در خانواده ای که از حداقل امکانات رفاهی مانند مسکن، پوشاک مناسب، تغذیه خوب و… محروم است و پدر و مادر مجبورند برای تهیه مایحتاج زندگی، کرایه خانه و… ساعت‌ها خارج از منزل باشند
یکی از اهداف انقلاب اسلامی ایران، اصلاح مقوله فرهنگ بوده است، به طوری که حتی گاه آن را «انقلاب فرهنگی» نامیده اند. اما به نظر می‌رسد که پس از گذشت ۲۹ سال از انقلاب اسلامی، هنوز هم مشکلات فرهنگی فراوانی وجود دارد که موجبات نگرانی مردم و مسؤلان جامعه را فراهم آورده است و حتی مقام معظم رهبری در اظهار نظری به جا بحث «مهندسی فرهنگی» را مطرح نمودند. در مورد این مشکلات که بیش تر در میان جوانان و یا به عبارتی «نسل سوم انقلاب» دیده می‌شود دلایل فراوانی عنوان شده که از آن جمله است: تهاجم فرهنگی، مشکلات آموزش وپرورش، سرمایه گذاری‌های بدون مطالعه در بخش فرهنگ و… که هر کدام به جای خود مقبول است اما کمتر کسی از نقش اقتصاد خانواده‌ها و تاثیر دراز مدت آن در ساخت رفتار‌ها و عادات جامعه سخن می‌گوید.

هدف این مقاله اثبات ارتباط میان اقتصاد خانواده‌ها و فرهنگ جامعه می‌باشد.

 

بر هیچ کس پوشیده نیست که مهمترین نهاد فرهنگ ساز خانواده است. کودک از بدو تولد تا حدود ۷ سالگی، تنها با پدر ومادر خود رابطه مستقیم دارد و بعد از آن هم که وارد محیط مدرسه می‌شود، حداکثر ۶-۷ ساعت در روز را در مدرسه سپری می‌کند و هر چند معلمان و کادر آموزشی نقش مهمی در تربیت او دارند اما بیش تر اوقات خود را در خانه می‌گذراند و با توجه به این که این سنین مهمترین دوره در تربیت فرزند می‌باشند نقش خانواده در تربیت کودک به خوبی نمایان می‌شود. حال در خانواده ای که از حداقل امکانات رفاهی مانند مسکن، پوشاک مناسب، تغذیه خوب و… محروم است و پدر و مادر مجبورند برای تهیه مایحتاج زندگی، کرایه خانه و… ساعت‌ها خارج از منزل باشند و وقت کافی برای نظارت بر رفتار کودک خود را ندارند چطور می‌توان انتظار داشت کودکی سالم، چه از لحاظ روحی و چه از لحاظ جسمی پرورش یابد؟ شاید حداقل مشکلی که برای این کودک پیش می‌آید عقده‌های روانی در اثر کمبود محبت پدر و مادر باشد که این مشکلات عاطفی در نوع خود خطرناک ترین آسیب‌های اجتماعی هستند واین کودک استعداد هر نوع مشکلات بعدی را خواهد داشت.

 

نکته این جاست که این موضوع مورد تایید منابع اسلامی نیز هست، چنان که حضرت علی (ع) در نهج البلاغه و در نامه ۵۳ ـ که خطاب به فرزند خود حسن بن علی (ع) نوشته و ایشان را در امور حکومتی راهنمایی می‌کنند ـ در این باره می‌فرمایند: « سپس روزی فراوان به آنان [کارگزاران دولتی و البته همه مردمی که برای آبادانی کشور تلاش می‌کنند.] ارزانی دار، که با گرفتن حقوق کافی در اصلاح خود بیشتر می‌کوشند و با بی نیازی دست به اموال بیت المال نمی زنند و اتمام حجتی است بر آنان، اگر فرمانت را نپذیرند یا در امانت خیانت کنند.» (نهج البلاغه ترجمه دشتی، ص۴۱۱ ، س ۳۲- ۳۰)

 

همچنین در حکمت ۳۹۰ درباره برنامه ریزی زندگی مومن می‌فرماید: «مومن بایدشبانه روز را بر سه قسمت تقسیم کند: زمانی را برای نیایش و عبادت پروردگار ،زمانی را برای تامین هزینه زندگی و زمانی را برای واداشتن نفس به لذتهایی که حلال و زیباست.» ( همان، ص۴۱۱، س۳۹ )

 

از این سخنان حضرت علی (ع) می‌توان نتیجه گرفت که اصلاح درفرهنگ ورفتار شخص زمانی صورت می‌گیرد که او از یک رفاه نسبی برخوردار باشد و وقت کافی را برای مطالعه وکسب آگاهی، تفکر، عبادت، و تربیت و نظارت بر زن و فرزند در اختیار داشته باشد. همچنین برخورداری از لذت‌های حلال حق هر انسانی است و حکومت اسلامی وظیفه دارد این موارد را برای مردم خود تامین کند.

 

در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران هم براین مساله صحه گذاشته شده است ودر مقدمه این قانون آمده است: « برنامه اقتصاد اسلامی فراهم کردن زمینه مناسب برای بروز خلاقیت‌های متفاوت انسانی است و بدین جهت تامین امکانات مساوی ومتناسب و ایجاد کار برای همه افراد و رفع نیازهای ضروری جهت استمرار حرکت تکاملی او بر عهده ی حکومت اسلامی است.» ( قانون اساسی،جهانگیر منصور،ص۲۱،س۳)

 

هر چند ما به هیچ وجه منکر دستاورد‌های عظیم انقلاب اسلامی در زمینه‌های گوناگون نیستیم اما آیا در زمینه اقتصاد خانواده‌ها با توجه به نقش بزرگ خانواده در ساختن آ ینده ی کشور و به وجود آوردن بستری امن برای تربیت صحیح فرزندان انقلاب به اهداف. شرع و قانون جامعه اسلامی رسیده ایم…؟
 
 
 
مطالب پیشنهادی:
توصیه های اقتصادی در زندگی
توصیه‏هایى به خانم‏هاى خانه‏دار براى تنظیم اقتصاد خانواده‏
رازهایی در مورد ثروتمندان!!
رموز طلایی بدست آوردن سرمایه!!
خانم! حواست به جیب شوهرت هست؟
 
 
 
 
گردآوری:گروه سبک زندگی سیمرغ
www.seemorgh.com/lifestyle
منبع:giiva.blogfa.com