جواد نکونام:مردم به ورزشگاه بیایید تا جشن صعود ۱۰۰ هزار نفری بگیریم/وقتی فوتبال ناکام می شود نگویید حیف پول مان حرام شد

خبرآنلاین: سال ها بازی در اسپانیا و حضور در تیم ملی، او را مرد آبدیده ای کرده. نکو که با امکانات فوتبال کشورهای عربی هم از نزدیک آشنا شده، حرف های مهمی درباره سرمایه گذاری در فوتبال ایران می زند. او معتقد است، حتی اگر فوتبال ایران شکست هم بخورد، باید سرمایه گذاری کند: «به همین خاطر اگر باختیم نباید بگویم پول مان حرام شد.» اما چهارشنبه ایران بازی مهمی مقابل ازبکستان دارد که همه از آن برد می خواهند. نکو، مردم و طرفداران فوتبال را به آزادی دعوت می کند تا در جشن احتمالی صعود به جام جهانی حاضر باشند. او با هیجان از این جشن ملی حرف می زند و می گوید، دوست دارد به خاطر مردم، تیم ملی به جام جهانی برود. جواد معتقد است اگر ایران به جام جهانی برود، خیلی از مشکلات حل می شود، از جمله بازی با تیم های بزرگ. با او از بازی تاجیکستان شروع کردیم و به این بحث ها رسیدیم....
*اول از همه؛ 10 دقیقه آخر بلند شدی که مقابل تاجیکستان بازی کنی ولی به زمین نرفتی. اتفاقی افتاد؟
امید نظری مصدوم شده بود و من می خواستم به زمین بروم ولی تیم 6 تعویض خودش را انجام داده بود. همین مسئله باعث شد نتوانم به زمین بروم. اتفاقا به سرمربی تاجیک گفتیم که بازیکن ما آسیب دیده و می خواهیم یک تعویض دیگر هم بکنیم، از نظر شما ایرادی ندارد؟ که او هم برگشت گفت مخالفم! به خاطر همین به زمین نرفتم و بعد از بازی تمرین کردیم.
*بازی دوستانه با تاجیکستان در حد انتظار بود؟ تیم ملی چه اهدافی در این مسابقه داشت؟
دو مسئله وجود داشت. اول اینکه به هر حال کادر فنی می خواست تیم ملی در شرایط مسابقه قرار بگیرد. ما دو هفته تمرین کرده بودیم و نیاز به یک بازی داشتیم تا در زمین کنار هم قرار بگیریم. به هر حال یک سری بازیکن جدید هم به اردو آمده بودند و کادر فنی می خواست آنها را محک بزند. شاید مقابل یک تیم قوی تر بهتر می شد محک زد ولی به هر حال تاجیکستان هم از نظر بدنی شبیه به ازبک ها بود ولی از نظر کیفیت بازی، تفاوت داشت. این تیم از منطقه ای آمد که ازبکستان حضور دارد و بازی با آنها می توانست کمک کند. دوم اینکه مقابل ازبکستان 11 نفر بازی می کنند و یکسری بازیکنان طبیعتا نه. نیاز بود مربی به آنها که کمتر بازی می کنند، فرصت بازی دهد. این مسئله میتواند کمک زیادی کند و مربی بفهمد که این بازیکنان تا چه حد می توانند تاکتیک های او را در زمین بازی پیاده کنند. من احساس می کنم کادر فنی با این بازی توانست بیشتر شرایط بازی و بازیکنان را درک کند و در کل مسابقه مفیدی بود. به خاطر همین هم بازی برگزار شد.
*قبل از بازی احساس می شد کروش به بازیکنان اصلی فرصت دهد چون به هر حال یک بازی دوستانه قبل از مسابقه ازبکستان است.
خب این دیگر به تفکر مربی برمی گردد. او می خواست بازیکنانی را که تازه آمده اند، بسنجد و محک بزند. برنامه ریزی او این بود که آنها بیشتر بازی کنند. از نظر شخص خود من بازی خوبی بود، مخصوصا برای بازیکنانی که زیاد فرصت بازی پیدا نمی کنند.
*توقع مردم این است که به هر حال تیم ملی با حریف های بزرگتری هم بازی کند. قطعا خود شما هم علاقه زیادی دارید با تیم های بزرگ بازی کنید و جدی تر محک بخورید.
ما باید توقعاتمان به اندازه باشد. نه من، بلکه همه بچه ها و مربیان دوست دارند با تیم های بزرگ بازی کنیم. چرا ما نباید با تیم هایی مثل انگلیس، آلمان و برزیل بازی کنیم؟ ولی الان بازی با این تیم ها سخت است.ما باید با واقعیت هایی که وجود دارد کنار بیائیم و الان شرایط فوتبال ما طوری نیست که بتوانیم چنین مسابقاتی برگزار کنیم. یکجورهایی فعلا ممکن نیست. ولی من خودم به عنوان یک بازیکن تیم ملی از خدایم است که با تیمی مثل اسپانیا بازی کنیم. همانطور که آرزو داشتم با برزیل بازی کنیم و این اتفاق افتاد. گاهی شرایطش هست و گاهی نیست. امیدوارم دوباره این شرایط به وجود بیاید و بتوانیم با تیم های بزرگ بازی کنیم.
*بازی های دوستانه بزرگ پول می خواهد ولی الان فوتبال پول ندارد. فکر نمی کنی باید حمایت ها از تیم ملی بیشتر شود؟
این یک چیز ساده است؛ اگر ما به جام جهانی صعود کنیم خیلی از مشکلات حل می شود. حالا چه از نظر پولی، چه از نظر ترانسفر بازیکنی و چه فوتبالی. حتی می توانیم مشکلات خود را برای بازی تدارکاتی هم حل کنیم و با تیم های خوبی بازی کنیم. امکانات هم بهتر می شود ولی این مستلزم آن است که ما اول پولی بدهیم، بعد پولی بگیریم. اگر می خواهیم به چنین هدفی برسیم، اول باید هزینه کنیم. بدون هزینه کردن که نمی توانیم به سودی برسیم. هزینه اصلی فوتبال این است که ما برای تیم ملی پول خرج کنیم تا پیشرفت کند. من یک سوال دارم. الان امارات که اینهمه پول می کند، نمی خواهد به جام جهانی برود؟
*قطعا می خواهد. مگر کشوری هست که نخواهد.
خب، امارات قطعا می خواهد به جام جهانی برود ولی نمی رود. اما آنها اینقدر سرمایه گذاری می کنند که یک روز به این هدف برسند و به جام جهانی بروند. ژاپن یک روز فکر می کرد میزبان جام جهانی باشد؟ و حتی بین 4 تیم اول المپیک باشد؟ کره اصلا تصور می کرد یک روز در جام جهانی چهارم شود؟ قطعا فکرش را نمی کردند. اگر یک روز این حرف ها را می زدید، خودشان می خندیدند ولی اینقدر هزینه کردند که الان به نتیجه اش رسیده اند. آنها با سال ها خرج کردن و برنامه ریزی، اینطور پیشرفت کرده اند. کره، ژاپن و استرالیا الان تیم های اول آسیا هستند چون برنامه ریزی دارند و سرمایه گذاری می کنند ولی ما مقطعی کار می کنیم. بازی مهم از راه می رسد و می گوئیم برای این بازی این کار را کنیم، آن کار را نکنیم در حالی که اگر شانس صعود داشته باشیم، می خواهیم هزینه کنیم. یعنی احساس کنیم تیم بالا نمی رود، سرمایه گذاری نمی کنیم در حالی به نظر من سرمایه گذاری ربطی قهرمانی یا صعود ندارد.
*مثل شرایط فعلی که تازه بعد از بازی کره جنوبی، همه هوشیار شده اند که باید به تیم ملی بیشتر کمک شود.
ببیند ما نباید تک بازی برنامه ریزی کنیم. بعد از یک شکست هم نگوئیم که هر چی پول خرج فوتبال کردیم حرام شد و رفت. نباید تفکر اینطور باشد. اگر ما سرمایه گذاری کنیم در نهایت فوتبال مان قوی خواهد شد. این بهترین کاری است که می توانیم انجام بدهیم حالا اگر تیم مان رفت جام جهانی که چه بهتر، اگر هم نرفت، نباید کار را ول کنیم بلکه باید برنامه ریزی کنیم و در آینده از تجربه ای که به دست آورده ایم، استفاده کنیم. الان تیم ملی به حمایت همه جانبه نیاز دارد. باید از فدراسیون فوتبال بیشتر حمایت شود و در مقابل برنامه ریزی بیشتری کنیم تا کارها بهتر جلو برود و پیشرفت کنیم. مثلا الان ما نباید قصه لباس بخوریم یا اینکه ناراحت کمپ تیم ملی نباشیم.
*این بحث جای صحبت دارد و می توانیم در آینده و در یک مصاحبه حضوری، در این باره بحث کنیم. ایران بازی با ازبکستان را در پیش دارد. نباید فکر کنیم بازی آسانی است، درست است؟
اصلا شک نکنید که این بازی، سخت ترین بازی گروه ماست.
*می شود گفت فینال؟
نه، فینال نیست. چون شما در فینال یا قهرمان می شوی و یا قهرمانی را از دست می دهی در حالیکه این بازی پایان کار نیست. ما می توانیم با شکست ازبکستان جشن صعود را در آزادی بگیریم.
*یعنی یک جشن 100 هزار نفری در آزادی و میلیونی در ایران؟
بله، ما منتظر مردم هستیم که بیایند و با هم این جشن بزرگ را برپا کنیم. واقعا مردم به این برد نیاز دارند. من الان در خیابان خیلی ها را می بینم و می بینم که دغدغه شان بازی چهارشنبه تیم ملی است که می بریم یا نه. من راحت به شما و مردم می گویم که اگر ازبکستان را ببریم، با همین برد به جام جهانی صعود می کنیم. کلید صعود ما شکست ازبکستان است. می خواهیم یک جشن میلیونی در ایران بگیریم.
*اگر نبریم چطور؟
با نتیجه ای غیر از برد هم کار تمام نمی شود. ما دوباره شانس زیادی برای صعود خواهیم داشت. اگر از سه بازی بعدی بتوانیم دو برد به دست بیاوریم قطعا به جام جهانی می رویم. با توجه به توانایی بالای تیم می توانیم دو بازی را ببریم. در این راه هم تنها تلاش بازیکنان کافی نیست. باید مسولان، مردم، رسانه ها و همه کسانی که در فوتبال هستند، متحد شویم. باید همه از تیم ملی حمایت کنند. با همین حمایت ها توانستیم 10 نفره کره جنوبی را شکست دهیم، دیداری که واقعا سخت بود. اگر همت ملی باشد، من شک ندارم همه بازی ها را می بریم. ولی اگر یک جایی کسی حمایت نکند، فکر نمی کنم بتوانیم به موفقیتی که می خواهیم برسیم. فوتبال مثل یک زنجیر متصل است. برای موفقیت باید این زنجیر به هم وصل باشد و فاصله ای به وجود نیاید. اگر غیر از این باشد، نمی توان موفق شد. ما به عنوان بازیکنان تیم ملی در اردوهای تیم ملی تمرینات خود را انجام می دهیم و امیدوارم در بازی ازبکستان با حمایت مردم، مسولان و رسانه ها قطعا به پیروزی برسیم. امیدوارم چهارشنبه یک روزی ملی بزرگ رقم بزنیم.
*یک سوال حاشیه ای هم بپرسیم. نظر تو درباره اختلاف ژوزه و مانوئل چیست؟ فکر نمی کنی چنین اختلافی هم به تیم ملی ضربه بزند و هم به پرسپولیس؟
من دوست ندارم درباره این موضوع یا مشکل فردی با فرد دیگر حرف بزنم ولی دوست دارم همیشه همه با هم دوست باشند. روابط آدم ها خوب باشد و مشکلی به وجود نیاید. آقای کروش و ژوزه از قبل با هم مشکل داشتند و این مربوط به الان نیست. آنها دو مربی هستند و قطعا با تجربه ای که دارند می توانند این موضوع را حل و فصل کنند.