آیا کاشت مو در پوست آسیب دیده امکان پذیر است؟

 

 آسیب ديدگی پوست را می توان به دو نوع تقسيم کرد:

 
1- آسيب ديدن سطحی پوست که در این حالت فقط لايه اپيدرم (سطحی ترين لايه پوست) از بين می رود. اين وضعيت در سوختگی های سطحی پوست، خرا ش های جزئی و ظريف پوست و زمانی که پوست به صورت سطحی به سطح ناصافی ماليده می شود، رخ می دهد. در اين حالت سيستم ترميم کننده بدن به طور کامل پوست را ترميم نموده و يک پوست جديد و کاملاً طبيعی در محل آسيب ديدگی ظاهر می گردد که فقط ممکن است اندکی تغيير رنگ داشته ولی از جهات ديگر طبيعی است و وظايف پوست را به صورت کامل انجام می دهد.

2- آسيب ديدگی عمقی پوست که در آن لايه وسطی پوست (درم)  و يا لايه عمقی آن (هيپودرم) هم دچار آسيب شده اند. اين وضعيت در سوختگی های عمقی پوست، جراحات و زخم های عميق پوست و برخی بيماری های پوست مانند ليکن پلان، آبله مرغان، جوش غرور جوانی و لوپوس پوستي مشاهده می شود. در طی اين آسیب ديدگی سيستم ترميم کننده پوست فقط تا حدی می تواند پوست را ترميم نموده و در نهايت محل جراحت پوست با يک نوع بافت غيرطبيعی به نام اسکار (جوشگاه)  پوشيده می شود. در حقيقت وجود اسکار نشان دهنده کوشش ناموفق پوست برای ترميم خود بوده و از سوی ديگر مؤيد عمقی بودن آسيب وارده به پوست می باشد.

 بافت اسکار دارای خصوصيات ذيل است:

1- فاقد ضمائم پوست (غدد چربی، غدد عرق و مو) می باشد.

2- اعصاب حسی و ساختمان های گيرنده حس حرارت، درد، فشار و غيره در آن وجود ندارند.

3- خاصيت کش سانی پوست طبيعی در بافت اسکار وجود ندارد.

4- غالباً يک نوع حس غيرطبيعی مثل درد غيرعادی درآن وجود دارد.

5- رنگ و قوام آن با پوست طبيعی متفاوت است.

6- خطوط طبيعی پوست در آن وجود ندارند.

از نظر درمانی روش های زيادی برای رفع اسکار وجود دارد که عبارتند از:

الف) برداشتن بافت اسکار

روش های متعدد جراحی برای برداشتن اسکار وجود دارد. در صورتی که اسکار بزرگ باشد می توان با جراحی آن را کوچک کرد تا کمتر در معرض ديد باشد. اسکارهای کوچک با جراحی به طور کامل برداشته می شوند. البته بايد توجه داشت که حتی با تکنیک های مدرن جراحی و علی رغم کوچک بودن اسکار، در اکثریت موارد يک رَد بخيه ظريف در پوست باقی می ماند که وجود آن اجتناب ناپذير است.

ب) مخفی کردن اسکار

اگر بافت اسکار در منطقه مودار بدن (مانند پوست سر، ريش، سبيل و ابرو) به وجود آيد می توان با کاشت مو تا حدی آن را مخفی نموده به طوری که کمتر در معرض ديد باشد. در مواردی هم ابتدا با جراحی اسکار را کوچک کرده و سپس اقدام به کاشت مو در آن می کنند.

به دليل غيرطبيعی بودن بافت اسکار(نسبت به پوست سالم) کاشت مو در آن متضمن يکسری مشکلات خاص می باشد که عبارتند از:

1- چون بافت اسکار دارای عروق خونی نيست لذا احتمال نگرفتن موهای کاشته شده در آن بيشتر از پوست معمولی بوده و در ضمن در يک جلسه نمی توان تراکم مطلوب و دلخواه را در آن ايجاد نمود لذا در غالب موارد حداقل دوبار کاشت مو در بافت اسکار مورد نياز می باشد که اين را بايستی به بيمار يادآوری نمود.

2- به دليل سفت بودن بافت اسکار کاشت مو از نظر تکنيکی مشکل بوده و نياز به دقت و زمان بيشتری دارد.

3- به دليل وجود مقدار زیادی بافت سفت (فیبروز) در اسکار امکان دارد که موهای کاشته شده در جهت دلخواه رشد نکنند. این مطلب به خصوص در اسکارهای ابرو و خط رويش مو در جلوی سر دارای اهمیت زیادی است و بايستی به بيمار گوشزد شود.

4- عمق جاگذاری گرافت ها بايد بيشتر از کاشت مو در پوست نرمال باشد تا دسترسی ريشه های کاشته شده به عروق خونی بيشتر گردد.

5- به دليل خون رسانی ضعيف بافت اسکار، گرم و مرطوب نگه داشتن منطقه کاشت مو برای چندین هفته پس از عمل به جهت بقای موهای کاشته شده بسيار مفيد بوده و قوياً توصيه می شود.

 بهتر است که هميشه از روش FUT در کاشت مو برای بافت اسکار استفاده شود زيرا گرافت ها در اين روش کيفيت بهتری دارند و طول عمر آنها بيشتر می باشد. بهترين گرافت ها برای کاشت مو در اسکار، گرافت های دارای 3- 2 تارمو هستند زيرا اين گرافت ها پوشانندگی بهتری ايجاد می کنند. ساير مسائل در رابطه با کاشت مو در مورد اسکار فرقی با حالات ديگر نمی کنند.