شب سرنوشت مذاکرات مردان هسته ای ایران

مردان دیپلماسی ایران شجاعانه در دفاع از حقوق ملت ایران ایستاده اند. آنها نه مقدرات خود که بار سرنوشت یک ملت را روی شانه های خود دارند. امروز نتیجه پایمردی های آنها روشن می شود. تا پیش از نیمه های شب، اعلام می شود که مذاکرات به کدام سو می رود؛ توافق جامع یا ادامه مذاکرات.

راه سوم و چهارمی هم هست که تیم هسته ای ایران آن را ترجیح نمی دهد؛ تمدید مذاکرات و یا ظهور یک میانجی.

تاکنون تیم مذاکره کننده امریکایی که از کنگره تحت فشار است، مواضع غیر منطقی داشته ، شاید به این گمان که ایران همه تخم مرغ هایش را در سبد مذاکرات هسته ای گذاشته است.

مذاکره کنندگان امریکایی که دست های جمهوری خواهان تندرو را پشت خود احساس می کنند شاید به همین خاطر است که سعی دارند دست بالا را بگیرند، تیم ایران را آنقدر در تنگنا بگذارند که به خواسته های آنها تن دهد.

با این حال ، ظریف بارها نشان داده می تواند آمریکاییان را شگفت زده کند. آخرین بار، وقتی که پس از دیدار سه جانبه با اشتون و کری اعلام کرد به تهران نخواهد رفت، هم آمریکایی ها و هم اروپاییان را غافلگیر کرد.

** دعوا بر سر زمان است
موضوع بحث ایران و کشورهای 1+5 هرچه باشد، وقتی بخواهید آن را در یک کلمه خلاصه کنید، باید بنویسید: زمان.

یکی از اختلافات، دوره غنی سازی است. طرف غربی، غنی سازی صنعتی ایران را به عنوان یک واقعیت پذیرفته است. اکنون بحث بر سر این است که حرکت به سمت غنی سازی از چه نقطه ای شروع شود؟ چه مقدار طول بکشد و با چه شیبی حرکت کند.

طبیعی است که آنها دنبال فاصله طولانی تر هستند.

بحث دیگر این است که از هر نقطه ای که غنی سازی را شروع کنیم، وضع موجود ما چقدر ادامه پیدا می کند؟ یعنی کی به سمت غنی سازی صنعتی حرکت کنیم؟

محور دیگر اختلاف ها، تحریم ها است. حل این اختلاف، نیاز به ترسیم جدول زمانی دارد. آنها اصرار دارند برداشته شدن تحریم ها از ' تعلیقی ' شروع و به 'لغو' منتهی شود. درمقابل، ایران هم می گوید اقدامات ما برای غنی سازی نیز دو مرحله ای خواهد بود: برگشت پذیر و برگشت ناپذیر.

با این حال، اینکه فاصله زمانی تعلیق تا لغو چقدر باشد، محل اختلاف است. آنها اصرار دارند کارهای ایران سریع تر انجام شود و تحریم ها طولانی تر برداشته شود. در اینجا هم بحث اصلی' زمان' است.

** پر کردن فاصله ها

هرچند که اوضاع هر لحظه تغییر می کند و شرایط ، شکننده است ولی دیپلمات ها می گویند هنوز اختلاف ها و فاصله ها زیاد است.

مذاکرات در ساعت های پایانی به کندی پیش می رود . گاهی این احساس پیش می اید که شاید نشود فاصله ها را پر کرد ولی ساعتی دیگر، اوضاع دیگرگونه می شود.

ایرانی ها تاکنون فعال تر از طرف مقابل بوده اند. یکی از دیپلماتها می گفت به طرف مقابل می گوییم ما مرتب Solution می دهیم و شما Position. ما مرتب پیشنهاد و راه حل می دهیم و شما اعلام موضع می کنید.

همه این پیشنهادها درشرایطی بوده که مذاکره کنندگان از ' خطوط قرمز' کوتاه نیامده اند و به کمتر از حفظ وضع موجود به لحاظ سانتریفیوژها رضایت نمی دهند.

ایران خواهان آن است که تحریم های کنگره و رییس جمهوری آمریکا و نیز شورای امنیت سازمان ملل لغو شود و اعلام کرده تا که لغو کامل آنها یکسری اقدامات را انجام نمی دهد.

تیم ایران خود را برای هر دو گزینه توافق یا اعلام شکست آماده کرده ولی این که بعد از هر دو گزینه، ایران چه خواهد کرد ، تصمیمی است که باید در تهران اتخاذ شود. هرچه هست، تا این لحظه گزینه سومی به نام ' تمدید' در ذهن مذاکره کنندگان ایرانی نیست.

گزینه واسطه گری هم چندان مقبول تیم ا یران و طرف مقابل نبوده است. عمان بدون آن که به گفته یکی از دیپلمات های حاضر در وین ' چشمداشتی به نتیجه کار و تبلیغ آن' داشته باشد. به همین رو است که سفر یوسف بن علوی وزیر مشاور در امور خارجی عمان به وین تا مدتی به بیرون از هتل محل اقامت او درز نکرد.

دولت های دیگری هم هستند که مایلند در صورتی که کار به بن بست رسید وساطت کنند ولی آنها نیز هنوز چراغ سبز مشاهده نکرده اند.

تا این لحظه، ایران خواهان اتمام کار در مهلت مقرر قانونی است و نمی خواهد سرنوشت این مذاکرات فرسایشی و بدون نتیجه شود.

رفت و آمد ها در اتاق های هتل کوبورگ زیاد است؛ یکی می رود و دیگری می آید. حال و هوای کوبورگ متفاوت با دو روز پیش است ، امیدها پررنگ تر شده ولی برای اعلام نتیجه، باید تا دقایق پایانی نیمه شب صبر کرد.