او به همراه ژاندارک بر علیه انگلستان..

برای مردم بریتانی آن روز ماه سپتامبر سال 1440 میلادی چون پایان جهان بود بارون گیل دوری مردی قدرتمند و نیرومند به اتهام قتل کودکان خردسال دستگیر و محاکمه شد.

حتی در دربار فرانسه قرن 15 بعضی از کارها فقط می توانست کار هولناک این بارون وارث بزرگترین بارون نشین فرا تحت الشعاع قرار دهد.

او به همراه ژاندارک بر علیه انگلستان جنگیده بود و 24 سال سپهسالار قوای فرانسه بود او آنقدر ثروتمند بود که بعد از شاه فرانسه بزرگترین کاخها و قلعه ها را صاحب بود اما اقبال او او رویگردان شد, متهم شد با جادوگر ایتالیایی فرانچسکو پرلاتی ارتباط دارد. با کمک او تعداد زیادی کودک را ربوده و به قتل رسانده است او متهم شد با خون آن اطفال معجون غریبی می ساخته و می نوشیده تا قدرتمند شود.

در 21 اکتبر آن سال او به تمام جنایات خود اعتراف کرد و توضیح داد که انگیره او به سادگی فقط ارضا تمایل آدمکشی بوده : (( به شما می گویم که انگیزه دیگری نداشتم و من ده هزار تن را به هلاکت رساندم.))

گیل و همکارانش در نانت به دار آویخته شدند. کسی در گناهکار بودن او تردید نداشت اما آیا امکان داشت که انسانی ولو گیل بدون کمک شیطانی بتواند چنین جماعت عظیمی را هلاک کند؟

از آنجا که دادگاه در پشت درهای بسته برگزار شد شایعات فراوانی برخاست همکاران گیل به یقین شکنجه شدند و شاید خود بارون نیز شکنجه شده باشد اما آیا او قربانی توطئه ای نشد؟ اگر چنین باشد سوءظن متوجه جان دوک بریتانی است که تلاش می کرد تا زمینهای او را تصاحب کند. گیل هدف ساده ای برای وارد آوردن اتهامات جادوگری بود زیرا به اخلاق عمومی بی اعتنا بود و به کیمیاگری علاقه فراوان داشت عیاشیها و خوشگذرانیها و اعمال قبیح او زبانزد بود مدرک قاطعی در دست نیست که او قاتل این کودکان باشد.

اما اگر او جنایتکار نبود چرا به چنان صدمات هولناکی اعتراف کرد؟ شاید زیر شکنجه وادار به اعتراف شد اما دلایل دیگری نیز در دست است گیل می دانست که مخالفان او قدرت فراوانی دارند و عاقبت او را محکوم به مرگ می کنند. او نگران امنیت و ثروت خانواده خود بود.

اگر اتهامات را رد می کرد و باز هم محکوم می شد زمینها و ثروتش کلاً مصادره می شد اما اگر اعتراف می کرد قانون بخشی از املاکش را به فرزندانش واگذار می کرد و چنین هم شد قلعه های او توسط دوک بریتانی مصادره شد اما بیشتر ثروت او به خانواده اش انتقال یافت بعضی از فرزندان او بعدها به مقامات بزرگ درباری رسیدند اما هیچکدام به قدرت و جلال خطرناک او دست پیدا نکردند.