در دوران زندگی ورزش و فعالیت های بدنی بر حسب سن ، جنس و وضع سلامتی بدن فرق می کند. مثلاً در جوانی باید عضلات را قوی و محکم کرد تا در سنین بالاتر به آسانی دچار رخوت و سستی نگردند و از چهل سالگی به بعد دیگر نباید در بند تحکیم عضلات و حفظ زیبائی اندام بود بلکه ورزش را باید به منظور حفظ سلامت و طول عمر انجام داد و از پنجاه سالگی به بعد باید سعی کرد هر قدر ممکن است پیری را به عقب انداخت و از عوارض آن جلوگیری نمود . قابلیت و زمان لازم برای برگشتن به وضع طبیعی بعد از ورزش راهنمای خوبی برای تعیین مقدار و شدت ورزش در هر سنی است . برگشتن به وضع طبیعی بایستی سریع باشد .
* درصورتی که ورزشکار ده دقیقه بعد از متوقف نمودن ورزش هنوز تنفس و ضربان قلبش به وضع عادی برنگشته باشد ویا تا روز بعد هنوز خستگی ادامه داشته باشد ، ورزش انجام شده بسیار شدید و یا طولانی بوده است و در مدت یا نوع آن باید تجدید نظر شود .
* زمان ورزش کردن نیز باید طوری انتخاب گردد که در فعالیت قسمت های مختلف بدن عوارض نامطلوب برجای نگذارد ، مثلاً ورزش بلافاصله بعد از صرف غذا موجب اختلال در کار معده و سوء‌هاضمه می گردد .
* در سن مدرسه یعنی از ابتدای ۶ سالگی ، ورزش هائی که سبب تصحیح حالات بدن شوند و بازی هائی که در جریان آن ها بچه می جهد و میدود مناسب است .
*بعد از ۱۲ سالگی علاوه بر تعلیم ورزش ، باید بازی های ورزشی را بدون مسابقه و حداکثر تا حد رقابت شروع نمود. اشخاصی که در انجام این ورزش ها شرکت می کنند باید دقیقاً مراقبت شوند ، زیرا جوانان همیشه تمایل دارند و می خواهند از حدود امکاناتشان تجاوز کنند .
* مسابقات ورزشی را می توان از ابتدای هیجده سالگی شروع نمود .
* در سن بلوغ به شرطی که مورد غیرمجازی وجود نداشته باشد می توان تمام انواع ورزش ها را تمرین نمود . ورزش منظم در سن بلوغ باعث افزایش وزن ، پهنای شانه ها و قدرت عضلانی بیش از آن چه از بلوغ ناشی می شود می گردد .
* بعد از چهل سالگی باید ورزش های سخت و سنگین و طولانی را کنار گذاشته و از خسته شدن زیاد تا حدی که نفس ببرد اجتناب نمود .
* بازی های سخت ورزشی و ورزش هائی که احتیاج به سرعت دارند باید ترک شوند . ورزش ها با ملایمت انجام گرفته و همیشه فواصل استراحت در بین آنها موجود باشد .
* ورزش و حرکت موجب عقب انداختن دوران پیری می باشد و سالمندانی که ورزش می کنند از سلامتی و نشاط بیشتری برخوردار می باشند . بنابراین یکی از مؤثرترین روش های پیشگیری از اختلالات دوران سالمندی ورزش و تربیت بدنی است . البته منظور از ورزش ، تمرینات ورزشی خسته کننده نیست بلکه حرکات ملایمی است که برای سالمندان مناسب باشد ، شنای ملایم و پیاده روی ، ورزش های مناسبی برای سالمندان می باشد .
*خانم ها و دوشیزگان بایستی ورزش هائی را انتخاب کنند که تلاش بدنی ملایمی را داشته باشد و از انجام ورزش های سنگین مانند وزنه برداری ، بوکس و کشتی خودداری نمایند . ورزش هائی که این شرایط را برای خانم ها و دوشیزگان به بهترین نحوی تأمین می کند عبارت اند از پیاده روی در هوای آزاد ، اسکی ، تنیس ، والیبال ، بسکتبال ، هندبال ، سواری ، شنا ،قایقرانی ، ماهیگیری و باغبانی . حرکات موزون توأم با موزیک ، به خصوص برای دختران جوان مناسب است .
ورزش باید در تمام عمر ، با توجه به سن ، جنس و وضع جسمانی بدن به طور مداوم انجام گیرد مگر در مواردی که علائم واضح یک عیب عضوی در فرد وجود داشته باشد و طبق نظریه کمیسیون طبی کمیته ملی ورزش ، هر گونه فعالیت بدنی و ورزش به طور دائم و یا موقت غیرمجاز گردد .
همان قدر که تمرین بهداشتی و صحیح مفید است افراط در تمرین نیز به طور یقین مضر می باشد که از عوارض نامطلوب آن خستگی و احساس درد در بدن ، تغییرات در خلق و خوی و ناراحتی های قلب و عروق قابل ذکرند .
* زمان ورزش کردن نیز باید طوری انتخاب گردد که در فعالیت قسمت های مختلف بدن عوارض نامطلوب برجای نگذارد ، مثلاً ورزش بلافاصله بعد از صرف غذا موجب اختلال در کار معده و سوء‌هاضمه می گردد .
* در سن مدرسه یعنی از ابتدای ۶ سالگی ، ورزش هائی که سبب تصحیح حالات بدن شوند و بازی هائی که در جریان آن ها بچه می جهد و میدود مناسب است .
*بعد از ۱۲ سالگی علاوه بر تعلیم ورزش ، باید بازی های ورزشی را بدون مسابقه و حداکثر تا حد رقابت شروع نمود. اشخاصی که در انجام این ورزش ها شرکت می کنند باید دقیقاً مراقبت شوند ، زیرا جوانان همیشه تمایل دارند و می خواهند از حدود امکاناتشان تجاوز کنند .
* مسابقات ورزشی را می توان از ابتدای هیجده سالگی شروع نمود .
* در سن بلوغ به شرطی که مورد غیرمجازی وجود نداشته باشد می توان تمام انواع ورزش ها را تمرین نمود . ورزش منظم در سن بلوغ باعث افزایش وزن ، پهنای شانه ها و قدرت عضلانی بیش از آن چه از بلوغ ناشی می شود می گردد .
* بعد از چهل سالگی باید ورزش های سخت و سنگین و طولانی را کنار گذاشته و از خسته شدن زیاد تا حدی که نفس ببرد اجتناب نمود .
* بازی های سخت ورزشی و ورزش هائی که احتیاج به سرعت دارند باید ترک شوند . ورزش ها با ملایمت انجام گرفته و همیشه فواصل استراحت در بین آنها موجود باشد .
* ورزش و حرکت موجب عقب انداختن دوران پیری می باشد و سالمندانی که ورزش می کنند از سلامتی و نشاط بیشتری برخوردار می باشند . بنابراین یکی از مؤثرترین روش های پیشگیری از اختلالات دوران سالمندی ورزش و تربیت بدنی است . البته منظور از ورزش ، تمرینات ورزشی خسته کننده نیست بلکه حرکات ملایمی است که برای سالمندان مناسب باشد ، شنای ملایم و پیاده روی ، ورزش های مناسبی برای سالمندان می باشد .
*خانم ها و دوشیزگان بایستی ورزش هائی را انتخاب کنند که تلاش بدنی ملایمی را داشته باشد و از انجام ورزش های سنگین مانند وزنه برداری ، بوکس و کشتی خودداری نمایند . ورزش هائی که این شرایط را برای خانم ها و دوشیزگان به بهترین نحوی تأمین می کند عبارت اند از پیاده روی در هوای آزاد ، اسکی ، تنیس ، والیبال ، بسکتبال ، هندبال ، سواری ، شنا ،قایقرانی ، ماهیگیری و باغبانی . حرکات موزون توأم با موزیک ، به خصوص برای دختران جوان مناسب است .
ورزش باید در تمام عمر ، با توجه به سن ، جنس و وضع جسمانی بدن به طور مداوم انجام گیرد مگر در مواردی که علائم واضح یک عیب عضوی در فرد وجود داشته باشد و طبق نظریه کمیسیون طبی کمیته ملی ورزش ، هر گونه فعالیت بدنی و ورزش به طور دائم و یا موقت غیرمجاز گردد .
همان قدر که تمرین بهداشتی و صحیح مفید است افراط در تمرین نیز به طور یقین مضر می باشد که از عوارض نامطلوب آن خستگی و احساس درد در بدن ، تغییرات در خلق و خوی و ناراحتی های قلب و عروق قابل ذکرند .
منبع:www.iranhealers.com