پژوهشگران در تحقیقات خود به این نتیجه رسیده اند که MRI مغز عاشقان با سایر افراد دارای تفاوت های چشمگیری می باشد،آیا این تفاوت های را می شناسید؟
 
دكتر شهرام یزدانی در رابطه با این پژوهش توضیح می دهند.شور عشق،یعنی همان احساساتی كه اوایل آشنایی با یك نفر،ما را مشغول می‌كند و خواب و خوراكمان را می‌گیرد،مبنای درستی برای زندگی مشترك نیست؛یعنی این قبیل عواطف مثل استارت ماشین عمل می‌كنند.خداوند آنها را در وجود انسان قرار داده كه آدم را به حركت درآورد.ولی ما نمی‌توانیم فقط با استارت‌زدن و باك ِ بدون بنزین حركت كنیم.شواهد زیادی هم برای اثبات این نکته وجود دارد؛پژوهشگری به نام آرون تعداد زیادی از افرادی را كه دچار عشق حاد و آتشین بودند زیر دستگاه FMRI كه از كاركرد مغز عكس می‌گیرد گذاشت و از آنها خواست به معشوق خود فكر كنند،یا عكس آنها را نشانشان داد.كاركرد مغزی این افراد نشان داد كه هنگام فكر كردن به معشوق،فقط آن قسمت‌هایی از مغز فعال می‌شود كه مربوط به «پاداش فوری» است- همان قسمت‌هایی كه اگر گرسنه باشیم و غذا بخوریم فعال می‌شود؛یا در افراد معتاد به كوكائین،همان قسمتی كه بعد از مصرف ماده‌ی مخدر به فعالیت می‌افتد.این قسمت‌های مغز،تشكر فوری را اعلام می‌كنند و یك چیز فوری طبعاً دوام زیادی هم ندارد.در حالی كه مغز،قسمت‌های دیگری هم دارد كه مربوط به پاداش‌های طولانی ‌مدت‌است.
دو پژوهشگر دیگر به اسم‌های بارتل و زیكی هم همین آزمایش را روی كسانی پیاده کردند كه عشق شان تداوم پیدا كرده بود و به اصطلاح عشق رفیقانه داشتند؛همان نوع عشقی كه شور و هیجانش از بین رفته اما صمیمیتش مانده و با مرور زمان،بیشتر هم شده است.عكس كاركرد مغز این افراد نشان داد كه فكركردن به عشقشان قسمت‌هایی از مغز آنها را فعال می‌كند كه مربوط به «پاداش‌های بلند مدت» است- همان قسمت‌هایی كه وقتی شما به شغل مورد علاقه‌تان فكر می‌كنید یا موسیقی مورد علاقه‌تان را گوش می‌كنید، یا در لحظات آرامش مذهبی، در ذهنتان فعال می شود.
نتیجه‌ی این پژوهش‌ها نشان می‌دهد چون پاداش فوری همیشه تایید کننده‌ی چیزهایی است كه غیرقابل اتكا هستند،عشق رمانتیك هم كه گه گاه دستمایه‌ی شعر و غزل و رمان و فیلم‌ها می‌شود و چیز قشنگی هم هست،قابل اتكا نیست.در عوض،عشق رفیقانه،قابل اعتماد و ماندگار است.

آیا عشق نوعی بیماری است؟

برخی از پژوهشگرها روی این موضوع متمركز شده‌اند كه «آیا عشق آتشین صرف نظر از عشق نافرجام،یك بیماری است یا نه؟» و جالب است بدانید روان‌شناسان بیشترین شباهت را بین عشق و یک بیماری خاص روانی به نام وسواس اجباری مشاهده كرده‌اند.در این بیماری،افكار خاصی به ذهن هجوم می‌آورد كه فرد گریزی از آنها ندارد؛این افكار او را مجبور به ایجاد رفتارهای خاصی می‌كند كه اگر انجام ندهد دچار تنش و اضطراب زیادی می‌شود.مثلا کسی عادت دارد هر شب 70 بار ریشش را شانه بزند و اگر 69 بار این كار را انجام بدهد درونش منقلب می‌شود و نمی‌تواند آسوده بخوابد.
عشق نه فقط در ظاهر و علایم بالینی شبیه این بیماری است، كه از نظر آزمایشگاهی هم به آن شباهت دارد.در بیماری وسواس اجباری،یك ناقل خاص در سلول‌های پلاكت خون بیمار افزایش پیدا می‌كند.پژوهشگری به نام مارازیتی،افراد عاشق را به این طریق آزمایش كرده و به این نتیجه رسیده كه آنها هم درست همین حالت را دارند. یعنی انگار عشق یک حالتی شبیه به وسواس اجباری ایجاد می‌كند كه در آن فرد عاشق دچار افكار و عادت‌های خاصی می‌شود كه نمی‌تواند از دست آنها خلاص شود- مثل تماس گرفتن پی در پی با معشوق و فكر كردن مداوم به او كه عملكرد عادی ذهنش را مختل می‌كند. 
 
هوش عاطفی‌ات را بالا ببر

پژوهشهای زیادی نشان داده‌اند كه «هوش عاطفی» یكی از مهمترین عوامل موفقیت ازدواج است. هوش عاطفی نوعی از هوش است كه به ما كمك می‌كند به احساساتمان آگاه باشیم،بتوانیم عواطفمان را خوب بیان كنیم، آنها را خوب كنترل و هدایت كنیم.
 
گردآوری: گروه سلامت سیمرغ
www.seemorgh.com/health
منبع:salamatiran.com
 
مطالب پیشنهادی:
درمغز عاشق چه میگذرد؟ + تست عاشقی!
تأثیر روش شیردهی در افزایش هورمون عشق
تأثیر عشق بر سلامت انسان
منبع عشق در سر است و نه در قلب!
تولید هورمون عشق و اعتماد در مادران