شماره های عجیب بازیکنان فوتبال + تصاویر

در سال های اول رواج فوتبال، این طور متداول شده بود که از شماره بازیکنان که پشت پیراهن شان نوشته می شد، افراد می توانستند به موقعیت آنها در زمین پی برد؛ مدافعان عموماً از شماره 2 تا 6 می پوشیدند، بازیکنان دو جناح نیز 7 یا 11 بودند، بازیکنان خط حمله نیز 9 یا 10 در پشت پیراهن شان نوشته شده بود.

اما در دهه های اخیر کمی تغییر در این روند مشاهده می شود. دروازه بان هایی با شماره 9، مدافعانی با شماره 1 و حتی استفاده از عملیات های ریاضی مانند جمع از دیگر شیوه های جالب توجه در استفاده از اعداد برای پیراهن بازیکنان است.

به بهانه انتخاب شماره 45 توسط "ماریو بالوتلی" در لیورپول، دیلی میل به انتخاب های عجیبی از این دست، پرداخته است.

ایوان زامارانو


فوروارد شیلیایی زمانی که در اروپا بازی می کرد به موفقیت های جالب توجهی دست یافت، به خصوص زمانی که در رئال مادرید بازی می کرد و با به ثمر رساندن 77 گل در 137 بازی، کارنامه خوبی از خود به جای گذاشت. اما زمانی که به اینتر میلان رفت، پیش از او "رونالدو" شماره 9 را از آن خود ساخته بود.

انتخاب دوم او یعنی شماره 10 نیز در اختیار "روبرتو باجو" بود، بنابراین او دست به ابتکار زد.
زامورانو خواست شماره 18 را به تن کند اما ترجیح داد از ترفند کوچکی استفده کند، وی با استفاده از یک علامت جمع کوچک بین 1 و 8، عدد 18 پیراهنش را به نوعی به 9 تبدیل کرد.

بسیاری از دیگر فوتبالیست ها نظیر "کلینتون موریسون" در "کاونتری" و "اد آکینبیی" در "کریستال پالاس"، نیز از این تاکتیک کپی برداری کردند.

اوسی آردیلس


در جام جهانی 1982 اسپانیا، آرژانتینی ها تصمیم گرفتند شماره ها تیم شان را بر اساس حروف الفبا تنظیم کنند. این حرکت برای "اوسی آردیلس" بسیار جالب بود زیرا با این نوآوری می توانست پیراهن شماره 1 تیم ملی آرژانتین را بپوشد.

تنها کسی که از این چینش رضایت نداشت، "دیه گو مارادونا" بود که مجبور می شد پیراهن 10 محبوبش را کنار بگذارد و شماره 12 را به تن کند.

ماریو بالوتلی


بالوتلی که اخیراً با لیورپول قرارداد امضا کرده، شماره 45 را برای پوشیدن در این تیم انتخاب کرده است. اگرچه زمزمه های بسیاری در این باره وجود داشت که مجموع دو رقم 4 و5 عدد 9 را به دست می دهند اما بالوتلی خود اصرار دارد که این عدد برایش خوش شانسی می آورد.

او درباره این انتخاب گفته است: «زمانی که اولین بار سه یا چهار دفعه برای اینتر میلان بازی کردم، آن زمان جوان بودم، شماره 45 را به تن کردم زیرا شماره های 36 تا 50 را به بازیکنان جوان می دادند. حال من شماره 45 را برداشته ام زیرا می خواستم شوخی مجموع 4 و 5 را که حاصلش 9 می شود، انجام دهم و دیگر این که در تمام آن چهار بازی که با شماره 45 انجام دادم، گل زدم. این عدد برای من شانس می آورد و به همین دلیل است که آن را همیشه حفظ می کنم».


دیوید بکام


دیوید بکام در تمام مدتی که در منچستریونایتد حضور داشت، شماره 7 این تیم را به تن می کرد، اما کاپیتان تیم ملی انگلستان زمانی که در سال 2003 میلادی به رئال مادرید رفت نتوانست باز هم پیراهن شماره 7 را از آن خود کند زیرا این پیراهن در اختیار فوروارد رئال یعنی "رائول" قرار داشت. بکام هم ترجیح داد به جای شماره 7، پیراهن شماره 23 را به تن کند. به این علت که "مایکل جردن" همین شماره را در "شیکاگو بالز" به تن می کرد.

سه گانه آ ث میلان


در سال 2008، باشگاه "آ. ث. میلان" با "آندره شفچنکو"، "رونالدینیو" و "متئو فلامینی" قرارداد بست. اما شماره های مورد علاقه هر سه بازیکن پیشتر توسط بازیکن های دیگر، اشغال شده بود.
در نتیجه آنها به ترتیب شماره ها 76، 80 و 84 را انتخاب کردند، این اعداد سال های تولدشان بود.
خورخه کامبوس
دروازه بان مکزیک که 130 بازی ملی برای تیمش انجام داد، شماره پیراهن 9 را برای خود انتخاب کرد. کامپوس در زمانی جوانی مهاجم بود و با این انتخاب نشان داد که علی رغم موفقیتش در دروازه، هنوز هم به حمله علاقه داشته است.

بیسنته لیزارازو


زمانی که این بازیکن فرانسوی به بایرن مونیخ بازگشت، تصمیم گرفت شماره جدیدی را در پشت خود حک کند. پس از حدس و گمان هایی که درباره قهرمان جام جهانی زده شد، وی اعلام کرد که شماره 69 را انتخاب کرده است زیرا هم در سال 1969 متولد شده و هم یک متر و شصت و نه سانت قد دارد.

هشام زروالی


زمانی که "هشام زروالی" در سال 2000 به تیم "آبردین" منتقل شد، برای نخستین بار از تاریخ این باشگاه اسکاتلندی، بازیکنی شماره صفر را به تن کرد. زروالی این عدد را انتخاب کرد زیرا نام مستعارش "زرو" (یعنی صفر) بود.

سال بعد هر دو لیگ معتبر اسکاتلند، این انتخاب را غیرقانونی اعلام کردند.