بسیاری از ما ورزش می‌كنیم تا اضافه وزن خود را كاهش دهیم، دردهای بدنی و مفصلی‌مان كاهش یابد، خوش‌اندام شویم یا چربی و كلسترول خونمان كاهش یابد. اما به راستی چند درصد از ما ورزش می‌كنیم، چون می‌خواهیم از حركات ورزشی لذت ببریم؟
اگر بتوانیم چنین كنیم، اندورفین ترشح شده هنگام ورزش ما را شادتر می‌كند و نتایج دلخواه را نیز خواهیم گرفت. اما اگر با اضطراب ورزش كنیم و فقط به نتیجه درمانی یا ظاهری آن فكر كنیم و انتظار آن را بكشیم، این روند به تعویق می‌افتد.
اگر بر انرژی مثبت ناشی از ورزش تمركز كنیم، نتیجه مطلوب نیز در پس آن خواهد آمد.
در تحقیقی كه در ژوئن سال 2008 انجام شد، مشخص شد كه ورزش و تصویر ذهنی رابطه نزدیكی با هم دارند. به این ترتیب كه از 57 تحقیق، افرادی كه تصویر ذهنی بهتری از خود داشتند بیشتر ورزش می‌كردند و افرادی كه ورزش می‌كردند نیز بتدریج به تصویر ذهنی بهتری از خود دست یافتند. نتایج این تحقیق بیانگر این نكته است كه رابطه میان علاقه به خود و تصویر ذهنی و ورزش، 2 دو طرفه است.
در این صورت، بتدریج نه تنها تاثیرات دلخواه ناشی از ورزش محقق می‌شود، بلكه با بهتر شدن تصویر ذهنی و تفكر احساس لذت از ورزش كردن نیز به انجام این كار اضافه می‌شود و لذت از ورزش افزایش می‌یابد.
وقتی از وجود خود راضی و شاكر باشید، دیگر تمركز شما بر نقاطی كه چاق هستند یا اندام‌هایی كه دچار تجمع چربی هستند متمركز نخواهد بود.