دكتر اسكالار میگوید:" قابلیت بچهها برای تنها بازی كردن به حال و وضعیت آنها هم بستگی دارد، اگر بچه گرسنه، خسته یا مریض باشد كمتر به تنها بازی كردن رغبت خواهد داشت. علاوه براین شما از یك نوپای كمی بزرگتر هم نمیتوانید انتظار داشته باشید كه مدت طولانی تری تنها بازی كند." دكتر فوی معتقد است: "یك كودك بیست و دوماهه كه از نظر شناختی و زبانی قابلیتهای بیشتری از كودك یك ساله یا پانزده ماهه دارد تمایل روز افزونی برای كسب استقلال در خود میبیند، بنابراین بیش از پیش دوست دارد با شكستن حد و مرزهایی كه شما وضع كردهاید آنها را و شما را امتحان كند و بنابراین این نیاز بیشتری به نظارت و توجه مداوم و از نزدیك دارد".
برای افزایش ظرفیت كودكتان در تنها بازی كردن، چهار كلمه را به خاطر بسپارید:" علاقه،ایجاد عادت، سازماندهی، و جهت دهی".اول سعی كنید كودكتان را به فعالیتی مشغول كنید كه به آن واقعاً علاقه دارد، اگر از نظر شما كمی شلوغ كاری اشكالی ندارد به او اجازه دهید اگر دوست دارد لیوانها و قاشقها را جابه جا كند یا لباسها را از كشوی كمد بیرون بكشد. ژولیت كه یك پسر پانزده ماهه دارد دو كشوی پایین كابینت آشپزخانه را پر از بطری، قاشق و پیمانههای پلاستیكی كرده تا هنگامی كه او مشغول درست كردن شام است، پسرش با آنها مشغول بازی شود و كاری به كار او نداشته باشد.
بنابراین میبینیم كه چه طور سرگرم كردن بچه به كار مورد علاقهاش میتواند او را به سمت تنها بازی كردن سوق بدهد. چنان كه گفتیم دومین نكته ای كه باید به ذهن بسپارید "ایجاد عادت" است. وقتی كودك شما كاملاً مشغول بازی شد، به آرامی كمی دور شوید یا یك مجله به دست بگیرید. وقتی او اسباب بازی به سمت شما میاندازد تا شما را به بازی بكشاند، به راحتی اسباب بازی را به خودش برگردانید و جمله كوتاهی درباره بازیش بگویید و لبخند بزنید. طی روزها و هفتههای بعد بتدریج و آرام آرام سعی كنید فاصله فیزیكی و ذهنی خود را از او بیشتر كنید و بیشتر پی كار خودتان باشید، اما هرگز كودكتان را بدون مراقبت رها نكنید. دقت داشته باشید در محلی كه كودك مشغول بازی است شئ یا موقعیتی وجود نداشته باشد كه امنیت و سلامت كودك را به خطر بیندازد.
كودك یك ساله دركی از خطر ندارد. نكته دیگری كه در این مورد برشمردیم " سازماندهی " فعالیت كودك بود. پر كردن اطراف كودك از اسباب بازیهای جورواجوری كه دوست شان دارد منجر به دستپاچگی و گیج شدن او میشود. به جای این كار، هر بار تنها یك اسباب بازی در اختیار او بگذارید و به نوبت اسباب بازیها را عوض كنید. تری میگوید:"من وقتی میخواهم كتابی بخوانم یا حساب خریدهای روزانه ام را بكنم؛ از همین روش استفاده میكنم، كتابم را به اتاق فرزندم میبرم و آن جا اول عروسك پشمالویش را به او میدهم، بعد از چند دقیقه توپ را و بعد از مدتی دو تا كتاب در اختیارش میگذارم، به این ترتیب او مرتب مشغول بازی است و با هر اسباب بازی به نوبت حسابی بازی میكند و سرگرم میشود، و من هم به كارم میرسم."
یك كودك یك ساله نیاز به جهت دهی دارد، از این رو وقتی احساس میكنید كودكتان آرام آرام علاقه اش را به بازی با یك اسباب بازی از دست میدهد، با پرسیدن یك سؤال دوباره او را تحریك كنید. مثلاً وقتی كودكتان مشغول بازی با بلوكهایش است، در حین این كه مشغول كار خودتان هستید بدون این كه مستقیماً وارد بازی با او شوید، با او صحبت كنید. مثلاً میتوانید بگویید:" عجب! تو سه تا مكعب رو روی هم گذاشتی. میتونی یكی دیگه هم بهشون اضافه كنی؟"سعی كنید برنامه تنها بازی كردن بخشی از برنامه روزانه بچه باشد. كلر لرنر، متخصص رشد كودكان در واشینگتن میگوید:"
كلید تقویت توانایی تنها بازی كردن در بچهها این است كه با افزایش تدریجی زمان تنها بازی كردن، او را به این كار عادت دهید." البته ممكن است اولین تلاشهای شما برای وادار كردن كودك به تنها بازی كردن بیش از چند دقیقه نتیجه ندهد و كودك پس از دقایقی كوتاه داد و فریاد راه بیندازد و شما را بطلبد، در این هنگام سعی كنید سریع به او پاسخ ندهید، به او فرصتی بدهید تا خودش با مسأله كنار بیاید. یك زمان مناسب برای ایجاد عادت تنها بازی كردن، بعد از حمام یا ناهار است، این زمانی است كه كودك راضی و خشنود به نظر میرسد. زمانهایی كه خودتان خسته هستید برای این كار انتخاب نكنید. دكتر فوی میگوید:" خستگی و تنشی كه شما در درونتان احساس میكنید ممكن است در رفتار كودكتان منعكس شود."