پراكلامپسی چگونه نوزاد را تحت تاثیر قرار می‌دهد؟
پراكلامپسی می‌تواند مانع رسیدن خون كافی به جفت شود و موجب شود كه نوزاد كوچكتر از حد طبیعی به دنیا بیاید.
همچنین موجب نارس شدن نوزاد و ایجاد مشكلات مربوط به آن می‌شود مانند ناتوانی در یادگیری، مشكلات مغزی، تشنج، مشكلات شنوایی و بینایی و... .
هرچه پراكلامپسی زودتر شروع شده‌باشد و شدیدتر باشد، خطر نارس شدن نوزاد و عوارض آن بیشتر است. اگر نوزادی كه كمتر از 37 هفته سن دارد، به دنیا بیاید، به دلیل تكامل ناقص ریه‌ها با مشكلات تنفسی رو برو می‌شود.
همچنین پراكلامپسی، موجب كاهش جریان خون جفت شده، نوزاد مواد غذایی كمتری دریافت می‌كند و بنابراین رشد جنین، كمتر از حد طبیعی خواهد بود. مرگ مادر در اثر پراكلامپسی، اتفاق نادری است، اما خطر مرگ جنین در چنین شرایطی، 5 برابر یك بارداری طبیعی است. اكلامپسی این احتمال را به بیش از این مقدار نیز، افزایش می‌دهد.
اكلامپسی و پراكلامپسی چگونه درمان می‌شوند؟
تنها درمان قطعی اكلامپسی و پراكلامپسی، زایمان است.
در موارد خفیف پراكلامپسی، كه فشار خون بالا همراه با مقادیر كم پروتئین در ادرار باشد، امكان اداره‌ی بیماری، با محدود كردن فعالیت و تحت نظارت در بیمارستان یا منزل وجود دارد. اگر جنین نارس باشد، شرایط طوری اداره می‌شود كه تا حد امكان، نوزاد بتواند سالمتر به دنیا بیاید. ممكن است پزشك، استراحت مطلق تجویز كند یا دستور بستری شدن در بیمارستان را صادر كند. این عمل به منظور طولانی‌كردن دوران بارداری و افزایش شانس زنده ماندن جنین انجام می‌گیرد.
اگر پایان بارداری نزدیك باشد ممكن است القاء زایمان صورت گیرد.
در مورد پراكلامپسی شدید كه برای مادر خطرناك بوده و همراه با مشكلات بینایی، ریوی، درد شكمی، مشكلات برای جنین و علائم دیگر می‌باشد، ممكن است درمان اورژانسی نیاز باشد كه شامل ختم بارداری، بدون توجه به سن جنین است.
ممكن است در مواردی كه نیاز باشد، از داروها برای تسریع روند تكاملی ریه‌های جنین استفاده شود.
درمانهای دیگر شامل تجویز داروهایی برای پیشگیری از تشنج و اكلامپسی می‌باشد.داروهایی نیز برای كاهش دادن فشار خون افزایش یافته، به كار می‌روند. كنترل دریافت مایعات نیز صورت می‌گیرد.
چگونه می‌توان پراكلامپسی را تشخیص داد؟
پزشك با معاینه، اندازه‌گیری فشار خون و اندازه‌گیری میزان پروتئین ادرار می‌تواند پراكلامپسی را تشخیص دهد.
چگونه می‌توان از عوارض پراكلامپسی پیشگیری كرد؟
معاینه و اندازه گیری فشار خون و آزمایش ساده ادراری می‌تواند موجب تشخیص پراكلامپسی شود. در این صورت می‌توان از پیش آمدن شرایطی مانند اكلامپسی و تشنج، آسیب مغزی و نارسایی كلیه در مادر، تولد نوزاد نارس و آسیبهای كشنده به جنین پیشگیری كرد.
پراكلامپسی بدون هیچ هشداری روی می‌دهد. محققان می‌گویند كه فاكتور رشد جفت، در ادرار زنانی كه مبتلا به پراكلامپسی می‌شوند كاهش یافته است. اگر این موضوع در تحقیقات آینده اثبات شود، ممكن است در آینده بتوان با یك تست ساده‌ی ادراری، زودتر از گذشته، افرادی را كه به احتمال زیاد دچار پراكلامپسی می‌شوند، تشخیص داد.