بوده و يا سن وی پايين می باشد صدق می نمايد.

درچنين مواردی طبق معاينه متخصص پوست گاهی اصلاً نيازی به کاشت مو نبوده و لازم است فرد مدتی دارو مصرف نمايد تا طرح ريزش موی وی ثابت و پايدارگردد. بنابراين اگر متخصص پوست با کمال شهامت و از روی حس وظيفه شناسی و رعايت اخلاق پزشکی فرد را از انجام کاشت مو نااميدکرده و حقيقت امر را به وی بگويد این امر نباید باعث سرخوردگی شخص و نفرت وی از پزشک گشته و بایستی سعی در قبول واقعيت نمايد.

       
کاشت موی طبيعی يک عمل جراحی زيبايی است به این معنی که نتيجه آن هر روز و هر لحظه توسط بيمار و اطرافيان وی ديده شده و مورد قضاوت قرارمی گيرد. بنابراين ماحصل پيوند مو بايد چيزی باشدکه بيمار انتظاردارد و به همين دليل است که قبل ازانجام کار بايستی بيمار و پزشک در مورد نتيجه کار به توافق کامل برسند. به بيان ديگر نتيجه پيوند مو نبايد چيز غير قابل انتظاری برای پزشک و بيمار بوده يعنی تحمل شخص درمورد نتیجه و عوارض جانبی کاشت مو بسيار پايين است. لذا اين وظيفه پزشک باوجدان و خداشناس است که تصورات غير منطقی و انتظارات واهی شخص از کاشت مو را با معاينه و توضيحات صحيح اصلاح نموده و ابرهای تيره را از ذهن وی پاک نمايد. عدم توجه به اين نکته مهم موجب بروز مشکلات زيادی برای پزشک و بیمار (حتی با بهترين نتيجه کاشت مو) خواهدشد.

نتیجه تأسف بار کاشت مو توسط افراد از خدا بی خبر و شیاد
آیا بهتر نیست قبل از وقوع این مسائل اندکی تحقیق و جستجو انجام شود؟

قبل از کاشت 

بعد از کاشت مو